Σε αυτήν την εξίσωση, οι υποδομές γίνονται καταλύτης και όχι ένας απλός παράγων της ελληνικής οικονομικής ατζέντας. Οι πόροι είναι συγκεκριμένοι, οι ανάγκες απεριόριστες και το ζητούμενο είναι ένα: ποιες επενδύσεις τίθενται σε προτεραιότητα. Γι’ αυτό και το 2026 αναμένεται να σηματοδοτήσει μια χρονιά όπου η χώρα θεμελιώνει τις προϋποθέσεις για πιο ώριμη και ανθεκτική ανάπτυξη.

Δεν είναι σύμπτωση ότι η Ελλάδα έχει επιλέξει να στηρίξει το αναπτυξιακό της αφήγημα σε έναν συνδυασμό έργων που επηρεάζουν άμεσα τον παραγωγικό ιστό. Οδικοί άξονες που ολοκληρώθηκαν, ολοκληρώνονται ή μπαίνουν σε τροχιά, από τον Ε65 και τον ΒΟΑΚ μέχρι τον Πάτρα-Πύργος και τις αποκαταστάσεις μετά τις κακοκαιρίες «Daniel» και «Elias», με προδιαγραφές ανθεκτικότητας, διαμορφώνουν ένα πλέγμα που μειώνει το κόστος μετακινήσεων και ενισχύει τη διαπεριφερειακή σύνδεση. Στη χώρα όπου το κόστος των έργων υποδομής ήταν πάντα εμπόδιο, κάθε χιλιόμετρο οδικού δικτύου μεταφράζεται σε αύξηση ανταγωνιστικότητας, ταχύτερη διακίνηση προϊόντων και ενίσχυση της περιφερειακής συνοχής.

Υποδομές σύγχρονης μητροπολιτικής οικονομίας

Το ίδιο ισχύει και στο αστικό τοπίο. Η Γραμμή 4 της Αθήνας και η επέκταση του μετρό Θεσσαλονίκης προς Καλαμαριά, που βρίσκονται η μεν πρώτη σε εξέλιξη, η δε δεύτερη προς παράδοση σε λειτουργία, δεν αποτελούν μόνο υποδομές μετακίνησης, αλλά δομικά στοιχεία μιας σύγχρονης μητροπολιτικής οικονομίας. Η διεθνής εμπειρία μάς έχει δείξει ότι η εστίαση στις δημόσιες συγκοινωνίες είναι απαραίτητη, διότι κάθε λεπτό που εξοικονομείται από τις μετακινήσεις μετατρέπεται σε παραγωγικό χρόνο και κάθε σταθερή, αξιόπιστη γραμμή σε μια πόλη μεταφράζεται σε υψηλότερη αξία ακινήτων, καλύτερη επιχειρηματική δραστηριότητα και αύξηση της αστικής ελκυστικότητας.

Εξίσου σημαντικές είναι και οι υποδομές νερού. Αν και για πολλούς αποτελούν έργα λιγότερο θεαματικά στην όψη από τα οδικά, σε ένα περιβάλλον κλιματικής αστάθειας, η επάρκεια νερού γίνεται προϋπόθεση για συνεκτική αγροτική παραγωγή, λειτουργικές εξαγωγές και βιώσιμες τοπικές οικονομίες. Αρδευτικά έργα, από τα φράγματα Τριανταφυλλιάς στη Φλώρινα, Τσικνιά στη Λέσβο, Μπραμιανού και Πλακιώτισσας στην Κρήτη μέχρι τις υδρευτικές παρεμβάσεις σε Αρτα, Πρέβεζα, Λευκάδα και Ερμιονίδα, μετατρέπονται σε πραγματικό πυλώνα οικονομικής ασφάλειας.

Την εικόνα συμπληρώνουν υποδομές στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως το νέο αεροδρόμιο στο Καστέλλι, που αναβαθμίζει τη διεθνή θέση της Κρήτης και λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής σε τουρισμό, εμπόριο και διεθνή διασυνδεσιμότητα. Είναι κομμάτια του ίδιου παζλ: μιας οικονομίας που χτίζει όχι για το σήμερα, αλλά για το αύριο.

Το 2026 δεν θα είναι μια χρονιά «εύκολης» ανάπτυξης, αλλά μια χρονιά θεμελιωμένης προόδου. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει επιλέξει να μετατρέψει την ανάπτυξη σε μακροπρόθεσμη δέσμευση και όχι σε συγκυριακό αποτέλεσμα. Επενδύει με ωριμότητα και στρατηγική συνοχή στις υποδομές, που μπορεί να αποδειχθούν το πιο ισχυρό όπλο της Ελλάδας, όχι επειδή δημιουργούν έργα, αλλά επειδή δημιουργούν προοπτική.