Καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο ωμός εκβιασμός του Ντόναλντ Τραμπ στους ψηφοφόρους. Δεν απείλησε με… εισβολή όπως στη Βενεζουέλα, αλλά έθεσε όρο να δώσουν τη νίκη στο κόμμα του Μιλέι, Η Ελευθερία Προχωρεί, προκειμένου η Αμερική να σώσει με ένα πακέτο 20 δισ. δολαρίων την αργεντίνικη οικονομία. Το αντάλλαγμα ήταν ουσιαστικά η εκχώρηση στις ΗΠΑ του ελέγχου του συναλλάγματος και της εξωτερικής πολιτικής, μαζί με την παράδοση της εκμετάλλευσης σπάνιων γαιών και άλλων φυσικών πόρων της Αργεντινής σε αμερικανικές τράπεζες και funds.

Oυδέν πρόβλημα επ΄ αυτού για τον νεοφιλελεύθερο Μιλέι, που εδώ και δύο χρόνια εκμεταλλεύεται την απαξίωση και τον κατακερματισμό του περονικού στρατοπέδου, για να εφαρμόσει σκληρή λιτότητα και να πετσοκόψει με το γνωστό αλυσοπρίονο τις δημόσιες δαπάνες.

Οι μαζικές κοινωνικές διαμαρτυρίες, που οργάνωσαν τα περονικά κόμματα και τα συνδικάτα δεν εμπόδισαν τους «κυρ-Παντελήδες» της Αργεντινής να δώσουν, έστω με μισή καρδιά, ψήφο εμπιστοσύνης στον Μιλέι, είτε διά της αύξησης των ποσοστών του είτε διά της αποχής-ρεκόρ του 33%. Τηρουμένων των αναλογιών, οι Αργεντίνοι περονιστές θυμίζουν τη δική μας «αφασική» Κεντροαριστερά, που είτε τρομάζει με τις ρηξικέλευθες έως τυχοδιωκτικές αποφάσεις του παρελθόντος (άρνηση εξόφλησης του χρέους σε αμερικανικά funds-γύπες, τριψήφιος πληθωρισμός) είτε ταυτίζεται με τον Μιλέι σε στρατηγικές αποφάσεις όπως η συνεργασία με το ΔΝΤ, αποθαρρύνοντας τα πιο ριζοσπαστικά στρώματα του πληθυσμού, που ενίσχυσαν εντυπωσιακά το αντισυστημικό Αριστερό Μέτωπο Εργαζομένων (τρίτη θέση με 9% στο Μπουένος Αϊρες).

Με φθαρμένα πρόσωπα όπως η πρώην πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ (που εκτίει εξαετή ποινή κατ΄ οίκον φυλάκισης για διαφθορά) και ο ευνοούμενός της, πρώην υπουργός Οικονομικών, Αξελ Κισίλοφ, οι περονιστές κατά κοινή ομολογία δεν έχουν καμία τύχη απέναντι στον Μιλέι στις προεδρικές εκλογές του 2027.