Πέντε χρόνια αργότερα (!), τον Ιούλιο του 2025, το Ελληνικό Δημόσιο ανακοινώνει ότι θα ζητήσει την αναγνώριση του κληρονομικού του δικαιώματος επί της κληρονομίας του αποθανόντος. Ετσι απευθύνει δημόσια πρόσκληση σε όσους/ες αξιώνουν κληρονομικό δικαίωμα να το αναγγείλουν στο αρμόδιο Πρωτοδικείο εντός τριών μηνών από την ημερομηνία της ανακοίνωσης (8/7/25).

Η προθεσμία λήγει τυπικά την επόμενη εβδομάδα και η εφημερίδα δεν γνωρίζει αν τελικά βρέθηκε κάποιος κληρονόμος ή αν η περιουσία θα περιέλθει στο Δημόσιο. Ομως, η αλήθεια είναι πως και το Δημόσιο δεν γνωρίζει ακόμα πόσες είναι αυτές οι σχολάζουσες κληρονομιές στο σύνολό τους.

Εχει, δηλαδή, μια εικόνα, αλλά όχι ακριβή. Οπως έλεγε προχθές ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, σε πρώτη φάση έχουν καταγραφεί 2.000 αδρανή ιδρύματα και 7.000 σχολάζουσες κληρονομιές, τονίζοντας πως ειδικά οι τελευταίες «αναμένεται να είναι αρκετά περισσότερες». Και πρόσθεσε ένα σχόλιο που θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος: «Ξέρετε, είναι φοβερό, είναι πολύ ενδιαφέρον ότι υπάρχει περιουσία στη χώρα που ακόμη δεν την έχουμε καταγράψει συστηματικά».

Πραγματικά είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα το κράτος δεν ξέρει με ακρίβεια την περιουσία του. Φθάσαμε στο 2025 και δεν γνωρίζουμε όχι μόνο τι θα γίνει με την κληρονομιά του Π.Κ., μια πενταετία μετά τον θάνατό του, αλλά ούτε πόσα είναι τα ακίνητα που διαθέτει το Δημόσιο, είτε πρόκειται για κληροδοτήματα και σχολάζουσες κληρονομιές, είτε για ιδιόκτητα κτίρια υπουργείων, δημόσιων φορέων κ.ο.κ.

Η προσπάθεια που γίνεται τώρα για πλήρη καταγραφή και στη συνέχεια για τη δημιουργία ενός είδους ιδρύματος που θα διαχειριστεί την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου είναι αξιέπαινη. Αλλά πρέπει να γίνει με ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες, ειδικά σε μια εποχή που η στεγαστική κρίση τινάζει στον αέρα τους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών.

Προφανώς δεν θα λυθεί το στεγαστικό πρόβλημα με τις σχολάζουσες κληρονομιές, αφού τα ακίνητα που λείπουν από την αγορά είναι υπερπολλαπλάσια. Ομως αποτελούν ένα κομμάτι του παζλ της δημόσιας περιουσίας, η οποία με τη σωστή αξιοποίηση μπορεί να δώσει διέξοδο σε επιμέρους ζητήματα. Σε συνδυασμό, δε, με την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου, των Δασικών Χαρτών και των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων θα δώσει τη δυνατότητα στο κράτος να ξέρει τι είναι δικό του και τι δεν είναι. Και αναλόγως, μετά, να διαθέσει ή να αξιοποιήσει με όποιον πρόσφορο τρόπο υπάρχει την περιουσία του.