Ο ράπερ κοινωνικό φαινόμενο, που διεισδύει στον πολιτισμικό ιστό, χωρίς τις πλάτες διαφημιστικών, αλλά μόνο με τη μουσική του. Η ανάγκη της νέας γενιάς για καλλιτεχνική έκφραση αντηχεί μέσα στα τραγούδια του και η συναυλία στο ΟΑΚΑ είναι το πιο ζωντανό παράδειγμα της ισχυρής κοινωνικής δυναμικής, που αποπνέουν οι στίχοι του ποιητή του περιθωρίου, όπως τον αποκαλούν.

Οι πύλες στο «Τείχος των Εθνών» άνοιξαν ακριβώς στις 16:00 και μέσα σε λίγα λεπτά το ΟΑΚΑ γέμισε από έναν παλλόμενο ωκεανό θεατών. Περισσότεροι από 60.000 φίλοι του ΛΕΞ πλημμύρισαν τον χώρο, προκαλώντας ενθουσιασμό για τη μεγαλύτερη συναυλία του καλοκαιριού.

Λίγο μετά τις 9 το βράδυ, όταν ο ράπερ ανέβηκε στη σκηνή, η νύχτα φωτίστηκε από πύρινα πυροτεχνήματα και πυκνούς καπνούς. «Αθήνα, είσαι εδώ;» φώναξε ο ΛΕΞ και το πλήθος απάντησε με ένα εκκωφαντικό «Εδώ!!!», δώρο έμπνευσης για την εκκίνηση του σόου.

Χάρις Αλεξίου – Λεξ: Ο κόσμος τους αποθέωσε

Μια μαγική στιγμή έζησαν το βράδυ του Σαββάτου οι 60.000 θεατές που πλημμύρισαν το ΟΑΚΑ.

Αυτό συνέβη, όταν η Χάρις Αλεξίου εμφανίστηκε απρόσμενα στη σκηνή, προσφέροντας μία από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της βραδιάς.

Η σπουδαία ερμηνεύτρια ανέβηκε στη σκηνή και τραγούδησε ζωντανά, για πρώτη φορά, το κομμάτι «Φύγε», τη συγκλονιστική συνεργασία της με τον ΛΕΞ από το άλμπουμ Reworks που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2023.

«Καλησπέρα, Αθήνα. Αλέξη, σε ευχαριστώ για το “κυρία Χαρούλα”», είπε με συγκίνηση η Χάρις Αλεξίου, προκαλώντας αποθέωση από το κοινό, που την καταχειροκρότησε.

Οι στίχοι του τραγουδιού

Αποφάσεις εντάσεις
Καινούργιες προφάσεις
Και φεύγεις ξανά

Έξω ο κόσμος σπαράζει
Και εσύ το βιολί του εγώ σου
Τώρα μέσα στα κόκκινα μάτια σου

Βλέπω έναν νέο χιονιά
Η καρδιά σου παγώνει
Και γίνεται ο νέος εχθρός σου
Δες τα μάτια του πρώτου τυχόντα

Που μπρος σου θα βρεις
Στάσου μια στιγμή να ρωτήσεις μονάχα τι έχει
Τι κοιτάς τις πληγές σου
Λες και είσαι εσύ το θύμα της γης

Κάθε άνθρωπος έχει ένα βάσανο
Που δεν αντέχει

Φύγε απ’το παλιό εαυτό σου
Φύγε αυτός είναι ο εχθρός σου τώρα
Φύγε μακριά του φύγε

Ο εαυτός μου είναι αγκάθι μέσ’το μαραμένο άστυ
Το ποτίζανε με λάθη λίτες και δημοσιογράφοι
Ο κύκλος μου είναι κάφροι ταλαιπωρημένα άνθη που ζούνε μές του ανθοπωλείου το πιο σκονισμένο ράφι

Όλοι τους ζούνε από τις γωνίες στρογγυλό είναι το μηδέν
Τους αηδίασαν οι μεν τους ξενερώσαν οι δεν

Καμαρώνουν τις πλατίνες τα sold out τα top ten
Στέλνουν στην μάνα τους να ακούσουν ποια μου λέει το ρεφραίν

Δεν μας βλέπουν σαν απειλή λένε άσε να χαρεί το παιδί
Γιατί όσο δεν έχουν ο ένας τον άλλον
Όσα κι αν βγάλουν θα είναι φτωχοί

Λέω ευχαριστούμε πολύ γιατί που ξέρεις έτσι μπορεί να μας δούνε
Έξω από την Βουλή με τα Yamaha και τα Audi
Ζούμε στην τραγωδία όλοι μας σαν τον χορό

Η νέα Σμύρνη έχει ιστορία μα δεν την έγραψα εγώ
Ίσως καλύτερα να έφευγα μα δεν μπορώ μακριά μου
Εγώ τα βράδια μου ξημέρωνα κι αυτό ήταν χαρά μου

Φύγε απ’το παλιό εαυτό σου
Φύγε αυτός είναι ο εχθρός σου τώρα
Φύγε μακριά του φύγε

Πώς αντέχεις τις φλέβες σου
Αίμα πικρό να κρατάς
Μέσ’το στήθος ένα παιδί φοβισμένο φωλιάζει

Βγες ξανά από εκεί που η πλάνη σου λέει που να πας
Βρες τον άγγελο μέσα σου που ξέρει να σε αγκαλιάζει
Πόσοι έχουν ακόμη νομίζεις το όνειρο να τους κρατά

Έναν σύντροφο κάθε πρωί να τους λέει καλημέρα
Σώσε ότι μπορείς πριν βουλιάξεις και εσύ στα κρύα νερά
Την καρδούλα σου πρώτα που οι δαίμονες κάνουν παρέα