Είναι αυτονόητο πως οδηγήθηκε εκεί για τους γνωστούς λόγους που αφέθηκαν, ενισχυόμενα και από τη συμπαραγωγή των τηλεοπτικών εκπομπών, να κυριαρχήσουν στο πιο ευαίσθητο, λόγω Τεμπών, σημείο και να κυριαρχήσει μια απάδουσα εικόνα και για το ίδιο μήνυμα και για την εικόνα μιας πόλης που «κάθεται» διαχρονικά, μάλιστα, υπερηφανευόμενη πάνω στα ερείπια του… πολιτισμού της.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την κατάσταση που δημιουργήθηκε όταν, μετά την πρώτη συγκέντρωση μνήμης για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, κάποιοι αυθόρμητα  -η πιο συναισθηματική εξήγηση-  ή οργανωμένα -η πιο λογική- έβαψαν, κουβαλώντας τα κατάλληλα υλικά, όλα τα ονόματα των τραγικών θυμάτων πάνω στο τσιμεντένιο δάπεδο, μια κίνηση που είχε πολλά στοιχεία ανεκτά για τη στιγμή. Αλλά η «στιγμή», εν συνεχεία, έγινε πολιτικό, πολεμικό σίριαλ, από την ώρα που οι υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων έπραξαν το αυτονόητο και καθάρισαν με τα πλυστικά τον χώρο.

Ετσι όπως πρέπει να γίνεται μετά από κάθε συγκέντρωση, ώστε να παραδίδεται η πόλη στους χρήστες της καθαρή. Σε κατάσταση πλήρους «ανθρωπιστικού» σοκ η αρμόδια αντιδήμαρχος ζήτησε ταπεινά συγγνώμη για την ενέργεια, εξηγώντας πως πρόκειται περί μεγάλου λάθους να σβηστούν τα ονόματα των θυμάτων, ίσως μη αντιλαμβανόμενη, ως μέλος της δημοτικής ομάδας Χάρη Δούκα, πως, σε παγκόσμια κλίμακα, η μνήμη θυμάτων δεν επιτρέπεται να τσαλαπατιέται και να εξαφανίζεται κάτω από τις σόλες των χιλιάδων περαστικών, ούτε να χρησιμοποιείται ως εργαλείο για νέες πολιτικές καριέρες.

Αλλά δεν είναι καθόλου αυτονόητο που ολόκληρη Πολιτεία αφέθηκε επίσης να μπει στη θέση του παρατηρητή δίνοντας σε πολλούς την αίσθηση πως ζούμε σε μία ανοχύρωτη πόλη. Χωρίς κανόνες. Ορια. Χωρίς, το κυριότερο, οργανωμένη αίσθηση σεβασμού προς τα εθνικά τοπόσημα.

Μετά το «τέλος καλό, όλα καλά» ήρθε η άλλη, αλλοπρόσαλλη διαπίστωση πως, τελικά, αυτός ο ιερός χώρος για τους περισσότερους, το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, εκεί που ακόμη και η Τροχαία κάνει τα στραβά μάτια από τη συνεχή παρανομία τουριστικών λεωφορείων, βαν αλλά και πατινιών, τελικά δεν είναι ανακηρυγμένο, εδώ και πολλές δεκαετίες, μνημείο γιατί κάποιοι-εν συνόλω η Πολιτεία- ξεχάστηκαν.

Επρεπε να βγει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να ξεκαθαρίσει την κατάσταση -έστω και αργά-στην ουσία δηλώνοντας αυτό που γνωρίζαμε -ελεύθερη μετάφραση από μένα η συνέχεια- πως από τη δημιουργία του υπάγεται στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, με δεδομένο πως οι τόσο αγαπητοί μας νέοι, οι εύζωνες, στρατιώτες είναι που υπηρετούν τη θητεία τους, οπότε δεν κινδυνεύει να στρατιωτικοποιηθεί, όπως καταγγέλλει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, θα συμβεί αυτό που αποδέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Η «αποτσαντιροποίησή» του και η απόδοση του χώρου στη συλλογική μνήμη και όχι, όπως είχε από καιρό μετατραπεί, σε χώρο εφήμερης πασαρέλας «αλληλέγγυων».

Το πιο χυδαίο σε διάσταση μήνυμα χρήστη του Διαδικτύου, ως αντίδραση στη διεκδικούμενη από την πλειοψηφία αποστείρωση του μνημείου από τις αθλιότητες των κομματικών σημαιών, έγραφε: «Τα κάνουν όλα αυτά για να μην ενοχλούνται στα μπαλκόνια της “Μεγάλης Βρεταννίας” οι πλούσιοι τουρίστες». Για να του απαντήσει άλλος χρήστης από κάτω: «Μου θυμίζεις την Αχτσιόγλου τότε που είχε πει πως η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. Για τη δική της Αριστερά αποδείχθηκε. Εχει φθάσει στις δημοσκοπήσεις το…1.5 %»!