Γι’ αυτό, εδώ και πολύ καιρό η ακριβοπληρωμένη προπαγάνδα του Κρεμλίνου έπαιζε, με όλους τους δυνατούς και αδύνατους τρόπους, το σενάριο της «πολεμοκάπηλης Ευρώπης». Το γνωστό σύστημα του Κρεμλίνου που ακόμα και η Ιστορία έχει βαρεθεί να βλέπει και ν’ ακούει: Προκαλώ τον αντίπαλο σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον αναγκάσω να λάβει μέτρα για την ασφάλειά του και μετά να τον καταγγείλω ότι ετοιμάζεται να μου επιτεθεί.

Που σημαίνει, κλιμακώνω τις προκλήσεις εκτοξεύοντας απειλές ή μέσω υβριδικών επιθέσεων (drones, κυβερνοεπιθέσεων, διασποράς fake κ.ά.) σε χώρες της Βαλτικής, της Ευρώπης, της Σκανδιναβίας, δείχνω με όλους τους τρόπους ότι ο βάρβαρος επιθετικός μου πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι στόχος, αλλά μήνυμα προς όλους όσοι αμφισβητούν τις αυτοκρατορικές μου επιδιώξεις. Και όταν αυτοί, π.χ. οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να βγουν από την πολύχρονη μακαριότητά τους και αρχίσουν να σκέφτονται την ενίσχυση της αμυντικής τους θωράκισης, τότε πατάω το κουμπί: Αρχίζω να τους καταγγέλλω ότι θέλουν να μου επιτεθούν, ότι αναζητούν τρόπο να ξεκινήσουν τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι αν θέλουν να ξεκινήσουν πόλεμο, εγώ είμαι έτοιμος και τους περιμένω.

Το νταηλίκι και ο εκβαρβαρισμός στο πρώτο πλάνο της διεθνούς σκακιέρας, για μία ακόμα φορά. Πιθανώς, όλα αυτά να έχουν άλλου είδους κίνητρα, όπως βαθιά οικονομικά αλλά αν ήταν μόνο έτσι, τότε είναι ακόμα πιο βάρβαρο να σκοτώνει κανείς αμάχους για να το πετύχει, όπως κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία.

Η προχθεσινή ανοιχτή απειλή του Πούτιν προς την Ε.Ε. με τη φράση «Αν θέλει πόλεμο, εμείς είμαστε έτοιμοι» πριν καν αρχίσει η συνάντηση με τους Αμερικανούς απεσταλμένους Γουίτκοφ και Κούσνερ, ήταν ενδεικτική. Ο Ρώσος πρόεδρος επισημοποίησε τις προθέσεις του. Σκοπός του δεν είναι η ειρήνη, είναι η συνέχιση του πολέμου, με στόχο την ταπεινωτική συνθηκολόγηση της Ουκρανίας. Η πρόκληση ενός μεγάλου ρήγματος στη σχέση ΗΠΑ και Ευρώπης θα ήταν ένα πρώτης τάξεως όχημα για την επίτευξη του στόχου.

Οι πολεμικές του ιαχές δεν φαίνεται να είναι συμβατές με τις πραγματικές στρατιωτικές του δυνατότητες εν συγκρίσει με αυτές της Ευρώπης. Αυτό αποδεικνύεται και από τους πρώιμους πανηγυρισμούς του Κρεμλίνου για την «κατάληψη του Ποκρόφσκ», κομβικό και κρίσιμο σημείο. Η οποία δεν επιβεβαιωνόταν, μέχρι χθες το απόγευμα, από το Κίεβο.

Παρ’ όλα αυτά, οι εμφανείς του προθέσεις στηρίζονται στον ωμό εκβιασμό και το σκληρό παιχνίδι, στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι η Ευρώπη και οι πολεμοχαρείς της διαθέσεις είναι αυτά που εμποδίζουν την ειρηνική ευόδωση του σχεδίου του Τραμπ. Το οποίο, όπως έχει αποδειχθεί, είναι μια κακομεταφρασμένη εκδοχή του ρωσικού σχεδίου που, όπως είπαμε, οδηγεί στην ταπεινωτική ήττα και συνθηκολόγηση της Ουκρανίας. Η εξίσωση δεν είναι πολύπλοκη σε αυτήν τη μορφή. Τουλάχιστον όσον εξηγεί σε όλον τον κόσμο γιατί ο Πούτιν μισεί την Ευρώπη…