Περιδιαβαίνοντας τα έργα της έκθεσης του καταξιωμένου ζωγράφου, που μετρά πάνω από πενήντα χρόνια στη ζωγραφική, διαπιστώνουμε ότι ο τίτλος ταιριάζει γάντι σε αυτό που βλέπουμε. Εργα εκρηκτικά, με πλούσια χρώματα, με πολλά και διαφορετικά θέματα, χωρίς θεματική συνοχή. Πρόσωπα, άνθρωποι, πορτρέτα, αλλά και νεκρές φύσεις και τα αγαπημένα του άλογα: «Η ανατομία του αλόγου έχει μεγάλο ενδιαφέρον», λέει ο ίδιος. Τα έργα αυτά δημιούργησε ο Minas τα τελευταία χρόνια, προτείνοντας με συνέπεια νέους τρόπους αποδόμησης της εικόνας, πάντα προς όφελος της ζωγραφικής, με στόχο τη διαχρονική συγκίνηση του θεατή, τον οποίο θέλει να κάνει συμμέτοχο.

Πιστεύει ότι «έχουμε ανάγκη το χρώμα στη ζωή μας. Αγαπημένο μου θέμα είναι και η φωτιά, με τα πορτοκαλιά, ζωντανά της χρώματα. Ζωγραφίζω συχνά φωτιές. Εμπνέομαι πολύ από τη μυθολογία και από τον Προμηθέα που έφερε τη φωτιά στους ανθρώπους».

Ανάμεσα στα έργα και ένα εξαιρετικό πορτρέτο του Φράνσις Μπέικον: «Μου αρέσει πολύ η ζωγραφική του και ο ίδιος ως προσωπικότητα. Οταν ήμουν στα πρώτα μου βήματα στη ζωγραφική, είχα επηρεαστεί πολύ από αυτόν», μας λέει. Σπούδασε στο Παρίσι, στην École des beaux-arts, με υποτροφίες του ιδρύματος Γκουλμπενκιάν και του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού.

«Εχω διαβάσει και έχω δει πολλή ζωγραφική στο εξωτερικό, όπου έμεινα 20 χρόνια. Γύρω από τη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι ήταν γεμάτο γκαλερί. Εβγαινα από τη Σχολή και έμπαινα στις γκαλερί. Μου άρεσε να βλέπω ζωγραφική. Κοιτάζοντας τι κάνουν οι άλλοι, είναι ένας τρόπος να μαθαίνεις».

Εξακολουθεί να τον ενδιαφέρει να πηγαίνει σε εκθέσεις, σε μερικές γκαλερί, αλλά και σε μουσεία, όπως το Μοντέρνας Τέχνης ή το Μπενάκη.

Πότε καταλάβατε ότι στη ζωγραφική είναι ο δρόμος σας;

Είχα έναν θείο, ζωγράφο επίσης, που ζούσε στο Παρίσι, τον Ζαν Σεμ (Ζαν Σεμερτζιάν). Είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη όταν ήμουν μικρός, 12 ετών, για να ζωγραφίσει γειτονιές και τοπία. Πήγαινα μαζί του και τον βοηθούσα. Του κρατούσα τα πινέλα. Από τότε άρχισε να με ενδιαφέρει πολύ η ζωγραφική. Μου χάρισε και ένα κουτί με ακουαρέλες και ξεκίνησα να ζωγραφίζω και να αγαπάω τη ζωγραφική. Μετά πήγα σε ένα αρμένικο σχολείο στην Κύπρο και ήμουν ο καλύτερος μαθητής στο σχέδιο. Ετυχε να διαβάσω και τη ζωή του Βαν Γκονγκ και αποφάσισα να γίνω ζωγράφος. Παράτησα όλα τα σχέδια που είχα για να γίνω ναυπηγός τότε και πήγα στο Παρίσι για να σπουδάσω ζωγραφική.

Η αρμενική σας καταγωγή έχει καθορίσει τις επιλογές σας στην Τέχνη;

Όχι πολύ, γιατί η μητέρα μου ήταν Ελληνίδα. Ο πατέρας μου πέθανε νωρίς και έμεινα με τη μητέρα μου που δεν γνώριζε ούτε αρμένικα. Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη ως τα 12 μου χρόνια, μετά πήγα στη Βενετία για έναν χρόνο σε αρμένικο σχολείο. Και ύστερα στην Κύπρο, επίσης σε αρμένικο σχολείο, όπου και τα έμαθα.

Το κοινό ασχολείται σήμερα με την Τέχνη;

Η Τέχνη είναι για λίγους και μυημένους, δυστυχώς. Η ζωγραφική έχει δική της γλώσσα. Δεν μπορεί να την κατανοήσουν όλοι. Η μουσική, από την άλλη, γνωρίζει μεγαλύτερη αποδοχή, είναι πιο εύκολα κατανοητή ίσως από το ευρύ κοινό. Βέβαια υπάρχουν νέα παιδιά και ταλέντα στη ζωγραφική και αυτό είναι παρήγορο. Ομως τα νέα παιδιά σήμερα ασχολούνται κατά κύριο λόγο με την τεχνολογία. Η τεχνολογία είναι ο αντίπαλος της Τέχνης».

Εξέλιξη μέσα από το παλιό

Η εξέλιξη, ζητούμενο για κάθε καλλιτέχνη, απασχολεί τον Μηνά μέσα από το δικό του οπτικό πρίσμα:

«Στην Τέχνη δεν με ενδιαφέρει ο εφήμερος εντυπωσιασμός, ούτε το καινούργιο πάση θυσία. Αντιθέτως, με ενδιαφέρει η εξέλιξη μέσα από το παλιό. Η αποδοχή του πεπρωμένου μας είναι η πιο σκληρή πρόκληση. Ο πραγματικός κόσμος δεν υπάρχει, παρά μόνο μέσα από την Τέχνη και την ποίηση. Και ξεχωρίζει κατηγορηματικά από τη ζωή. Το αριστούργημα που κουβαλάει ο καλλιτέχνης μέσα του δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ποτέ προς όφελος άλλων δυνητικών έργων. Την ουσία της ζωγραφικής αυτής καθαυτής ποτέ δεν θα τη φτάσει. Θα παραμείνει το άγνωστο αριστούργημα».

Info: «Χωρίς Συνοχή», Minas, διάρκεια έκθεσης: ως 16 Δεκεμβρίου. artworx: Κολοκοτρώνη 1, Κηφισιά (1ος όροφος), τηλέφωνο: 2106236721.