Πριν ακόμα χαράξει και μέσα στη σιωπή της αυγής, η Έλενα Ξυδιά έστησε το λευκό της πιάνο στην άκρη του βράχου, μικρή και τολμηρή σαν εικόνα από παλαιό μύθο.

Με την πρώτη αναλαμπή του ήλιου οι νότες γλίστρησαν πάνω από το άπειρο, φωτίζοντας το πρόσωπο και τα χέρια της. Το τοπίο, μαγικό και σχεδόν μεταφυσικό, έδεσε τη μουσική με τον αέρα και την πέτρα· η απόσταση ανάμεσα σε ουρανό και γη έγινε σκηνή, και η εκτέλεση οικεία τελετουργία φωτός και ήχου.

Η πράξη εντάσσεται στο εθελοντικό Piano Natural Heritage Project της Έλενας Ξυδιά, που αναδεικνύει την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά της χώρας μέσα από την τέχνη του πιάνου και τη δύναμη της εικόνας. Το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας γίνεται για πρώτη φορά σημείο έμπνευσης που συνδέει μύθο, φύση και την ψυχή του τόπου, αφήνοντας στον θεατή μια αίσθηση νοσταλγίας και θαυμασμού.