Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έχει τονίσει επανειλημμένα ότι τα δεσμευμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως βάση για δάνειο αποζημιώσεων προς την Ουκρανία, καλύπτοντας δύο τρίτα των αναγκών της για τα επόμενα δύο χρόνια. Η Ε.Ε. έχει ήδη συμφωνήσει να παγώσει επ’ αόριστον τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, βασιζόμενη στο άρθρο 122 των συνθηκών για οικονομικές έκτακτες ανάγκες, αποφεύγοντας ομοφωνία και βέτο από Ουγγαρία ή Σλοβακία.

Τα κεφάλαια, κυρίως στη Euroclear στο Βέλγιο (185 δισ. ευρώ), παράγουν ήδη κέρδη που διοχετεύονται στην Ουκρανία αλλά η πλήρης αξιοποίηση για δάνειο 90-140 δισ. ευρώ συζητείται με ιδιαίτερες εντάσεις. Δεν είναι εύκολη άσκηση. Κρίνονται πολλά και πρόκειται για μία από τις πιο κομβικές κινήσεις στη σκακιέρα της όποιας ειρηνευτικής διαδικασίας, αν και όποτε ξεκινήσει.

Το Βέλγιο αντιτίθεται λόγω νομικών και οικονομικών κινδύνων, απαιτώντας εγγυήσεις από όλες τις χώρες. Και κάποιες άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, η Μάλτα, η Βουλγαρία, εκφράζουν αντιρρήσεις βασισμένες κυρίως σε νομικές επιφυλάξεις. Από την άλλη πλευρά, ο βελγικός Τύπος ήταν χθες αισιόδοξος ότι σήμερα με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Μπαρτ ντε Βέβερ θα βρισκόταν η χρυσή τομή που εν μέρει θα ικανοποιούσε τα βελγικά αιτήματα περί εξασφάλισης εγγυήσεων. Είναι απλό, το βελγικό κράτος φροντίζει να φυλάξει τα νώτα του στην περίπτωση που η Ρωσία, με κάποιον τρόπο, διεκδικήσει τα χρήματα αυτά πίσω.

Και εδώ είναι το μεγάλο πρόβλημα, ότι για ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού φιλορωσικού δημόσιου διαλόγου όχι μόνο τα χρήματα αυτά δεν πρέπει να δοθούν στην Ουκρανία για την ανοικοδόμησή της, αλλά να αποδεσμευτούν και να επιστραφούν από τώρα στη Ρωσία. Σαν η Ρωσία να μην εισέβαλε ποτέ στην Ουκρανία και να μην έσπειρε τον όλεθρο και την καταστροφή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η άκρατη ταύτιση με το δικτατορικό καθεστώς της Μόσχας εμπλέκει και τον Κυριάκο Πιερρακάκη στον «βρόμικο πόλεμο της Ευρώπης κατά της Ρωσίας», καθώς ως πρόεδρος του Eurogroup θα έχει κομβικό ρόλο στην όλη διαδικασία.

Η Ρωσία οφείλει να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας ως αποζημίωση για εγκλήματα πολέμου, τις καταστροφές και την εισβολή που κλόνισε την ευρωπαϊκή οικονομία. Η χρήση των κεφαλαίων προς αυτήν την κατεύθυνση στέλνει σαφές μήνυμα ότι η Μόσχα δεν μπορεί να εκβιάζει την Ευρώπη με πόλεμο και υβριδικές απειλές.

Αλλά εδώ που τα λέμε, το ελληνικό κοινό που υποστηρίζει με πάθος ότι η Ρωσία πρέπει να πάρει πίσω τα δεσμευμένα από την Ευρώπη κεφάλαιά της, δεν είναι ίδιο με αυτό που κοιμάται και ξυπνάει με την επιθυμία να εισπράξει η Ελλάδα πολεμικές αποζημιώσεις από τη Γερμανία;