Φαίνεται άλλωστε από τις δημοσκοπήσεις, όπου η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας διευρύνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί σημαντικά από τα εκλογικά του ποσοστά.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οσο για την «προοδευτική ανασυγκρότηση», η απόπειρα ακυρώνεται κάθε φορά που ο Πολάκης τα βάζει με τον εκάστοτε Χουλιάρακη, ο οποίος έχει το «θράσος» να συμμετέχει σε εκδήλωση βιβλίου πανεπιστημιακών μαζί με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα.

Συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει δομικό πολιτικό πρόβλημα. Οι υπογραφές που έχει βάλει ως πρωθυπουργός ο Τσίπρας, από τους πλειστηριασμούς και τους φόρους μέχρι τις Πρέσπες και τις αποκρατικοποιήσεις, βαραίνουν συνολικά τον ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να εκφράσει εναλλακτική πολιτική πρόταση. Πώς θα πείσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι κατά των πλειστηριασμών όταν επί των ημερών του στην εξουσία αποδέχθηκε τον τερματισμό της προστασίας της πρώτης κατοικίας; Μέχρι και τον Λαφαζάνη πήγαν στα δικαστήρια για τις διαδηλώσεις κατά των δημοπρασιών! Αυτά όμως αφορούν την Κουμουνδούρου.

Στην κυβέρνηση το μοναδικό πρόβλημα που μπορεί να ανακύψει θα είναι οι επιδόσεις της. Δεν ακούγεται πολύ καλό για τη δημοκρατία, αλλά η αλήθεια είναι ότι κυβερνά χωρίς να έχει απέναντί της αντιπολίτευση. Στο χέρι του Μητσοτάκη είναι να επεκτείνει την πολιτική του κυριαρχία πέραν της τετραετίας. Εάν τα πάει καλά στην οικονομία, στην ασφάλεια και στην καθημερινότητα, τότε, όσες ανασυγκροτήσεις του προοδευτικού μετώπου κι αν υλοποιήσει ο Τσίπρας, δεν θα αλλάξουν οι ισορροπίες με τις εκλογικές προτιμήσεις των ψηφοφόρων.
Για το λόγο αυτό, όμως, πρέπει και ορισμένοι υπουργοί ή άλλα κυβερνητικά στελέχη να αλλάξουν ρότα σε ό,τι αφορά την επικοινωνιακή τους τακτική. Δηλώσεις, δηλώσεις, δηλώσεις. Η φλυαρία δεν βοηθά καθόλου την κυβέρνηση, αντιθέτως οι πολίτες αναρωτιούνται πότε τα στελέχη αυτά επιτελούν τα καθήκοντά τους όταν από το πρωί μέχρι το βράδυ μιλούν σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και άλλα επικοινωνιακά στασίδια. Η υπερπροβολή λειτουργεί εις βάρος και των ίδιων και της κυβέρνησης συνολικά. Ορισμένοι μάλιστα μιλούν επί παντός επιστητού, πέραν του χαρτοφυλακίου τους, και σε τέτοιες περιπτώσεις ο κανόνας είναι ότι θα πατήσουν μπανανόφλουδα.

Παράλληλα, ορισμένα στελέχη της κυβερνητικής μηχανής θα πρέπει να αποκτήσουν την αίσθηση του πολιτικού χρόνου, αλλά και της βαρύτητας της θέσης τους. Για παράδειγμα, είναι απολύτως άκαιρο, σε μια περίοδο κατά την οποία οι προκλήσεις της Τουρκίας κλιμακώνονται σε όλους τους τομείς, ο αναπληρωτής σύμβουλος ασφαλείας Θ. Ντόκος σε συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο της Κύπρου» να μιλάει για ενδεχόμενη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων, θέτοντας βέβαια ως προϋπόθεση την επίλυση του ζητήματος των θαλασσίων ζωνών μέσω προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που απορρίπτει η Αγκυρα.

Προς τιμήν του, ο ίδιος, μιλώντας χθες στο ραδιόφωνο του «Πρώτου Θέματος», αναγνώρισε το λάθος του να αναφερθεί ξανά στο ζήτημα της συνεκμετάλλευσης σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, όταν μάλιστα επικαλείται ένα ακραίο παράδειγμα, τονίζοντας ότι ορισμένες φορές λειτουργεί με την επιστημονική του ιδιότητα και όχι με αυτήν του πολιτικού στελέχους. Οσοι αναλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις παύουν να έχουν προσωπικές απόψεις. Αυτό πρέπει να αναγράφεται σε πινακίδα έξω από κάθε κυβερνητικό γραφείο.

Σε κάθε περίπτωση, τον τόνο τον δίνει ο πρωθυπουργός, ο οποίος επιλέγει πότε θα μιλήσει και μέχρι πού. Τον κανόνα αυτόν πρέπει να υιοθετήσουν και τα στελέχη του.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση