Ενας άντρας μαθαίνει ότι του μένουν λίγοι μήνες ζωής και ταξιδεύει με το τρένο για να επιστρέψει στον τόπο καταγωγής του. Πριν φτάσει στον προορισμό του, οδηγημένος από μια παρόρμηση, κατεβαίνει σε έναν άγνωστο σταθμό και αρχίζει να περπατάει σε μια έρημη περιοχή με σκοπό την αυτοκτονία. Δύο κυνηγοί προσπαθούν να τον πλησιάσουν κι εκείνος τους αποφεύγει.

Τρέχοντας στο κατόπι του, οι κυνηγοί ενώνονται με άλλους ανθρώπους που συναντούν και σύντομα σχηματίζουν έναν όχλο που κυνηγά τον ήρωα χωρίς συγκεκριμένο λόγο – μια αντανάκλαση της άλογης βίας της κοινωνίας απέναντι σ’ αυτό που δεν μπορεί να εξηγήσει. Ο ήρωας, τρέχοντας να ξεφύγει από το τυφλό μίσος των διωκτών του, συνειδητοποιεί ότι η φυγή του δεν είναι πλέον από τους άλλους, αλλά από τους δικούς του δαίμονες. Η επαφή του με τη φύση λειτουργεί σαν καταλύτης και μετατρέπει την παραίτησή του σε μαχητικότητα και αντοχή και τον αγώνα προς τον θάνατο σε αγώνα επιβίωσης.

Με ύφος ποιητικό, λιτό και βαθιά υπαρξιακό, ο Στσεπάνοβιτς χτίζει μια ατμόσφαιρα πνιγηρής αγωνίας και βαθιάς ενδοσκόπησης, οδηγώντας τον ήρωά του -και τον αναγνώστη- σε μια συγκλονιστική κάθαρση.

Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα προηγούμενα άρθρα της στήλης του Ελεύθερου Τύπου ΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ