Ο Αλέξης Τσίπρας έγραψε την «Ιθάκη» ως ένα προσωπικό έπος, στο οποίο ο ίδιος αγωνιζόταν για το καλό του τόπου και γύρω του όλοι ύφαιναν μια πρωτοφανή συνωμοσία, για να χρεοκοπήσουν τη χώρα και να ρίξουν την πρώτη φορά Αριστερά κυβέρνηση. Μόνο που δεν χρειάστηκε να κάνουν και πολλά, γιατί φρόντισαν οι ίδιοι οι συγκυβερνήτες να κάνουν ό,τι μπορούν για να ρίξουν τη χώρα στα βράχια.

Ο κ. Τσίπρας, στο κεφάλαιο που αφορά το ακριβότερο και το πιο αχρείαστο τρίτο Μνημόνιο αναφέρει πολλά, αλλά αποκρύπτει την αλήθεια. Ο κ. Τσίπρας δεν γράφει ότι όταν ανέλαβε την εξουσία, τον Ιανουάριο του 2015, μπορούσε να συνεχίσει από εκεί που τελείωσε η κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά δεν το έπραξε. Γράφει ψευδώς ότι βρήκε άδεια ταμεία, όταν γνώριζε πως υπήρχε πιστοληπτική γραμμή ως τον Μάρτιο του 2015. Ο κ. Τσίπρας γράφει για ήδη επιβαρυμένες τράπεζες, δεν γράφει όμως ότι τη στιγμή που είχαν ξαναβρεί τη σταθερότητά τους, τα capital controls τις οδήγησαν στο κλείσιμο.

Και, στο τέλος, αναρωτιέται ρητορικά «αν υπήρχε δυνατότητα να αποφύγουμε το πικρό ποτήρι». Η απάντηση είναι ναι, θα μπορούσαμε, αρκεί να μη μεσολαβούσε το α’ εξάμηνο του 2015 που προκάλεσε τη νέα και μοιραία κρίση.