Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ή ο «Στο βάθος Τσίπρας»; Τρίτον, τι σόι συμμαχικό μέτωπο είναι αυτό, όταν οι σύντροφοι βάλλουν συνεχώς ο ένας εναντίον του άλλου; Στο τέλος, θα αλληλοφαγωθούν μεταξύ τους και δεν θα μείνει κανείς στα χαρακώματα του αγώνα.

Ας δούμε τώρα την ουσία του θέματος. Αφορμή για τη νέα διένεξη μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι η πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη να ζητήσει ειδική συνεδρίαση της Βουλής για την αναγνώριση του Kράτους της Παλαιστίνης. Η πρώτη μομφή που απευθύνουν στη Χαριλάου Τρικούπη δεν είναι για την ουσία της πρότασης, στην οποία- υποτίθεται- συμφωνούν, αλλά στο γεγονός ότι δεν ανταποκρίθηκε στη σχετική πρωτοβουλία της Κουμουνδούρου. Δηλαδή, ο καβγάς δεν γίνεται για την Παλαιστίνη, αλλά για το ποιος θα πάρει τα εύσημα και θα κερδίσει πόντους στο εσωτερικό ακροατήριο.

Υπάρχει, όμως, ένα ακόμα σημείο που εκθέτει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ: Στην πρόταση που κατέθεσε μαζί με την «προοδευτική αντιπολίτευση» ζητά την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Kράτους από την κυβέρνηση. Δικαίωμά του να το ζητάει, όμως, πρώτα θα πρέπει τα στελέχη του να απαντήσουν (και μαζί τους όσα στελέχη της Νέας Αριστεράς και της Πλεύσης Ελευθερίας συγκυβερνούσαν τότε με τον ΣΥΡΙΖΑ) γιατί δεν το έκαναν όσο κυβερνούσαν. Θυμίζουμε ότι τον Δεκέμβριο του 2015 η Ολομέλεια της Βουλής ενέκρινε το σχετικό σχέδιο και με την απόφασή της ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση –δηλαδή από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα- «να προωθήσει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες, για να αναγνωρίσει Κράτος της Παλαιστίνης». Τι έκαναν, λοιπόν, από το 2015 έως το 2019; Τίποτα. Τώρα, όμως, που δεν κυβερνούν, αντιπολιτεύονται ανέξοδα και λεονταρίζουν εκ του ασφαλούς.