Ο λόγος για «Το βιβλίο της αφύπνισης» του Μαρκ Νέπο (Mark Nepo), που από την επόμενη εβδομάδα θα βρίσκεται στα ελληνικά βιβλιοπωλεία, στην πρώτη για την Ελλάδα έκδοση.

Πρόκειται για έναν σταθμό στην εντυπωσιακή πορεία του βιβλίου, που ξεκίνησε ως προσωπικές σημειώσεις το 1997, πήρε την έντυπη μορφή του το 2000 και πλέον έχει ξεπεράσει την 56η ανατύπωση και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 20 γλώσσες. Τι μπορεί να ενώνει, όλα αυτά τα χρόνια, όλους αυτούς τους αναγνώστες; Το πιο απλό και το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτήν τη ζωή: Η αναζήτηση της ζωντάνιας, της χαράς και της δύναμης, ακόμα και όταν όλα γύρω καταρρέουν.

Σαν ημερολόγιο

Επιβιώσας από καρκίνο ο Νέπο ξέρει πως αυτό που ζητά απαιτεί τιτάνιες δυνάμεις. Γι’ αυτό και προτείνει κάτι απλό: Ενα βήμα, μία ημέρα τη φορά. Με τη μορφή ημερολογίου, συνοδεύει κάθε κείμενο και από μία μικρή άσκηση, η οποία φιλοδοξεί να μας κάνει να δούμε διαφορετικά την καθημερινότητά μας. Κυριολεκτικά με τα μάτια μας και πνευματικά με την καρδιά μας.

«Στη δική μου περίπτωση, το ξέφωτο, μέσα από το οποίο κοίταξα κατάματα την αιωνιότητα, ήταν ότι παραλίγο να πεθάνω από καρκίνο στα τριάντα μου, ενώ η πυρά που έστησα ήταν “Το βιβλίο της αφύπνισης”. Δεν είχα ιδέα ότι αυτή η φωτιά στην άκρη του σύμπαντος θα ζέσταινε τόσο πολλούς ανθρώπους», γράφει ο πολυβραβευμένος Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας, που έχει συμπεριληφθεί στη λίστα Super Soul 100 Οπρα Γουίνφρεϊ, ως ένας από τους εκατό πιο επιδραστικούς εν ζωή πνευματικούς ανθρώπους.

Από τον πρόλογο της Τζέιμι Λι Κέρτις: «Διαβάζω αυτό το βιβλίο καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια και το έχω χαρίσει άπειρες φορές. Το έχω ταχυδρομήσει σε όλο τον κόσμο. Ως δώρο. Για ένα καινούργιο σπίτι. Ως βάλσαμο για κάποια στενοχώρια. Εφόδιο ζωής για τη γέννηση ενός μωρού. Το έχω δώσει σε στιγμή φιλική και σε φάση αντιπαλότητας, σε χαρά και σε λύπη. Η ομορφιά αυτού του βιβλίου είναι ότι διαπερνά κάθε είδους όριο που μπορεί να θέτουν η ηλικία, η οικονομική κατάσταση, η φυλή, η θρησκεία, οι πολιτικές απόψεις και το μορφωτικό επίπεδο. […] Στο αντίτυπο που διαθέτω δεν υπάρχει σελίδα που να μην την έχω μαρκάρει και υπογραμμίσει. Αυτό το βιβλίο αποτελεί τη δική μου σταθερά. Το σημείο αναφοράς μου. Οταν ο Μαρκ μού ζήτησε να γράψω αυτόν τον πρόλογο, το ήξερα ότι θα με ζορίσει και, όπως είναι αναμενόμενο, καθώς τον γράφω δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό μου, γιατί πώς να καταφέρεις να δείξεις την ευγνωμοσύνη σου σε κάποιον για κάτι που σε έχει αγγίξει τόσο βαθιά; Μόνο ένα πράγμα μπορώ να πω: “Μαρκ, σε ευχαριστώ”».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

«Καθίστε με ηρεμία και θυμηθείτε την τελευταία φορά που κλάψατε»

«7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Τα νερά εντός μας

Το Πνεύμα, όπως το νερό, είναι πηγή ζωής.

Δεν επιβιώνουμε στην ξηρασία.

Οσο περισσότερο φθειρόμαστε από τις εμπειρίες που ζούμε τόσο περισσότερο γινόμαστε ένας ανοιχτός κολπίσκος και σκάνε πάνω μας τα νερά της ζωής. Αυτός είναι ο λόγος που όσο περισσότερο καιρό είμαστε στη ζωή αυτή τόσο πιο εύκολα μας έρχονται τα δάκρυα. Ισως σοφία δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα νερά που δεν βρήκαν διέξοδο να εκφραστούν και φουσκώνουν και φτάνουν γύρω απ’ τα μάτια μας, σαν ωκεανοί που μαλακώνουν τη στεριά, απόδειξη μιας αναπόφευκτης παλίρροιας που πήρε στα νερά της μια ζωή να σηκωθούν. Φοβόμαστε τόσο πολύ τα εντός μας νερά, που πολλές φορές, με το που βλέπουμε δάκρυα, αγχωνόμαστε και ρωτάμε τι συμβαίνει, ενώ μάλλον θα έπρεπε να ρωτήσουμε όσους είναι στη θάλασσα: “Τι βλέπετε;”.

– Καθίστε με ηρεμία και θυμηθείτε την τελευταία φορά που κλάψατε.

– Πάρτε αργές ανάσες και επιστρέψτε σε εκείνο το ανακουφιστικό συναίσθημα.

– Αναπνεύστε μέσα σε αυτήν την ανακούφιση και κοιτάξτε κάτω από αυτό που σας έκανε να κλάψετε.

– Αναπνεύστε βαθιά και νιώστε τη σοφία που δεν είχε εκφραστεί να ανεβαίνει για να σας σκεπάσει».