Ξεκινάς πρωί από το Αιγάλεω και φθάνεις μεσημέρι στη Φιλαδέλφεια. Παρά τις κατά καιρούς φιλότιμες προσπάθειες των υπουργείων και της Περιφέρειας και παρά τις πάμπολλες προτάσεις των συγκοινωνιολόγων, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Αδιέξοδο.

Οταν κάθε χρόνο μπαίνουν στους δρόμους της Αττικής 120.000 νέα οχήματα, είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως δεν σώζεται η κατάσταση, εκτός και αν τα αυτοκίνητα γίνουν ιπτάμενα. Μέχρι να συμβεί αυτό η πραγματικότητα είναι αναπόδραστη. Στον Κηφισό οι 4 λωρίδες γίνονται τρεις, άρα ένας όγκος 8.000 αυτοκινήτων (2.000 ανά λωρίδα) προσπαθεί να στριμωχτεί σε έναν χώρο για 6.000. Ε, δε γίνεται.

Μια από τις προτάσεις που μελετά το υπουργείο Μεταφορών είναι η απαγόρευση των φορτηγών από τις 7 έως τις 10 το πρωί. Ακόμα βέβαια γίνονται μετρήσεις, όχι μόνο για τον ακριβή αριθμό των βαρέων οχημάτων, αλλά και για το πώς θα επηρεαστεί η κίνηση. Η λογική λέει πως θα μεταφερθεί το κυκλοφοριακό κομφούζιο πριν και μετά το επίμαχο τρίωρο, ενώ υπάρχουν πολλοί άγνωστοι Χ για την τροφοδοσία των καταστημάτων και τη μεταφορά των εμπορευμάτων. Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατά 30% η εγκατάσταση logistics εταιριών κατά μήκος του Κηφισού, άρα και των φορτηγών που τις εξυπηρετούν. Τι θα κάνουν αυτές οι εταιρίες που το ίδιο το κράτος αδειοδότησε; Θα μεταφερθούν μαζί (και όταν) με τον σταθμό των ΚΤΕΛ;

Τα αναφέρουμε αυτά όχι για να μειώσουμε τη σημασία της πρότασης, αφού, αν τελικά εφαρμοστεί, σίγουρα θα αποδώσει κάποια οφέλη. Αλλά, φοβόμαστε, μόνο προσωρινά, αφού με τον ρυθμό αύξησης των επιβατικών Ι.Χ. πολύ σύντομα θα αναπληρωθεί ο κυκλοφοριακός φόρτος που θα κερδίσουμε από τα φορτηγά. Αρα πολύ καλά κάνει το υπουργείο Μεταφορών και εξετάζει το μέτρο αυτό σε συνδυασμό με άλλες παρεμβάσεις, όπως νέοι οδικοί άξονες, κάμερες, κ.ά.

Πάντως, η εμπειρία από πόλεις του εξωτερικού που κατάφεραν να μειώσουν το κυκλοφοριακό δείχνει πως προχώρησαν σε μέτρα κοινωνικής αποθάρρυνσης της χρήσης οχημάτων από τους πολίτες, είτε με πλήρη απαγόρευση σε συγκεκριμένους άξονες, είτε με οικονομική πίεση (διόδια, υπέρογκα τέλη κ.ά.). Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι είχαν πρώτα έτοιμες εναλλακτικές για τους πολίτες: Δηλαδή, επαρκές και πυκνό δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.