Τα «Γράμματα στην Παναγία» (Εκδόσεις Πατάκη, 2025) αποτελούν μία ποιητική – μυθιστορηματική σύνθεση μιας πορείας, ενός δρόμου, από την αγάπη στον πόνο και από τον θάνατο στη γαλήνη. Κάτω απ’ τη σκιά της επικείμενης σταύρωσης, ο συγγραφέας, μέσα από 26 σημειώματα -που, όπως μας λέει στην εισαγωγή, κάποιοι επιμένουν να πιστεύουν στη γνησιότητά τους, κάποιοι που δεν μπορούν να είναι άλλοι από τους ποιητές, θα προσθέσω εγώ- δημιουργεί την προσωπογραφία του θεανθρώπου από τη σκοπιά της πιο απλής και αληθινής εξομολόγησης: ενός παιδιού στη μητέρα του.

Στα γράμματα αυτά αναδεικνύονται η αξία της περιπλάνησης, το κέρδος του ανθρώπου που ανεβαίνει σκαλοπάτια για να πέσει πάλι και να ξανασηκωθεί, οι σκοτεινοί συνειρμοί της επίγνωσης, το θαύμα της πληρότητας, το αληθινό θαύμα: «Δεν καταλαβαίνουν πως το μοναδικό θαύμα που μπορώ να κάνω γι’ αυτούς είναι να τους διδάξω τον μόχθο» (σ. 43).

Ο Κυριάκος Χαρίτος μάς εκπλήσσει με ένα πρωτότυπο και βαθιά ανθρώπινο έργο, με γραφή απλή και αβίαστα συγκινητική, με τις αρετές ενός αληθινού ποιητή, λάτρη της αφήγησης της ιστορίας του ανθρώπου και της μεγάλης πορείας της σύντομης ζωής του.