-Ενισχύει όλες τις υποψίες για την αντιπολιτευτική ανυπαρξία και φτώχεια, μέσω της, κατά γενική ομολογία, αμηχανίας που κυριάρχησε.

-Εξηγεί δημοσκοπικά μαύρα σύννεφα πάνω από τα κομματικά επιτελεία.

-Ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο την πεποίθηση ότι πέρα από τη στυγνή εργαλειοποίηση, ταυτίστηκαν απόλυτα, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, υπαρξιακά και εμμονικά με την υπόθεση των Τεμπών.

-Επιβεβαιώνει το κάθε κόμμα με το δικό του τρόπο ότι μπήκε κάτω από την ομπρέλα μιας κατασκευής τόσο βολικής, που σκοπό είχε να κινητοποιήσει κάθε συναισθηματική ανθρώπινη δύναμη για την αμφισβήτηση της κυβέρνησης, με απαίτηση όχι μόνο την απόδοση ευθυνών για τη συμφορά, αλλά την πτώση της κυβέρνησης και τη «φυλάκιση του Κυριάκου Μητσοτάκη», όπως ακούστηκε.

-Πιστοποιεί την ακραία λαϊκίστικη εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου, τη χρησιμοποίηση των ίδιων των θυμάτων και των οικογενειών τους, ορισμένες εκ των οποίων παρασύρθηκαν από το ποτάμι των κομματικών προσδοκιών καθώς και τη συμπόρευση όλων, από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Πλεύση Ελευθερίας με τον Βελόπουλο και κάθε ψεκασμένη θεωρία ύποπτης προέλευσης και ακόμα πιο ύποπτης επιδίωξης.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. κατηγόρησε την κυβέρνηση για προσπάθεια μετατόπισης της συζήτησης από τις ευθύνες της. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για «επικοινωνιακά παιχνίδια» και ότι το πόρισμα δεν αναιρεί την ανάγκη για πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης. Το ΚΚΕ υπογράμμισε ότι η έρευνα σκοντάφτει διαρκώς στην αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος. Η Ελληνική Λύση χαρακτήρισε το πόρισμα ως «φιάσκο» που «κόβει την καρωτίδα της Δικαιοσύνης». Η Νέα Αριστερά μίλησε για «επικοινωνιακή προσέγγιση» της υπόθεσης. Η Πλεύση Ελευθερίας έκανε λόγο για «μεθοδεύσεις που οργιάζουν».

Αυτό, όμως, που αναδεικνύεται περισσότερο από όλα, όσον αφορά στην αντιπολίτευση, είναι η απόσταση που τη χωρίζει από τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και όχι εκείνες που υπαγορεύουν οι στενές κομματικές ανάγκες και η κυριαρχία της τοξικότητας στα social. Ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που έχει επιλέξει να κάνει ακόμα και επικοινωνιακά η κυβέρνηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάνει πάντα με επιτυχία. Φαίνεται, όμως, πως είναι θέμα θεμελιωδών επιλογών για την ίδια.