ΚΑΝΕΝΑ κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα μπορούσε να στηρίξει αυτές τις δύο μεταρρυθμίσεις, γιατί οι ιδεοληψίες κυριαρχούν έναντι της κοινής λογικής. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να βρίσκεται εγκλωβισμένο στη δεκαετία του ’80. Ακόμα και αν ο Κώστας Σκανδαλίδης τόλμησε να πει ότι έχουν αλλάξει οι εποχές και πρέπει να αρθεί η μονιμότητα στο Δημόσιο, η Χαριλάου Τρικούπη ξέκοψε αμέσως κάθε συζήτηση.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ μπορεί να θέλει να υποδυθεί το κεντρώο και μεταρρυθμιστικό κόμμα, αλλά στην πράξη παραμένει βαθιά αναχρονιστικό. Το έχει αποδείξει πολλές φορές την τελευταία εικοσαετία, με την επιμονή του να μη στηρίζει την αλλαγή του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, το απέδειξε και πέρσι με την καταψήφιση της θεσμοθέτησης των μη κρατικών πανεπιστημίων. Εντάξει, το καταλάβαμε. Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιλέγει το «όχι σε όλα» και την αντισυστημικότητα. Απλά, να μην εκπλήσσεται για τη φθίνουσα πορεία των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις.

ΑΠΟ εκεί και πέρα για τα υπόλοιπα κόμματα, έτσι κι αλλιώς, αποτελεί ταυτοτικό θέμα η στήριξη ενός μπαχαλοποιημένου κράτους. Η Ζωή μιλάει για παράδοση καταλήψεων εδώ και πολλά χρόνια στα πανεπιστήμια, δεν υπήρχε περίπτωση να στήριζε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση στο κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εννοείται, πως παραμένει ένα κόμμα διαμαρτυρίας, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να τα βάλει με τους συνδικαλιστές, αλλά και με όσους «κάθονται και πληρώνονται» στο Δημόσιο.

ΚΑΙ, βέβαια, μετά τα κόμματα φτάνουμε και στους εργατοπατέρες συνδικαλιστάδες του Δημοσίου. Η ΑΔΕΔΥ έβγαλε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει ότι «η κυβέρνηση θέλει να γυρίσει τη χώρα στην εποχή του Δηλιγιάννη και της πλατείας Κλαυθμώνος, όταν η εκάστοτε κυβέρνηση απέλυε τους δημοσίους υπαλλήλους και προσλάμβανε τους «δικούς της».

ΕΝΤΑΞΕΙ, είναι για να γελάει κανείς. Αλήθεια, στην ΑΔΕΔΥ θέλουν να υπάρχει πραγματική αξιολόγηση υπαλλήλων; Οχι, αυτή η «αξιολόγηση» που βγάζει το 97% των υπαλλήλων  άριστους. Είναι ικανοποιημένοι από την παραγωγικότητα των δημόσιων υπηρεσιών και την εξυπηρέτηση των πολιτών;

ΓΙΑΤΙ, αν δεν είχε κάνει την ψηφιακή επανάσταση ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ακόμα θα περιμέναμε με τις ώρες στις ουρές, για να βγάλουμε ένα ρημαδο-πιστοποιητικό ή κάποιο άλλο έγγραφο που απαιτείται για μία απλή συναλλαγή με το κράτος.

ΤΩΡΑ, όμως, απαιτείται μία δεύτερη επανάσταση. Μία επανάσταση για τα αυτονόητα. Δεν γίνεται κάποιος, επειδή κάποια στιγμή διορίστηκε στο Δημόσιο, να παραμένει στη θέση του μέχρι να πάρει σύνταξη είτε δουλεύει είτε όχι. Αυτό το μοντέλο πρέπει να τελειώσει. Αυτή η παθογένεια πρέπει να γκρεμιστεί. Πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση με επιβράβευση για όσους αριστεύουν, επιμόρφωση για όσους μπορούν να βελτιωθούν και απόλυση για όσους ούτε θέλουν ούτε μπορούν να ασκήσουν το λειτούργημά τους.