ΟΠΩΣ αποδείχθηκε, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ήταν αποφασισμένος να μην αποδεχθεί κάτι τέτοιο. Το μόνο που συζητάει είναι να πάρει τα εδάφη του Ντονμπάς και να αποδυναμώσει κι άλλο την, έτσι κι αλλιώς, υποδεέστερη στρατιωτικά Ουκρανία. Θέλει να επιβάλει τους δικούς του κανόνες, κάτι που σημαίνει τη σχεδόν άνευ όρων συνθηκολόγηση του Κιέβου.

ΚΑΙ εδώ προκύπτει ένα ερώτημα: Τι είδους διπλωματική προετοιμασία είχε προηγηθεί της συνάντησης στην Αλάσκα; Δεν γνώριζαν ο Τραμπ και το επιτελείο του πως δεν υπήρχε καμία πιθανότητα σύναψης συμφωνίας για εκεχειρία; Είτε η Ουάσιγκτον έπεσε στην παγίδα της Μόσχας είτε απλά όλα ήταν προσυμφωνημένα. Μπορεί ο Τραμπ να ενδιαφέρεται περισσότερο να επαναφέρει σε θετικό κλίμα τις σχέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας, κάτι που είναι λογικό, και να θέλει να τελειώνει όπως όπως με το ουκρανικό ζήτημα.

ΚΑΠΩΣ έτσι, λοιπόν, ο πολλά βαρύς Τραμπ δείχνει να έχει υιοθετήσει πλήρως το σχέδιο Πούτιν και να πετάει το μπαλάκι στην Ουκρανία και την Ευρώπη.

ΠΟΙΕΣ είναι, όμως, οι «αιτίες της σύγκρουσης», σύμφωνα με τον Πούτιν; Η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας, ο εκμηδενισμός του στρατού της, η μη είσοδός της σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ και η αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας της.

ΑΣ γυρίσουμε, λοιπόν, στο 2022. Ναι, προφανώς και ήταν λάθος της Δύσης η πρόθεση επέκτασης του ΝΑΤΟ έως τα σύνορα της Ρωσίας. Αλλά προκύπτει από κάπου ότι η Ουκρανία ή το ΝΑΤΟ θα επιτίθετο στη Ρωσία; Η Μόσχα δεν ήταν εκείνη που κατέλαβε την Κριμαία το 2014; Και είναι δυνατόν μια χώρα σαν την Ουκρανία να μην έχει Ενοπλες Δυνάμεις;

ΚΑΙ κάτι ακόμα. Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «αποναζιστικοποίηση»; Εχει «ναζιστικό» καθεστώς η Ουκρανία; Είναι άλλο το να μην είναι δημοκρατικό με τη δυτική έννοια του όρου ή να υπάρχει διαφθορά, αλλά αυτό δεν κάνει το καθεστώς «ναζιστικό». Τότε, τι θα μπορούσε να πει κανείς για τη δημοκρατία στη Ρωσία; Που έχει ισόβιο ηγέτη εδώ και 25 χρόνια; Εκεί όπου υπουργοί και πολιτικοί παράγοντες «αυτοκτονούν» μόλις γίνει κάποια στραβή; Και η αντιπολίτευση βρίσκεται στη φυλακή;

ΑΣ μην κοροϊδευόμαστε άλλο. Εδώ απλά μιλάμε για την επιβολή του νόμου του ισχυρού. Ολα τα υπόλοιπα είναι μπαρουφολογίες. Και, πλέον, είναι αρκετά πιθανό να επιβάλουν αυτόν τον νόμο του ισχυρού οι Τραμπ και Πούτιν, κάτι που, βέβαια, συνέβαινε και στο παρελθόν. Το πρόβλημα, πλέον, είναι ποια χώρα μπορεί να είναι η επόμενη Ουκρανία. Γιατί δεν είναι μόνο η Ρωσία αναθεωρητική δύναμη.