Την ίδια στιγμή, η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στην οποία επαναβεβαιώνεται η δέσμευση των ΗΠΑ στην επανένωση της Κύπρου σε μία διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και χαρακτηρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία ως «πολύτιμος εταίρος», αποτελεί επίσημο «άδειασμα» στην προκλητική ομιλία του Ερντογάν από το βήμα του ΟΗΕ, που ζητούσε αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Οι εξελίξεις αυτές δικαιώνουν τις κινήσεις και τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης και κυρίως την ψύχραιμη και σταθερή στρατηγική της, η οποία δεν ετεροκαθορίζεται από τους άλλους. Ομως, οι εξελίξεις αυτές αποκαλύπτουν ταυτόχρονα την πολιτική ένδεια της ελληνικής αντιπολίτευσης, η οποία, για μία ακόμα φορά, στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων και χωρίς κανένα αίσθημα εθνικής ευθύνης έσπευσε να μιλήσει για υποχωρήσεις και  ερασιτεχνικούς χειρισμούς.

Η εργαλειοποίηση των εθνικών θεμάτων, της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής της χώρας ξεπερνούν κάθε κόκκινη γραμμή. Οι επικεφαλής των κομμάτων, που διατείνονται, μάλιστα, ότι διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν καταλαβαίνουν πως με τη ρητορική και τη στάση τους δεν προσβάλλουν την κυβέρνηση, αλλά την ίδια τη χώρα.