Υπάρχει μια παράδοση στους Αγίους Τόπους διάφοροι σταυροφόροι και «σταυροφόροι» να θέλουν να ζήσουν τον μύθο τους. Από τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και τον… Μπρανκαλεόνε μέχρι την Γκρέτα και το πλοίο με τις σέλφι και τους δικούς μας που ανακάλυψαν ότι οι Αιγύπτιοι δεν είχαν καμία διάθεση να τους υποδεχτούν σαν σταυροφόρους της ειρήνης. Μπορούν να είναι ευχαριστημένοι που καθάρισαν με παντοφλιές, άλλο ότι όταν είσαι δύο μέτρα άντρας, οι παντοφλιές πονάνε περισσότερο από το ξύλο.

Ετσι οι πορείες και οι στόλοι της ειρήνης με ναύαρχο την Γκρέτελ είχαν άδοξο τέλος. Με ένα σάντουιτς και εμφιαλωμένο νερό στην Γκρέτελ και με ταπείνωση των Ελλήνων αλληλέγγυων όταν χρειάστηκε να ζητάνε από τη «χούντα του Κούλη» να βάλει τα μέσα με την αιγυπτιακή κυβέρνηση ώστε να επιστρέψουν στην πατρίδα. Στην Ελλάδα που αν κλείσεις τον δρόμο για να διαδηλώσεις για την ειρήνη, κανένας δεν θα πει κουβέντα, αντίθετα με την Αίγυπτο, που όταν κάποιος ξένος θέλει να κάνει πολιτική, πέφτει παντόφλα.

Στη ζωή μου έχω ταξιδέψει αρκετά. Ενα πράγμα που έμαθα είναι ότι οι μεγαλύτερες ζημιές γίνονται στο όνομα των καλύτερων προθέσεων. Αναφέρομαι στην ιστορία με το Ιράν που άλλο είναι να ελεγχθεί το καθεστώς των μουλάδων και άλλο να αναλάβει η Δύση την επάνοδο του σάχη, τον εκδημοκρατισμό του ή δεν ξέρω και εγώ ποιο σύστημα που μπορεί να είναι ιδανικό στην Ελβετία αλλά όχι απαραίτητα σε μια χώρα που πληρώνει προηγούμενη δυτική παρέμβαση.

Υπάρχει προηγούμενο. Το 1979 ο Χομεϊνί είχε επικοινωνήσει με τον πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ ενημερώνοντάς τον ότι εάν ο πρόεδρος των ΗΠΑ εξασφαλίσει τη στήριξη του ιρανικού στρατού, αυτός θα καθησυχάσει τον λαό και κυρίως τους φοιτητές, που ήταν οι φανατικότεροι οπαδοί του. Την ίδια εποχή, Ευρωπαίοι αριστεροί, όπως για παράδειγμα ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκό, θεωρούσαν την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 ένα κίνημα που θα απάλλασσε το Ιράν και έπειτα τη Μέση Ανατολή από τον δυτικό ιμπεριαλισμό. Είναι ειρωνεία της ιστορίας ότι 46 χρόνια αργότερα, ακόμα και οι απόγονοι του σάχη μοιάζουν καλύτερη επιλογή από τους μουλάδες.

Οσο απεχθές και να είναι το καθεστώς των μουλάδων, η αλλαγή στο Ιράν, που δεν θα ξεκινάει από αντιδράσεις στο εσωτερικό αλλά από επιθέσεις από το εξωτερικό, μπορεί να έχει αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΞΕΘΩΡΙΑΖΟΥΝ

Εχει συμβεί σε πολλούς. Μια μέρα να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, κάθε λέξη τους να γίνεται πρωτοσέλιδο και μετά να βλέπουν ότι το ενδιαφέρον στο πρόσωπό τους εξαντλείται. Και να ψάχνουν για όλο και πιο σοκαριστικά πράγματα, μέχρι να καταλάβουν ότι τα λόγια, αν δεν επιβεβαιώνονται από τα γεγονότα, δεν αντέχουν για πολύ. Την προηγούμενη εβδομάδα η Μαρία Καρυστιανού είπε στη Ράνια Τζίμα ότι ένα ζευγάρι με το οποίο συναντήθηκε της είπε ότι ένας αστυνομικός τούς είπε ότι «η Καρυστιανού βγαίνει πολύ μπροστά και ταράζει τα νερά, ότι επιτίθεται εναντίον της οικογένειας Μητσοτάκη» και ότι κινδυνεύουν η ίδια και ο γιος της.

Η Καρυστιανού κινδυνεύει προφανώς για τις αποκαλύψεις που κάνει. Ποιες όμως αποκαλύψεις; Στη συνέντευξη ούτε καν ανέφερε τα ονόματα του ζευγαριού που της τα είπε ή του αστυνομικού που ενημέρωσε το ζευγάρι.

Το απόγειο της πολιτικής καριέρας της Μαρίας Καρυστιανού ήταν τον Μάρτιο του 2025, όταν ο Νίκος Κοτζιάς είχε πει ότι «Εγώ τη Μαρία των Τεμπών θα την ψήφιζα για πρωθυπουργό της χώρας». Μαρία των Τεμπών. Ο τόπος του θριάμβου της. Κατά το Ιωάννα της Λωρραίνης ή το Κίτσενερ του Χαρτούμ. Μόνο που η Μαρία των Τεμπών βλέπει τους θριάμβους της όλο και περισσότερο να ξεθωριάζουν.

Μυθιστορηματικοί ήρωες και η… Ζωή

Το «Χωράφι με τα Κρεμμύδια» είναι ένα βιβλίο του Τζόζεφ Γουόμπο. Περιγράφει την πραγματική ιστορία δύο νεαρών ληστών που απαγάγουν δύο αστυνομικούς και σκοτώνουν τον έναν σε ένα χωράφι με κρεμμύδια. Πώς αργότερα συλλαμβάνονται και πώς γλιτώνουν τη θανατική ποινή, χάρις κυρίως της τακτικής καθυστέρησης ενός εκ των δικηγόρων. Του Ιρβινγκ Κάναρεκ, ο οποίος ήταν δικηγόρος υπερασπιστής της συμμορίας του Μάνσον στην υπόθεση δολοφονίας της Σάρον Τέιτ. Στην εκδίκαση της υπόθεσης ο Κάναρεκ είχε υποβάλει 200 ενστάσεις τις πρώτες τρεις μέρες, ενώ μία φορά είχε αρνηθεί μάρτυρα να δηλώσει το όνομά του αφού σαν φήμη το είχε ακούσει από τη μητέρα του.

Η περίπτωση Κάναρεκ είναι παράδειγμα προς αποφυγή ή μίμηση στην περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Η οποία, σύμφωνα με τον Γιώργο Φλωρίδη, σαν δικηγόρος υπεράσπισης στην υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιτα» χρησιμοποίησε όλες τις μεθοδεύσεις ώστε να παίρνει αναβολές και τα θύματα να πηγαινοέρχονται από την Αυστραλία.