Hταν η απόλυτη επιθυμία του: να θαυμάσει τον εαυτό του ως τροπαιούχο πρόεδρο των ΗΠΑ με το βραβείο στα χέρια, όπως τον απεικόνιζε και η ΑΙ σύνθεση που έφτιαξε και ανήρτησε ο «φίλος» του, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης.

Ηταν τόσο μεγάλη η εκδήλωση της ματαιοδοξίας του Ντ. Τραμπ για αυτό το βραβείο, που ξεπέρασε τις στενές παρασκηνιακές απόπειρες παρέμβασης και πέρασε, σύμφωνα με δημοσιεύματα ακόμα και του αμερικανικού Τύπου, σε ανοιχτές τηλεφωνικές παρεμβάσεις, με το αίτημα, ούτε λίγο ούτε πολύ, «Δώστε το Νόμπελ στον πρόεδρο».

Παρ’ όλα αυτά, ο Τραμπ πιστώθηκε κάτι που μπορεί να απέχει από τον ηρωικό τρόπο με τον οποίο το προβάλλει ο Λευκός Οίκος, αλλά δεν παύει να είναι μία συμφωνία για ειρήνευση. Χωρίς εγγυήσεις ότι θα εφαρμοσθεί σε βάθος χρόνου, αλλά τουλάχιστον εξασφάλισε -επί χάρτου μέχρι χθες το μεσημέρι που γραφόταν αυτό το σχόλιο- τα βασικά.

Ανεξάρτητα από την έκβαση, η πίεση που άσκησε ο Τραμπ για να λάβει το Νόμπελ Ειρήνης είναι πρωτοφανής. «Κανείς άλλος στην Ιστορία δεν έχει πιέσει τόσο πολύ τη νορβηγική επιτροπή», αναφέρει μία διαρροή. Η διευθύντρια του Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη στο Οσλο, Νίνα Γκρέγκερ, είπε στους «Financial Times» ότι ο Τραμπ πίεζε με φράσεις όπως «Χρειάζομαι οπωσδήποτε το βραβείο», «Είμαι ο καλύτερος υποψήφιος», «Εγώ είμαι που τελείωσα επτά πολέμους, το αξίζω…».

Πίεση άσκησε και με τηλεφώνημά του στη νορβηγική κυβέρνηση, και συγκεκριμένα στον υπουργό Οικονομικών και πρώην γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ. Μάλλον μάταια προσπαθούσαν όλοι να τον πείσουν ότι η επιτροπή είναι απολύτως ανεξάρτητη. Είχε και γι’ αυτό το επιχείρημα τη δική του λογική, απολύτως τραμπική: «Αν με έλεγαν Ομπάμα, θα είχα πάρει το βραβείο σε δέκα δευτερόλεπτα», όπως μετέδωσε το Reuters. Είναι σαφές ότι ο εξαιρετικά πομπώδης χαρακτήρας του έχει θέσει τον πήχη σε σημείο που να ξεπερνά τον Μπαράκ Ομπάμα, που πήρε το Νόμπελ Ειρήνης το 2009.

Φυσικό και ανθρώπινο ήταν να στηρίξουν τον Τραμπ τόσο ο ίδιος ο Νετανιάχου όσο και οι Ισραηλινοί πολίτες, που βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν την ειρήνη. Αυτό που θα έπρεπε να προβληματίσει, κυρίως τον ίδιο, είναι ότι στήριξε την υποψηφιότητα Τραμπ για Νόμπελ Ειρήνης το… Κρεμλίνο. Είπαμε, ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα. Ως εκ τούτου, ακούγεται ως φυσιολογική η αντίδραση του Λευκού Οίκου: «Ο πρόεδρος Τραμπ έχει την καρδιά ενός ανθρωπιστή και δεν θα υπάρξει ποτέ κανείς σαν αυτόν, που να μπορεί να μετακινήσει βουνά με την απόλυτη δύναμη της θέλησής του»…