Υπενθυμίζουμε ότι πρόγραμμα IB μέχρι σήμερα υπάρχει μόνο στην ιδιωτική εκπαίδευση και για πρώτη φορά θα έχουν μία τέτοια ευκαιρία και οι μαθητές των δημόσιων σχολείων. Βέβαια, τα δημόσια IB θα ξεκινήσουν του χρόνου (2026-27), οπότε θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί να το αναφέρουμε τώρα. Διότι οι αλλαγές στην Παιδεία δεν γίνονται από τη μία ημέρα στην άλλη.

Πέρσι ξεκίνησε το ψηφιακό φροντιστήριο, φέτος τον Σεπτέμβριο θα λειτουργήσουν τα πρώτα Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία, του χρόνου θα διπλασιαστούν. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια τρέχουν μικρές, μεγάλες και πολύ μεγάλες αλλαγές, από το πολλαπλό βιβλίο και το πιστοποιητικό Πληροφορικής στο Γυμνάσιο μέχρι τις παρεμβάσεις στη διδακτέα ύλη, τους μόνιμους διορισμούς, την αξιολόγηση, τις ανακαινίσεις σχολικών συγκροτημάτων κ.ά. Στις δομικές αλλαγές και η έλευση των πρώτων μη κρατικών πανεπιστημίων, αλλά αυτό είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του.

Επιστρέφοντας στη δημόσια εκπαίδευση και με το μυαλό στις χιλιάδες υποψηφίους που έχουν ριχθεί αυτές τις ημέρες στη μάχη των Πανελληνίων, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι ενήλικες πως μπορεί ακόμα να μην έχουμε το εκπαιδευτικό σύστημα των ονείρων μας, όμως πολλά έχουν αλλάξει. Πριν από μερικές δεκαετίες τα παιδιά δεν είχαν ούτε πολλές επιλογές μετά το Λύκειο, αλλά ούτε και πολλές ευκαιρίες όσο ήταν ακόμα μαθητές.

Αναφερόμαστε στους 15άρηδες και τους 17άρηδες της δεκαετίας του ’80 και του ’90, που ακολουθούσαν ένα στεγνό, σχεδόν αποστειρωμένο μαθησιακό πλαίσιο χωρίς τις δυνατότητες που προσφέρουν τα νέα βιβλία, οι ευέλικτες ώρες και η τεχνολογία. Που δεν είχαν αλληλεπίδραση με ευρωπαϊκά προγράμματα, που δεν συμμετείχαν σε δράσεις για τον σχολικό εκφοβισμό, που τα κενά στους εκπαιδευτικούς καλύπτονταν τον Νοέμβριο και που αν κάποιο παιδί ζητούσε να μιλήσει σε κοινωνικό λειτουργό ή ψυχολόγο θα το κοιτούσαν σαν να ήταν εξωγήινος. Θα πείτε, τώρα όλα λειτουργούν ρολόι; Προφανώς και όχι.

Η εξάρτηση του σχολείου από τα φροντιστήρια παραμένει ένα τεράστιο πρόβλημα, η σύνδεση των σπουδών με την αγορά εργασίας είναι προβληματική, η αξιολόγηση δεν προχωρά με τους ρυθμούς που θα έπρεπε, για να αναφέρουμε μερικά από τα κακώς κείμενα. Σκεφτείτε, όμως, ότι κάποτε όλα αυτά ούτε καν υπήρχαν στην ατζέντα του υπουργείου Παιδείας. Υπομονή και επιμονή, λοιπόν, και το κυριότερο: Μη φορτώνουμε τα παιδιά με περισσότερο άγχος από όσο ήδη έχουν. Οι Πανελλήνιες είναι μόνο ένας δρόμος από τους πολλούς που ανοίγονται μπροστά τους.