Η πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου δεν είναι απλώς μια λύση για τον ίδιο, είναι μια συμβολική πράξη διεκδίκησης, αξιοπρέπειας και κοινωνικής ευθύνης. Όπως δήλωσε “δεν θέλω μπράβο- θέλω σχέδιο”, θέλει να δείξει ότι η πρόσβαση δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα. Η έλλειψη κατάλληλων υποδομών προσβασιμότητας αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα για πολλά άτομα με αναπηρία στην πόλη. Δρόμοι με κακοτεχνίες, πεζοδρόμια χωρίς ράμπες, πεζοδρόμια που καταλαμβάνονται από αυτοκίνητα, δημιουργούν εμπόδια στην ελεύθερη μετακίνηση και αφαιρούν το δικαίωμα της ανεξαρτησίας.

Παρά τις απανωτές αιτήσεις προς τις δημοτικές αρχές, για πολλά σημεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική παρέμβαση. Η κατασκευή της ράμπας από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο έρχεται να καλύψει αυτή την ανάγκη – έστω και προσωρινά – και ταυτόχρονα να αναδείξει το ζήτημα της απουσίας σχεδιασμού. Όχι ως “ηρωική εξαίρεση” αλλά ως καθημερινή διεκδίκηση, η ράμπα που κατασκευάστηκε αποτελεί μήνυμα σε όλους : Δεν είναι ζήτημα φιλανθρωπίας αλλά ανθρώπινου δικαιώματος. Πώς θα ένιωθες αν κάθε έξοδος από το σπίτι σου εξαρτιόταν από την καλή διάθεση άλλων; Αν η πόλη σου έλεγε σιωπηλά αλλά ξεκάθαρα “εσύ δεν χωράς εδώ”;. Η κίνηση λοιπόν αυτή του Κωνσταντίνου μας υπενθυμίζει ότι υποδομές σαν αυτές δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαίο στοιχείο μιας σύγχρονης δημοκρατικής πόλης.

Η πράξη του Κωνσταντίνου δεν πρέπει να παραμείνει μεμονωμένη. Χρειάζεται συνολικό σχέδιο για πεζοδρόμια που δεν εγκλωβίζουν, για ράμπες που δεν εξαφανίζονται και πόλεις που δεν αναγκάζουν κανέναν να παλεύει για το αυτονόητο. Δεν αφορά μόνο τα ΑμεΑ. Αφορά ηλικιωμένους, γονείς με καροτσάκια , προσωρινά τραυματισμένους , κάθε πεζό. Αφορά όλους μας. Η ράμπα στη συμβολή Βενιζέλου-Παπαδοπούλου δεν είναι απλώς μια τσιμεντένια κατασκευή, είναι φωνή, είναι αίτημα, είναι απαίτηση για μια πόλη για όλους. Ο Κωνσταντίνος με τα ίδια του τα χέρια έστειλε το πιο δυνατό μήνυμα : όταν η πολιτεία αδιαφορεί, η αξιοπρέπεια δεν περιμένει, αλλά γίνεται πράξη. Ας είναι αυτή η ράμπα το πρώτο βήμα για μια πόλη που δεν αφήνει κανέναν πίσω.