Η ΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΗ, εδραιωμένη στη βάση της ταύτισης των βαρβαρικών ομάδων της τρομοκρατικής Χαμάς, με τους ανθρώπους που λιμοκτονούν και πεθαίνουν από σφαίρες και πείνα, δεν θα μπορούσε εκ φύσεως να οδηγήσει σε πολιτική διευθέτηση. Αντί η υπεροχή σε όπλα και συμμαχίες να χρησιμοποιηθεί για την προώθηση μιας διαδικασίας ειρήνευσης, περιορίστηκε στην εκδίκηση και την καταστολή.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ είναι διπλό. Από τη μία, η παλαιστινιακή κοινωνία βυθίζεται σε πρωτοφανή ερείπια: ζωές χάνονται, κοινότητες διαλύονται, οποιαδήποτε αίσθηση μέλλοντος έχει εξαφανιστεί. Από την άλλη, η ίδια η ισραηλινή κοινωνία αποδυναμώνεται: οι εσωτερικές αντιθέσεις οξύνονται, η διεθνής εικόνα της χώρας φθείρεται, η πολιτική ηγεσία δείχνει ανίκανη να αρθρώσει ένα όραμα πέρα από τη βία.

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, και αυτό είναι το πιο μαύρο σενάριο, η κυβέρνηση Νετανιάχου υιοθετεί το σκεπτικό της Χαμάς: όλοι εχθροί, διαρκής πόλεμος, μάχη μέχρις εσχάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως κερδίζει αυτός που είναι απόλυτα ταυτισμένος με τη λογική της βίας και του αίματος. Και αυτός είναι η Χαμάς, όσο και αν είναι συντριμμένη και κάτω από τα ερείπια. Αυτή φαίνεται να είναι κερδισμένη. Αρκεί μόνο και μόνο το γεγονός ότι όλη αυτή η κατάσταση προσφέρει το πιο άρτια εξοπλισμένο επιχειρηματολογικό οπλοστάσιο για την εμφάνιση της επόμενης, πιο αποφασισμένης, γενιάς της Χαμάς να σκορπίσει βία και θάνατο.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ Σάββατο χιλιάδες Ισραηλινοί συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Χαμπίμα, στο κέντρο του Τελ Αβίβ, απαιτώντας τον τερματισμό του πολέμου, σε μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην ισραηλινή πρωτεύουσα. Παράλληλα, αναπτύσσεται κίνημα αντιρρησιών συνείδησης καθώς, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου για κατάληψη της πόλης της Γάζας, ο ισραηλινός στρατός έχει καλέσει 60.000 εφέδρους.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ στο Ισραήλ και την κατεστραμμένη Γάζα είναι πολύ διαφορετική από όσο τη βλέπουμε εδώ, μερικές χιλιάδες μίλια μακριά, πίσω από τα γυαλιά με τα οποία επιλέγουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα, εσωτερική και διεθνή. Και το ερώτημα που πλησιάζει περισσότερο στον πολιτικό ορθολογισμό είναι αυτό: Ποιος, στ’ αλήθεια, είναι ο κερδισμένος;