«Για εμένα ήταν η γιαγιά μου. Τη γνώρισα μέσα από τον μπαμπά μου. Όλο το υπόλοιπο το καταλάβαινα από αντιδράσεις τρίτων. Όλες είναι αγαπημένες μου. Σε κάθε ταινία της, σε κάθε δουλειά της ήταν διαφορετική. Ο πατέρας μου μου έχει ότι ήταν δυναμική, τίμια, ειλικρινής και άλλα πιο προσωπικά», είπε η ηθοποιός, υπογραμμίζοντας την προσωπική σχέση που σχημάτισε μέσω οικογενειακών αφηγήσεων και της δημόσιας εικόνας της ηθοποιού.

Στην κουβέντα της με τους παρουσιαστές τόνισε ότι αυτές οι αφηγήσεις δεν αντικαθιστούν την άμεση γνωριμία, αλλά μεταβιβάζουν χαρακτηριστικά, στιγμές και πρότυπα που αναπαράγονται στο οικογενειακό πλαίσιο. Η αναφορά στα επιμέρους χαρακτηριστικά και στις «διαφορετικές» ερμηνείες αποτυπώνει την πολυπλοκότητα της σχέσης ανάμεσα σε προσωπική μνήμη και καλλιτεχνική κληρονομιά.

Στην ίδια συνέντευξη η Τζένη Καζάκου σχολίασε την προσωπική της στάση απέναντι σε επαγγελματικές προτάσεις και συνεργασίες. «Μόνη μου κρίνω και αποφασίζω, αλλά αν θέλω δεύτερη γνώμη θα τους πάρω τηλέφωνο θα πάμε για καφέ και θα τα συζητήσουμε όλοι μαζί», τόνισε, περιγράφοντας έναν συνδυασμό αυτονομίας και οικογενειακής διαβούλευσης στην επιλογή ρόλων. Επεσήμανε ότι κρίνει με βάση το σενάριο, τη φόρμα, την ομάδα και τη δική της αισθητική προσέγγιση, και ότι η συζήτηση με κοντινούς της ανθρώπους λειτουργεί ως συμπληρωματικός έλεγχος. Ερωτηθείσα για ενδεχόμενη συνεργασία με τους γονείς της, απάντησε: «Θα ήθελα να συμβεί αυτό. Το έχουμε συζητήσει. Δεν μπορώ να αποκαλύψω κάτι. Υπάρχει μια περίπτωση να γίνει».