Η γιορτή αυτή τηρείται σε πολλές χώρες την παραμονή της Ημέρας των Αγίων Πάντων, που είναι η 1η Νοεμβρίου. Η Ημέρα των Πάντων γενικότερα τιμά τους αγίους, αλλά και τους νεκρούς προγόνους των ανθρώπων.

Στη λαϊκή κουλτούρα, το Χάλλογουιν έχει γίνει μια γιορτή τρόμου και συνδέεται με το μακάβριο και το υπερφυσικό. Μια θεωρία υποστηρίζει ότι πολλές παραδόσεις του Χάλλογουιν επηρεάστηκαν από τις κελτικές γιορτές συγκομιδής, ιδιαίτερα το γαελικό φεστιβάλ Σόουιν (ιρλ. Samhain), το οποίο πιστεύεται ότι έχει παγανιστικές ρίζες σύμφωνα με τη wikipedia..

Ορισμένες θεωρίες προχωρούν παραπέρα και υποδηλώνουν ότι το Samhain μπορεί να είχε εκχριστιανιστεί ως Ημέρα των Αγίων Πάντων, μαζί με την παραμονή του, από την πρώιμη Εκκλησία. Τέλος, άλλοι ακαδημαϊκοί λένε ότι το Χάλλογουιν ξεκίνησε ανεξάρτητα ως χριστιανική γιορτή, ως η αγρυπνία της Ημέρας των Αγίων Πάντων.

Αν και για αιώνες ο εορτασμός του Χάλλογουιν ήταν περιορισμένος μόνο στην Ιρλανδία και τη Σκωτία, τον 19ο αιώνα Ιρλανδοί και Σκωτσέζοι μετανάστες μετέφεραν τον εορτασμό του Χάλλογουιν στην Βόρεια Αμερική, ενώ από τα τέλη του 20ού αιώνα και τις αρχές του 21ου αιώνα λόγω της αμερικανικής επιρροής ο εορτασμός του Χάλλογουιν έχει επεκταθεί και σε χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με τον αγγλοσαξωνικό κόσμο.

Δημοφιλείς δραστηριότητες κατά τη διάρκεια του Χάλλογουιν περιλαμβάνουν το «κέρασμα ή φάρσα», τα πάρτυ μασκέ, το σκάλισμα κολοκυθών ή γογγυλιών σε jack-o’-lanterns (φαναράκια Τζακ), το άναμμα υπαιθρίων πυρών, φάρσες, επίσκεψη σε στοιχειωμένα αξιοθέατα, αφήγηση τρομακτικών ιστοριών και παρακολούθηση ταινιών τρόμου ή με θέμα το Χάλλογουιν.Για κάποιους ανθρώπους, το Χάλογουιν έχει θρησκευτική σημασία. Μεταξύ άλλων, κάποιοι συμμετέχουν σε λειτουργίες και ανάβουν κεριά στα μνήματα των συγγενών τους, αν και για άλλους, το Χάλογουιν αποτελεί μια εορτή χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο. Κάποιοι Χριστιανοί απέχουν από την κατανάλωση κρέατος εκείνη την ημέρα, καθώς αποτελεί την παραμονή της Ημέρας των Αγίων Πάντων.

Χριστιανικές ρίζες και ιστορικά έθιμα

Το Χάλλογουιν θεωρείται ότι έχει επηρεαστεί από χριστιανικές πεποιθήσεις και πρακτικές.Η αγγλική λέξη Halloween προέρχεται από το “All Hallows’ Eve”, δηλαδή την παραμονή πριν από τις χριστιανικές εορτές της Ημέρας όλων των Αγίων (All Hallows’ Day / All Saints’ Day) την 1η Νοεμβρίου και της Ημέρας όλων των Ψυχών (All Souls’ Day) στις 2 Νοεμβρίου.

Μετά τους διωγμούς των Χριστιανών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, «υπήρχαν περισσότεροι μάρτυρες παρά ημέρες στο έτος, και έτσι μία ημέρα ορίστηκε προς τιμήν όλων, και ονομάστηκε Ημέρα όλων των Αγίων». Από την εποχή της πρώιμης Εκκλησίας, οι μεγάλες εορτές του Χριστιανισμού (όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και η Πεντηκοστή) είχαν αγρυπνίες που άρχιζαν το προηγούμενο βράδυ, όπως συνέβαινε και με την εορτή των Αγίων Πάντων.

Αυτές οι τρεις ημέρες είναι συλλογικά γνωστές ως Allhallowtide, μια περίοδος κατά την οποία οι δυτικοί Χριστιανοί τιμούν όλους τους Αγίους και προσεύχονται για τις ψυχές που πρόσφατα έχουν φύγει από τη ζωή και δεν έχουν ακόμη φτάσει στον Παράδεισο. Τιμητικές τελετές για όλους τους αγίους και μάρτυρες τελούνταν από διάφορες εκκλησίες σε διαφορετικές ημερομηνίες, κυρίως την άνοιξη. Στη ρωμαϊκή Έδεσσα του 4ου αιώνα γιορταζόταν στις 13 Μαΐου, και την ίδια ημερομηνία το 609, ο Πάπας Βονιφάτιος Δ΄ αφιέρωσε εκ νέου το Πάνθεον της Ρώμης «στην Αγία Μαρία και σε όλους τους μάρτυρες».Αυτή ήταν η ημερομηνία των Λεμουρίων, μιας αρχαίας ρωμαϊκής εορτής των νεκρών.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ήδη από το 800, εκκλησίες στην Ιρλανδία και τη Νορθουμβρία τελούσαν εορτή τιμής όλων των Αγίων την 1η Νοεμβρίου.

Το 835, η Φραγκική Αυτοκρατορία υιοθέτησε επίσημα την 1η Νοεμβρίου ως ημερομηνία της Ημέρας όλων των Αγίων. Αυτό ενδέχεται να προωθήθηκε από τον Αλκουίνο της Νορθουμβρίας, μέλος της αυλής του Καρλομάγνου, ή από Ιρλανδούς κληρικούς και λόγιους που επίσης συμμετείχαν στην αυλή των Φράγκων. Μερικοί προτείνουν ότι η ημερομηνία προέκυψε λόγω κελτικής επιρροής· άλλοι ότι ήταν γερμανική ιδέα, αν και λέγεται ότι τόσο οι γερμανόφωνοι όσο και οι κελτόφωνοι λαοί τιμούσαν τους νεκρούς στην αρχή του χειμώνα. Πιθανόν να θεωρούσαν αυτή την περίοδο ως πιο κατάλληλη, καθώς είναι εποχή «θανάτου» στη φύση. Έχει επίσης προταθεί ότι η αλλαγή έγινε για πρακτικούς λόγους: η Ρώμη δεν μπορούσε το καλοκαίρι να φιλοξενήσει τον μεγάλο αριθμό προσκυνητών που συρρέαν εκεί, καθώς και λόγω ανησυχιών για τον ρωμαϊκό πυρετό, ο οποίος προκαλούσε θανάτους κατά τα αποπνικτικά καλοκαίρια της πόλης.

Την παραμονή της Ημέρας όλων των Αγίων, σε ορισμένα μέρη του κόσμου οι Χριστιανοί επισκέπτονται νεκροταφεία για να προσευχηθούν και να τοποθετήσουν λουλούδια και κεριά στους τάφους των αγαπημένων τους.[