Ο κόσμος δεν ξεσηκώθηκε και δεν βγήκε στους δρόμους και τις πλατείες ευαισθητοποιημένος γιατί, π.χ., ο πρωθυπουργός είναι «ένοχος» για «εσχάτη προδοσία» ή για κατά συρροή ανθρωποκτονίες με ενδεχόμενο δόλο. Ο κόσμος βγήκε για τα αδικοχαμένα παιδιά και κυρίως από τη σκέψη ότι σε αυτό το μοιραίο τρένο θα μπορούσε να είναι και το παιδί του καθενός μας. Βγήκε ζητώντας την αλήθεια και την απόδοση δικαιοσύνης σε όποιους πραγματικά έχουν ευθύνες. Δεν βγήκε για να υποστηρίξει το ύπουλο υπόβαθρο των οργανωτών των κινητοποιήσεων «να πέσει ο Μητσοτάκης». Στην αρχή, ούτε καν το έλεγαν ευθέως, απλώς το υπαινίσσονταν μιλώντας για «έγκλημα» και «δολοφόνους» και στρέφοντας τους προβολείς στον Κ. Αχ. Καραμανλή, που -όπως όλα δείχνουν- θα βρεθεί μπροστά στον φυσικό δικαστή, ο οποίος και θα αποφανθεί και για τους υπόλοιπους κατηγορουμένους.

Ο «συνασπισμός της καπηλείας» (πολιτικά πρόσωπα, διατεταγμένα ΜΜΕ, δικηγόροι, σκιτζήδες που υποδύονταν τους «τεχνικούς συμβούλους» και μία μικρή μερίδα των συγγενών των θυμάτων) προφανώς είδε στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια την «ευκαιρία» να πετύχει αυτό που δεν μπορούσε να πετύχει με την πολιτική του. Πέρασαν μέρες και νύχτες πανηγυρίζοντας προκαταβολικά με την πτώση του Κ. Μητσοτάκη, και μάλιστα με «πάταγο». Δεν κατάλαβαν ποτέ ότι δεν αρκεί μόνο το συναίσθημα, έστω κι αν ηλεκτρίζει οριζόντια όλη την κοινωνία και όλο το πολιτικό φάσμα, για να παραχθεί αμιγώς πολιτικό αποτέλεσμα. Οπερ και εγένετο. Δεν παρήχθη τελικά πολιτικό αποτέλεσμα και μάλιστα τέτοιο ώστε να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση προφανώς αιφνιδιάστηκε κι έδειξε να τα έχει χαμένα, κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο. Η κοινωνία προφανώς αναστατώθηκε και μούδιασε, αρχίζοντας να κάνει δεύτερες σκέψεις. Η αντιπολίτευση -στο σύνολό της- προφανώς είδε τη χρυσή ευκαιρία να πάρει τα πάνω της και, αντί να κοιτάζει από μακριά την κυβέρνηση, να πιστέψει ότι μπορούσε όχι μόνο να τη φτάσει, αλλά και να την ανατρέψει.

Ο ίδιος «συνασπισμός» δεν κατάλαβε τίποτα ακόμα κι όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν το ίδιο μεγάλο ποσοστό (άνω του 80%) και στη «συγκάλυψη» και την «εργαλειοποίηση» της τραγωδίας των Τεμπών. Οι πολίτες έχουν ψυχή. Αλλά στην πλειοψηφία τους έχουν και λογική. Αντίθετα από τους τυφλωμένους από τη «λάμψη» της «ανέλπιστης ευκαιρίας». Γιατί, δυστυχώς, έτσι κατάλαβαν το τραγικό συμβάν. Γι’ αυτό έσπευσαν εξ αρχής να απαξιώσουν την ατομική ευθύνη και τις ομολογημένες ευθύνες του σταθμάρχη που έμεινε στον σταθμό της Λάρισας και των δύο άλλων που την «κοπάνησαν» κανονικά. Το πώς και το γιατί δύο τρένα βρέθηκαν στην ίδια γραμμή για 12 ολόκληρα λεπτά, τρέχοντας για τη μοιραία σύγκρουση, αποδόθηκαν όχι στην εγκληματική ανικανότητα και αμέλεια ανθρώπινων παραγόντων, αλλά σε μία σειρά άλλων παραγόντων, οι οποίοι ήταν και είναι υπαρκτοί, αλλά αν δεν υπήρχε το «έγκλημα της κονσόλας», θα το συζητούσαμε σε άλλη βάση.

Και μετά ήρθαν τα κραυγαλέα ψέματα, οι ψεκασμένες συνωμοσιολογίες, οι «πέτσινες» γνωμοδοτήσεις αποφοίτων σχολείου και οι ερμηνείες δικηγόρων, οι οποίοι σε μεγάλο μέρος τους προσέβλεπαν στις τεράστιες αποζημιώσεις που θα μπορούσαν ή μπορεί να δοθούν, ανάλογα με την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης.

Ομως, τα επίσημα πορίσματα έκαναν το ύπουλο αφήγημα να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Το παραμύθι ήταν σχετικά καλό, αλλά δεν είχε δράκο. Και κυρίως δεν είχε τον δράκο που ήθελαν να έχει.

Μόλις τρεις μήνες μετά τη θύελλα το αφήγημα εγκαταλείφθηκε μεσοπέλαγα ακόμα και από τους κατασκευαστές του. Ενώ οι πολιτικοί συσχετισμοί όχι μόνο επανήλθαν εκεί που ήταν πριν από τα συλλαλητήρια, αλλά είναι πιο θετικοί για την κυβέρνηση και πιο δραματικοί για την ανήμπορη αντιπολίτευση.

Σήμερα, στη Βουλή, αποφασίζεται το θεσμικό τέλος της καπηλείας και η προσφυγή στον φυσικό δικαστή. Οσοι έπαιξαν με το συναίσθημα και τη νοημοσύνη των πολλών, έπαιξαν και έχασαν. Οχι μόνο την παρτίδα, αλλά όλο το «παιχνίδι».

ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ, ΤΕΛΙΚΑ, Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Ο προβληματισμός στο Μ. Μαξίμου για το αν θα έπρεπε να μιλήσει ή όχι ο Κ. Μητσοτάκης στη σημερινή συζήτηση στην Βουλή ήταν πολύ έντονος. Και οι εισηγήσεις που δέχονταν ο πρωθυπουργός ήταν αντιδιαμετρικές, με στέρεα όμως επιχειρήματα. Την τελική του απόφαση να μιλήσει, τελικά, σήμερα, ο Κ. Μητσοτάκης την πήρε χθες το απόγευμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η απόφαση του Κ. Μητσοτάκη να μιλήσει δεν έχει να κάνει μόνο με την «κάλπη νο9», που θα γράφει το όνομά του, αλλά και με την απόφασή του να μπει στο κάδρο της σύγκρουσης, εκτιμώντας ότι το αφήγημα της «συγκάλυψης» έχει ουσιαστικά καταρρεύσει. Στην τελική απόφασή του φαίνεται ότι βάρυναν δύο παράγοντες. Δεν θέλησε να φανεί ότι «φυγομαχεί», έστω κι αν η κατηγορία για «εσχάτη προδοσία» θεωρείται νομικά και πολιτικά «φαιδρή».

Ο δεύτερος παράγοντας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις συνομιλητών του, είναι πως έχει εξαλειφθεί το ενδεχόμενο να μην υπερψηφιστεί η πρόταση της Ν.Δ. Σε αυτό έχει συμβάλει και ο ίδιος ο Κ. Αχ. Καραμανλής, ο οποίος όχι μόνο θα μιλήσει σήμερα ζητώντας την παραπομπή του στον φυσικό δικαστή, αλλά και τις προηγούμενες μέρες είχε τηλεφωνικές συνομιλίες με «γαλάζιους» βουλευτές, οι οποίοι φέρονταν να προβληματίζονται για το αν θα ψηφίσουν την πρόταση της Ν.Δ. Ο πρώην υπουργός τούς ζήτησε να την υπερψηφίσουν. Κάποιοι εξ αυτών ήταν επιφυλακτικοί γιατί θεωρούσαν «άδικη» την παραπομπή του κ. Καραμανλή, έστω και για πλημμέλημα. Ενώ κάποιοι άλλοι, που θεωρούνται και «καραμανλικοί», σκέπτονταν με την ψήφο τους να στείλουν «μήνυμα» στον Κ. Μητσοτάκη.

Αργά σήμερα το βράδυ θα ξέρουμε αν οι εκτιμήσεις ήταν σωστές. Καθώς κι αν η Ν.Δ., παίρνοντας μία πλειοψηφία αρκετά πάνω από τις 151 ψήφους, θα βγει πολιτικά ενισχυμένη, τη στιγμή που η αδυναμία της αντιπολίτευσης μεγαλώνει.

Ο Α. Τσίπρας ψάχνει… αριστεία

Νέα πρόσωπα, άφθαρτα και με καλά βιογραφικά, φέρεται ότι αναζητά ο Α. Τσίπρας, τώρα που ανακάλυψε τον «δημοκρατικό καπιταλισμό». Οι πληροφορίες τον φέρουν να κάνει συναντήσεις με τέτοια πρόσωπα, την ώρα που μικραίνει η λίστα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία κρίνονται «διατηρητέα». Στο νέο κόμμα που θέλει να κάνει ο «ώριμος», πια, Α. Τσίπρας, θέση φαίνεται να έχουν μόνο στελέχη όπως η Ο. Γεροβασίλη, ο Γ. Βασιλειάδης, ο Κ. Ζαχαριάδης, ο Α. Χαρίτσης, η Ε. Αχτσιόγλου και πιθανώς ο Σ. Φάμελλος. Το τελευταίο ίσως έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πιθανόν -όταν ωριμάσουν οι συνθήκες- να εκθρονιστεί από το δίδυμο Πολάκη-Παππά.

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Υπάρχει κάποιος που δεν πιστεύει τον πρώην προστατευόμενο μάρτυρα της Novartis κ. Μανιαδάκη, ο οποίος λέει ότι του είπε ο δικηγόρος κ. Σαράκης πως «αν καταδικάσουμε την εταιρία, θα πάρουμε λεφτά και θα τα φάμε στη Ρωσία»;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Το ότι το αμάρτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι σαν το προπατορικό, σημαίνει ότι δεν θα απαιτηθεί η επιστροφή των χρημάτων που πήραν παράνομα άνθρωποι που εξαπάτησαν το κράτος; Ή ότι θα μείνουν ατιμώρητοι οι συνεργοί-υπάλληλοι του Οργανισμού;