ΤΟ κυκλοφοριακό τείνει να γίνει ένα από τα κορυφαία προβλήματα των κατοίκων και επισκεπτών της πρωτεύουσας. Οταν κάποιος σπαταλάει μία με δύο ώρες την ημέρα για να κάνει τη διαδρομή σπίτι- δουλειά-σπίτι, τότε τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται αφόρητα.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τον καθηγητή ΕΜΠ Γιώργο Γιαννή, η μέση ταχύτητα κυκλοφορίας αυτοκινήτων μειώθηκε κατά 20% από το 2021 έως το 2024. Αν συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός, το 2030 θα έχουν διπλασιαστεί οι χρόνοι διαδρομής στους βασικούς άξονες, καθώς κάθε χρόνο μπαίνουν άλλα 50-60.000 αυτοκίνητα σε κυκλοφορία.

ΕΝΤΑΞΕΙ, η καταγραφή του προβλήματος είναι το εύκολο. Υπάρχουν, όμως, λύσεις; Και αν υπάρχουν, μήπως θα είναι ήδη ξεπερασμένες όταν θα εφαρμοστούν;

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο γεγονός ότι είμαστε από τις τελευταίες χώρες στον κόσμο που αποκτήσαμε μετρό και με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών. Επίσης, δεν έγιναν μεγάλα έργα στη μετα-ολυμπιακή Αθήνα. Εχουμε πάνω-κάτω το ίδιο οδικό και συγκοινωνιακό δίκτυο με το 2004. Δεν υπήρξε κανένας σχεδιασμός για μεγάλα έργα και στη συνέχεια ήρθε η δεκαετία των Μνημονίων και πάγωσαν όλα. Πώς να μη φρακάρουν όλοι οι δρόμοι;

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και χρειάζονται νέοι δρόμοι. Οπως λένε οι ειδικοί, πρέπει να κατασκευαστούν η επέκταση της Κύμης, ο νέος κόμβος Μεταμόρφωσης, ο κόμβος Σχιστού, ο άξονας Οινόφυτα-Ελευσίνα, ο υπόγειος περιφερειακός Υμηττού- Βουλιαγμένης. Και πολλά ακόμα. Εδώ, φτιάχνεται μια νέα πόλη στο πάρκο του Ελληνικού και πέρα από την υπογειοποίηση της Ποσειδώνος για 1,5 χλμ. δεν γίνεται κάτι άλλο. Τα υπόλοιπα έργα έχουν μείνει στα λόγια. Στα χαρτιά υποτίθεται πως η Βουλιαγμένης θα γίνει κλειστή λεωφόρος, ενώ για την Ποσειδώνος, που μποτιλιάρει από το αεροδρόμιο έως την Αμφιθέας, δεν προβλέπεται καμία παρέμβαση. Αρα, οι οδηγοί μάλλον θα μπλοκάρουν στην κίνηση μέσα στο τούνελ. Και πότε θα κατασκευαστούν όλα αυτά τα έργα; Σε καμιά δεκαετία και βάλε; Δεν υπάρχει χρόνος.

ΕΝΩ όσον αφορά τα δημόσια μέσα μεταφοράς, δεν είναι ακόμα τόσο ελκυστικά, γιατί δεν υπάρχει μεγάλο δίκτυο σταθερής τροχιάς. Οι ειδικοί λένε πως πρέπει να έχουμε 8 γραμμές μετρό με 200 σταθμούς και τώρα έχουμε 3 γραμμές με 66 σταθμούς, ενώ το 2030 θα προστεθεί μια ακόμα γραμμή με 15 σταθμούς και κάποιες επεκτάσεις με 4-5 ακόμα σταθμούς. Αρα, σε πέντε χρόνια από τώρα θα υπολειπόμαστε του στόχου κατά 4 γραμμές και πάνω από 100 σταθμούς. Ούτε το 2050 δεν θα το πετύχουμε.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν για αυτήν την προβληματική κατάσταση. Δεν μπορεί να υπάρξει αποσυμφόρηση των μεγάλων οδικών αξόνων. Μόνο κάποιες παρεμβάσεις, όπως η απελευθέρωση των λεωφορειολωρίδων από παρκαρισμένα Ι.Χ. και μέτρα που θα αποθαρρύνουν τους οδηγούς να κατεβαίνουν στο κέντρο της πόλης. Αυτά θα μπορούσαν να συνοδευτούν με μια καλή καμπάνια επιστροφής στα δημόσια μέσα μεταφοράς και, μάλιστα, με φθηνότερο εισιτήριο, για να υπάρξει κάποιο έξτρα κίνητρο.