Το κόστος αυτό δεν είναι θεωρητικό, αφού θα αγγίξει όλους τους τομείς της οικονομίας και της καθημερινότητας. Από την ενεργειακή φτώχεια των νοικοκυριών και τον πρωτογενή τομέα μέχρι τον τουρισμό, τη βιομηχανία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Υπάρχει τρόπος αποφυγής του ακραίου αυτού σεναρίου; Αν και απαιτούνται παγκόσμιες δράσεις, έχει σημασία η ανάληψη μέτρων και παρεμβάσεων σε κάθε χώρα ξεχωριστά. Η Ελλάδα θα πρέπει να κινηθεί γρήγορα και αποφασιστικά με δράσεις που αυξάνουν την ανθεκτικότητα της οικονομίας και προσαρμόζουν τη λειτουργία δημόσιων και ιδιωτικών φορέων στα νέα δεδομένα.

Στον τουρισμό, για παράδειγμα, η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και η ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών τουρισμού μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες, ακόμα και να φέρουν οριακή αύξηση του ΑΕΠ και των θέσεων εργασίας.

Οι αναλυτές του ΙΟΒΕ καταλήγουν σε μία δέσμη προτάσεων που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, επενδύσεις στην ενεργειακή αποδοτικότητα, υιοθέτηση βιώσιμων πρακτικών στον πρωτογενή τομέα και άλλες τομεακές προτάσεις, που όλες μαζί συγκροτούν ένα συνεκτικό σχέδιο δράσης.

Η κυβέρνηση έχει προχωρήσει ήδη σε πολύ σημαντικές κινήσεις, όπως, για παράδειγμα, τα προγράμματα τύπου «Εξοικονομώ» και οι χρηματοδοτούμενες δράσεις για την «πράσινη» μετάβαση των επιχειρήσεων. Η μάχη δεν έχει ακόμα χαθεί, διότι δεν ξεκινάμε από το μηδέν.