Η φορολογική μεταρρύθμιση που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ και εξειδίκευσε το οικονομικό επιτελείο με πλήθος παραδειγμάτων και λεπτομερειών στοχεύει στην «ενίσχυση του εισοδήματος και τη μείωση των φορολογικών βαρών για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, με έμφαση στις οικογένειες και τους νέους», σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου.

Δεν λειτουργούν αποσπασματικά, αφορούν το σύνολο της κοινωνίας, δεν πάρθηκαν βάσει κοινωνικών αυτοματισμών, ούτε δημιουργούν ρήγματα μεταξύ κοινωνικών ομάδων. Και κυρίως, σέβονται τη δημοσιονομική σταθερή πορεία της χώρας, χωρίς να δημιουργούν κινδύνους εκτροχιασμών τους οποίους έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά.

Συνιστούν μία από τις μεγαλύτερες τομές στην ιστορία της φορολογικής πολιτικής στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση και έπειτα. Ναι, είναι αλήθεια, τα οφέλη στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα τα δούμε στους τραπεζικούς λογαριασμούς στο τέλος αυτού ή του επόμενου μήνα. Η ενίσχυση του εισοδήματος από μισό έως και δύο μισθούς ετησίως είναι εμφανής σε όλες τις επεξηγήσεις και τις αναλύσεις. (Πλήρη και λεπτομερέστατη ενημέρωση στις σελίδες του «Ελεύθερου Τύπου»). Μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες και ελεύθεροι επαγγελματίες με έμφαση στη μεσαία τάξη, οικογένειες με παιδιά και νέοι βρίσκονται στο επίκεντρο της ιστορικής αυτής μεταρρυθμιστικής παρέμβασης.

Είναι απολύτως βέβαιον ότι η φορολογική μεταρρύθμιση, όσο γενναία και αν είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Ούτε την έλλειψη βιομηχανικής παραγωγής, ούτε το ύψος των άμεσων ξένων επενδύσεων, ούτε την προσέλκυση καινοτομίας, ούτε και την επιστροφή στη χώρα ανθρώπων με μεγάλα εισοδήματα, π.χ. άνω των 50.000, καθώς αντιμετωπίζουν την εξής απλή αναντιστοιχία σε σύγκριση με τις χώρες όπου βρίσκονται τώρα: Τα ποσοστά της φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων στην Ελλάδα είναι από τα υψηλότερα στην Ε.Ε., ενώ αυτά που «αγοράζει» ο φορολογούμενος από το κράτος σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στο ύψος των φόρων του.

Παράλληλα, αυτό που επίσης δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό είναι ότι το σύνολο των μέτρων που ανακοινώθηκαν, ελήφθησαν με γνώμονα τον σεβασμό στη δημοσιονομική σταθερότητα. Και είναι απορίας άξιον που τα κόμματα της αντιπολίτευσης -όσα έχουν κυβερνητικές προσδοκίες- αντιμετωπίζουν τα μέτρα σαν να μην ξέρουν τι σημαίνει «δημοσιονομικός εκτροχιασμός» ή «Μνημόνια». Σαν να προσγειώθηκαν προχθές στην Ελλάδα προερχόμενοι από κάποιον οικονομικό παράδεισο.

Η νέα πολιτική κρίση στη Γαλλία, στα όρια του χάους, δεν είναι κάτι ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο ή που αφορά αποκλειστικά και μόνο την 5^η Γαλλική Δημοκρατία. Αυτή η κρίση, με τις απρόβλεπτες εξελίξεις, ξεκίνησε από την ανακοίνωση του μέχρι προχθές πρωθυπουργού της χώρας Μπαϊρού, για περικοπές ύψους 44 δισ. ευρώ στον Προϋπολογισμό, για την αντιμετώπιση του διογκούμενου δημόσιου χρέους της Γαλλίας. Η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία στην Ευρώπη ομολογεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο ότι δεν πρόσεξε τις συγκλονιστικές της δαπάνες. Και αυτή δεν έχει περάσει από χρεοκοπία, όπως η ελληνική…