Βέβαια το να θέτεις έναν σωστό (για τις επιδιώξεις σου) στρατηγικό στόχο δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά θα τον πετύχεις. Αντιθέτως, το γεγονός ότι η καθυπόταξη του Ιράν θεωρείται προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για την επιβίωση του εβραϊκού κράτους, μάλλον ανησυχίες γεννά για το μέλλον της σύγκρουσης. Οι φίλιες δυνάμεις του Ιράν (Ρωσία, Κίνα) δύσκολα θα αποδεχθούν ένα τετελεσμένο που θα προαναγγέλλει και τη δική τους σειρά.

Στο διάγγελμά του στα φαρσί λίγο μετά το ξεκίνημα των βομβαρδισμών, ο Νετανιάχου εμφανίστηκε στους Ιρανούς ως «ελευθερωτής», που τους δίνει την ευκαιρία να απαλλαγούν από ένα τυραννικό καθεστώς 50 χρόνων. Ποντάρει στη δυσπραγία και την κόπωση του ιρανικού λαού ύστερα από δεκαετίες δυτικών κυρώσεων, όπως επίσης στη φθορά του καθεστώτος.

Συν τοις άλλοις οι Τραμπ- Νετανιάχου παίζουν με το μυαλό και τις φοβίες της ιρανικής ηγεσίας, η οποία αποδεικνύεται εξίσου ευάλωτη στις ισραηλινές βόμβες με τους «κατσαπλιάδες» της Χεζμπολάχ και της Χαμάς. Τα τελευταία χρόνια έχουν θεριστεί σαν στάχυα επικεφαλής των επίλεκτων ιρανικών δυνάμεων σε ιρακινό αλλά και ιρανικό έδαφος, ο ίδιος ο πρόεδρος Ραϊσί (σε «ατύχημα» με ελικόπτερο στα βουνά), πυρηνικοί επιστήμονες, το αφάν γκατέ του ιρανικού εθνοκρατικού συστήματος.

Το ηθικό πολλών Ιρανών είναι ήδη χαμηλό, για αυτό ο αντίπαλος βρίσκει πρόσφορο έδαφος. «Οι δικοί μας που στοχοποιήθηκαν είναι χειρότεροι από τους εξωτερικούς μας εχθρούς. Μας έχουν κάνει μεγάλη ζημιά. Η κυβέρνηση μας έχει εγκαταλείψει τελείως», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η 39χρονη Μίνα από την Τεχεράνη. Και  πρόσθεσε: «Η κοινωνία μας πεθαίνει. Εχουμε γονατίσει από τα χρέη και τα οικονομικά προβλήματα. Ξέρουμε πολύ καλά ότι τα θύματα αυτού του πολέμου θα είμαστε εμείς».