Είναι και αυτή μια επιβεβαίωση αυτού που λέγεται στις Νομικές Σχολές: «Ο νόμος είναι η έκφραση μιας σχέσης των κοινωνικών δυνάμεων σε μια δεδομένη ιστορική συνθήκη».

Για πρώτη φορά, λοιπόν, στην Ελλάδα οδηγήθηκε στις φυλακές ένας άνθρωπος που είχε συλληφθεί, κατηγορήθηκε και δικάστηκε την Πέμπτη 29 Μαΐου, για την εμπλοκή του σε ιστότοπο που διακινούσε παράνομα μεγάλα ψηφιακά αρχεία. Δηλαδή, ταινίες, μουσική και διάφορα software. Ηταν ο ιστότοπος www.p2planet.net, ο οποίος, σύμφωνα με την έρευνα της Υπηρεσίας Οικονομικής Αστυνομίας και της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, διέθετε περίπου 14.000 αρχεία τύπου torrent. Οι χρήστες αξιοποιούσαν προγράμματα όπως Azureus, μtorrent και utorrent, που χρησιμοποιούν το γνωστό -αν και ξεπερασμένο- πρωτόκολλο BitTorrent. Με βάση τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δικαστική αίθουσα, ο ιστότοπος αριθμούσε 44.342 εγγεγραμμένα μέλη.

Ο 59χρονος κατηγορούμενος καταδικάστηκε από το Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά σε ποινή κάθειρξης 5 ετών, χρηματική ποινή 10.000 ευρώ, καθώς και 1.800 ευρώ για δικαστικά έξοδα. Το δικαστήριο έκρινε ότι η έφεσή του δεν πρέπει να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα και έτσι ο άντρας οδηγήθηκε στις φυλακές. Οι μέχρι τώρα αποφάσεις για παρόμοιες υποθέσεις, η πιο πρόσφατη ήταν στη Λάρισα, προέβλεπαν τον ανασταλτικό χαρακτήρα της ποινής. Προφανώς και το δικαστήριο -όπως κάνει πάντα η Δικαιοσύνη- δίκασε βάσει των νόμων και το νέο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις συγκεκριμένες παραβάσεις είναι αυστηροποιημένο σε σχέση με το παρελθόν. Η απόφαση αυτή, ελλείψει άλλης επικαιρότητας, θα μπορούσε να είχε ξεσηκώσει μιντιακό σάλο. Δεν το έκανε, όμως.

Η βιομηχανία των πνευματικών δικαιωμάτων είναι μία από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως, όσον αφορά τους τζίρους και τις εύλογες αμοιβές στους δημιουργούς. Η ζημιά που προκαλείται από τα ψηφιακά συστήματα δωρεάν διαμοιρασμού είναι τεράστια. Η απόδοση της Δικαιοσύνης είναι πολύ δύσκολη δουλειά, ας μην έχουμε εύκολες απόψεις για οτιδήποτε περνά μέσα από τις δικαστικές αίθουσες.

Οι αποφάσεις της είναι (ή πρέπει να είναι) σεβαστές από όλους. Πολίτες, φορείς, κόμματα. Ετσι εξασφαλίζεται η λειτουργία της κοινωνίας. Είτε θέλουμε είτε όχι, είτε είναι κοντά στις απόψεις και τις πεποιθήσεις μας είτε απέχουν. Ούτε τη μια μέρα η Δικαιοσύνη είναι καλή και την επόμενη κακή και διεφθαρμένη. Αυτό είναι το επίδικο της συνύπαρξης όλων.