ΣΕ αυτή τη διετία έγιναν κάποιες προσπάθειες από κόμματα, συμφέροντα και δημοσιολόγους να ανατραπεί αυτό το σκηνικό. Να χτιστεί ένας ισχυρός αντικυβερνητικός πόλος. Ολες αυτές οι προσπάθειες κατέληξαν σε παταγώδη αποτυχία.

ΣΤΗΝ αρχή ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος υποτίθεται πως θα οδηγούσε σε αναγέννηση το ΠΑΣΟΚ. Πολύ γρήγορα φάνηκε πως δεν διαθέτει ούτε την ισχυρή προσωπικότητα ούτε τις πολιτικές για να το πετύχει. Αν και κάποια γκάλοπ τον εμφάνισαν, κάποια στιγμή, να αγγίζει το 20%, τελικά το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στις χαμηλές πτήσεις του 12-14%. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε πολλά λάθη και συνεχίζει να επαναλαμβάνει κάποια από αυτά. Εφάρμοσε την αποτυχημένη τακτική που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο 2019-2023, ως αξιωματική αντιπολίτευση με σκληρό ροκ, «όχι σε όλα», καταστροφολογία και, μάλιστα, κάποια στιγμή έφτασε να υιοθετήσει τις συνωμοσιολογίες για την εθνική τραγωδία των Τεμπών, κάνοντας το ΠΑΣΟΚ να μοιάζει με ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας, που ψάρευε στα θολά νερά του αντισυστημισμού.

ΤΟ «σύστημα» για κάποιους μήνες πόνταρε και στον Στέφανο Κασσελάκη. Ο μιντιακός βομβαρδισμός ήταν πρωτοφανής. Τελικά, αποδείχθηκε πως δεν μπορούσε να σταθεί ούτε για αρχηγός του υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ και έτσι τώρα πλέον βολοδέρνει με το δικό του κόμμα στο όριο εισόδου στη Βουλή.

ΤΟ τελευταίο διάστημα το ποντάρισμα έχει αλλάξει. Τώρα κάποιοι πουσάρουν την επιστροφή του υποτίθεται «αλλαγμένου» Αλέξη Τσίπρα. Βέβαια, όπως φάνηκε και από την πολυδιαφημισμένη ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, ο τέως πρωθυπουργός, παρά το rebranding, δείχνει να επιμένει στις παλιές συνταγές, που κάποτε τον εκτίναξαν αλλά τώρα πια δεν πουλάνε. Σύμφωνα με το γκάλοπ της Pulse, μόλις 8% των πολιτών βλέπουν θετικά τη δημιουργία κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα, ενώ στο κοινό της Κεντροαριστεράς, αν και εμφανίζεται ως ο πιο κατάλληλος να εκφράσει τον χώρο, δείχνει να «μαζεύει» υποστηρικτές κυρίως από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και των κομμάτων που έχουν προέλθει από τις διασπάσεις της Κουμουνδούρου. Αρα, φαίνεται πως δεν μπορεί να δημιουργήσει κάποιο ρεύμα σε ευρύτερα κοινά.

ΠΡΙΝ από λίγους μήνες, βέβαια, είχαμε και το «φαινόμενο» Κωνσταντοπούλου. Οταν η υπόθεση διερεύνησης της τραγωδίας των Τεμπών βρισκόταν στο ζενίθ. Εφτασε να γίνει και δεύτερο κόμμα δημοσκοπικά, αλλά τώρα δείχνει να υποχωρεί, κρατώντας όμως ένα ποσοστό γύρω στο 10%.

ΤΩΡΑ κάποιοι «ελπίζουν» μήπως φτιάξει κόμμα η Μαρία Καρυστιανού, ώστε το «σύστημα» να δημιουργήσει έναν αντίπαλο στη Ν.Δ. μέσα από το «αντισύστημα». Αύριο μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Κάποιος που να νομίζει ότι «το έχει» ή να «επενδύουν» σε αυτόν κάποιοι άλλοι. Ποιος ξέρει;

Η αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να αρθρώσουν μία εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και το άγχος «συμφερόντων» δείχνουν πως, όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν πρόκειται να καταφέρουν να αλλάξουν τις ισορροπίες στο πολιτικό σκηνικό. Θα τα δώσουν, όμως, όλα στον δρόμο μέχρι τις κάλπες του 2027. Και μπορεί, όταν ηττηθούν πανηγυρικά, να αντιληφθούν πως ο κόσμος πλέον δεν αγοράζει «πολιτικό σανό» με την ευκολία που γινόταν πριν από μία δεκαετία.