![Στέλιος Φρρόκου: Ο καλλιτέχνης του ψαλιδιού στο Eleftherostypos.gr – Τα μοναδικά έργα, οι διασημότητες και τα δύσκολα παιδικά χρόνια [βίντεο]](https://www.eleftherostypos.gr/wp-content/uploads/2025/06/frrokou-jpg.webp)
Ο δημιουργός του, Στέλιος Φρρόκου, μιλώντας αποκλειστικά στο Eleftherostypos.gr και το ET Magazine, αποκαλύπτει πως βίωσε τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, ποιος στάθηκε η αφορμή για να γίνει ένας μοναδικός καλλιτέχνης ενώ δε διστάζει να αποκαλύψει και τα όνειρά του.
Τα έργα τέχνης του που κοσμούν τη galerie του καθώς και διάφορα σημεία της Κρήτης και όχι μόνο, προκαλούν εντύπωση και απορία πως κάθε φορά καταφέρνει να αγγίζει την τελειότητα με ό, τι καταπιάνεται.
Τοιχογραφίες, προσωπογραφίες, η μορφή του Ιησού σε μία πλατεία, πίνακες ζωγραφικής και όλα αυτά με βασικό εργαλείο την… τρίχα. Ναι καλά διαβάσατε… Την τρίχα των μαλλιών μας. Ο Στέλιος με τη δική του μέθοδο κατορθώνει να φτιάχνει τα δημιουργήματά του από μερικές τρίχες των πελατών του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ας γνωρίσουμε όμως αυτόν τον μοναδικό κομμωτή-καλλιτέχνη, τον κ. Στέλιο Φρρόκου…
Στέλιος Φρόκκου: Αναλυτικά όλη η συνέντευξη
Λ.Κ.: Γεια σου Στέλιο! Χαρά μας να φιλοξενούμε στη σελίδα μας έναν κομμωτή-καλλιτέχνη-κόσμημα για την Κρήτη και όλη τη χώρα. Θα ήθελες να συστηθείς στον κόσμο αρχικά;
Σ.Φ.: Ονομάζομαι Φρρόκου Στέλιος και είμαι κομμωτής και καλλιτέχνης. Ζω και εργάζομαι στην Κρήτη, όπου τα τελευταία χρόνια έχω δημιουργήσει έναν χώρο που δεν είναι απλώς κομμωτήριο, αλλά ένα “σπίτι” δημιουργίας – το “Frroku’s House”. Εκεί, εκτός από την κομμωτική, εκφράζομαι και μέσα από τη ζωγραφική, συνδυάζοντας τις δύο μεγάλες μου αγάπες. Από παιδί ήθελα να δίνω χαρά στους ανθρώπους μέσα από την τέχνη – είτε αυτή είναι ένα χτένισμα, είτε ένας πίνακας, είτε μια εικόνα φτιαγμένη από τρίχες μαλλιών. Πιστεύω στη δύναμη του ονείρου και της δουλειάς, και θέλω να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους να τους εμπνεύσω και να τολμούν στην ζωή τους.
Λ.Κ.: Μίλησέ μου για τα παιδικά σου χρόνια. Πώς τα βίωσες; Ποιοι στάθηκαν στο πλευρό σου όταν εξέφρασες την επιθυμία να ασχοληθείς με τη ζωγραφική αλλά και την κομμωτική; Υπήρξε κάποιος άνθρωπος που θα ονόμαζες μέντοράς σου;
Σ.Φ.: Τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν εύκολα, αλλά μου χάρισαν μια δύναμη που με ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ήρθαμε στην Ελλάδα το 2004, ήμουν μόλις τεσσάρων χρονών. Ήρθα με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου, για να βρούμε τον πατέρα μου που ήδη εργαζόταν στο χωριό Κασσάνοι. Περάσαμε τα σύνορα παράνομα, δεν ντρέπομαι να το πω, γιατί τότε οι εποχές ήταν δύσκολες και έπρεπε να ρισκάρουμε για μια καλύτερη ζωή. Θυμάμαι ακόμα σκηνές από τη διαδρομή σαν όνειρο, όπως όταν προσπαθούσαμε να ανεβούμε έναν λόφο και ένιωσα ότι με είχαν ξεχάσει πίσω, μέχρι που ένα χέρι με σήκωσε στον ώμο και με πήρε μαζί του.
Μεγαλώνοντας στην Κρήτη, βοηθούσαμε όλοι στις δουλειές, ελιές, οικοδομές, βάψιμο και παράλληλα πηγαίναμε σχολείο. Από μικρός μου άρεσε πολύ ζωγραφική. Στη 2α ή 3η Δημοτικού άρχισα να παρατηρώ τον νονό μου που έκανε αγιογραφίες και κόλλησα. Στην 6η τάξη ξεκίνησα να πουλάω τα πρώτα μου σχέδια για 2-3 ευρώ, για να μπορώ να αγοράσω κάτι να τρώω στο σχολείο. Ήταν τα πρώτα χρήματα που έβγαλα από την τέχνη.
Οι γονείς μου με στήριξαν όσο μπορούσαν. Η στήριξή τους ήταν περισσότερο στο να με συμβουλεύουν στο να βοηθάω όποιον άνθρωπο έβλεπα στο δρόμο , γιατί οικονομικά οι δυσκολίες ήταν πολλές. Ο αδερφός μου με βοηθούσε όποτε μπορούσε με λίγα χρήματα, αλλά ήξερα από τα 17 και μισό, όταν έφυγα από το σπίτι, ότι θα έπρεπε να τα καταφέρω μόνος μου. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή.
Όσο για μέντορα, δεν είχα κάποιον κοντά μου, αλλά εμπνεύστηκα βαθιά από έναν Αμερικανό-Μεξικανό καλλιτέχνη, τον Rob the Original, που τον θαυμάζω καθημερινά . Ένα quote του «αν μπορώ εγώ, μπορείς κι εσύ» ήταν αυτό που μου άλλαξε τη ζωή. Με έκανε να κυνηγήσω τα όνειρά μου χωρίς δεύτερη σκέψη.
Λ.Κ.: Ποια ήταν η στιγμή που έγινε το κλικ μέσα σου και το πήρες απόφαση ότι η κομμωτική θα είναι το επάγγελμά σου;
Σ.Φ.: Η στιγμή που κατάλαβα ότι η κομμωτική δεν θα είναι απλώς μια δεξιότητα, αλλά το επάγγελμά μου, ήρθε όταν συνειδητοποίησα ότι με εκφράζει βαθιά, όχι μόνο ως τέχνη, αλλά και ως τρόπος να συνδέομαι με τους ανθρώπους. Ξεκίνησα γύρω στα 17, κουρεύοντας φίλους και γνωστούς. Στην αρχή το έκανα για να τα βγάζω πέρα, αλλά όσο περισσότερο το ζούσα, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι αυτό είναι κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Έβλεπα πώς ένιωθαν οι άνθρωποι μετά από ένα κούρεμα, πώς χαμογελούσαν, πώς άλλαζε η ψυχολογία τους. Και κάπου εκεί, έγινε το “κλικ”.
Η ζωγραφική και η κομμωτική είναι σαν δύο αντίθετοι κόσμοι που ισορροπούν μέσα μου. Η ζωγραφική με ηρεμεί. Είναι σιωπηλή, μοναχική, εκεί είμαι μόνος με τον εαυτό μου και το χαρτί. Δεν μιλάω, απλά δημιουργώ. Αντίθετα, η κομμωτική μου δίνει τη χαρά της επαφής με τον κόσμο. Μου αρέσει να μιλάω, να ακούω ιστορίες, να γνωρίζω ανθρώπους. Η μία τέχνη με γειώνει εσωτερικά, η άλλη με φέρνει πιο κοντά στους άλλους. Κι αυτός ο συνδυασμός με ολοκληρώνει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λ.Κ.: Σε παλαιότερη συνέντευξή σου είχες αναφερθεί στον ρόλο του νονού σου. Ποιες ήταν οι αξίες που σου μετέδωσε εκείνος;
Σ.Φ.: Ο νονός μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Πραγματικά νιώθω πως πήρα τη “χάρη του νονού”, όπως λένε. Είναι από τους πιο αγνούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ και έχω γνωρίσει πολλούς.
Μου έμαθε να αγαπώ και να πιστεύω στον Θεό. Να λέω πάντα “πρώτα ο Θεός” και “με τη δύναμη του Θεού θα τα καταφέρω”. Ακόμα και σήμερα, μετά από κάθε επιτυχία ή έργο που ολοκληρώνω στην ζωή μου , λέω μέσα μου: “Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ”. Γιατί νιώθω πως Εκείνος μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω.
Μου έμαθε επίσης να μη κρατάω κακία, να μην στέκομαι σε αρνητικά σχόλια και να προχωράω με καθαρή καρδιά. Και κάθε φορά που τον βλέπω, μου λέει πάντα το ίδιο: “Μείνε ταπεινός και καλό παιδί, αυτό θα σε πάει ψηλά.” Παρατηρούσα πάντα την ζωή γραφική του και έμαθα τα πρώτα στάδια της προσωπογραφίας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λ.Κ: Πώς σου γεννήθηκε η ιδέα να ξεκινήσεις να φτιάχνεις προσωπογραφίες ή άλλου τύπου εικόνες από τρίχες μαλλιών; Είναι κάτι που απαιτεί πολλές ώρες εργασίας;
Σ.Φ: Πάντα είχα στο μυαλό μου πως ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Μου άρεσε το διαφορετικό, το ξεχωριστό. Μέσα από τα social media έβλεπα διάφορα πράγματα και πίστεψα πραγματικά στον εαυτό μου πίστεψα ότι μπορώ να τα καταφέρω.
Ξεκίνησα να δημιουργώ έργα από τρίχες, δίνοντας άπειρες ώρες προσπάθειας. Ένα έργο μπορεί να μου πάρει από 5–6 ώρες, μέχρι και 18, 20… ακόμη και 35 ώρες. Είναι κάτι που δεν έχει τελειωμό. Πάντα θα υπάρχει κάτι νέο να φτιάξω, πάντα κάτι που μπορεί να εντυπωσιάσει όχι για να εντυπωσιάσω απλά, αλλά για να εκφραστώ σαν άνθρωπος μέσα από αυτό.
Πολλοί με ρωτούν: «Μα πού τα σκέφτεσαι όλα αυτά;» ή «Τι άλλο μπορείς να κάνεις πια;» Και η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ ξέρω. Αλλά πάντα κάτι νέο βγαίνει. Και τους απαντώ αυτό που πιστεύω βαθιά: η τέχνη δεν έχει όρια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λ.Κ.: Και ερχόμαστε στο σήμερα. Πολλά έργα. Θα ήθελες να μας αριθμήσεις μερικά από αυτά; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Σ.Φ: Έχω δημιουργήσει πολλά έργα μέχρι σήμερα, αλλά κάποια τα έχω ξεχωρίσει πιο πολύ. Ένα από αυτά είναι ο Δίας, που μου πήρε 3 μέρες δουλειάς, περίπου 8–9 ώρες κάθε μέρα. Μετά από 12 ώρες σερί κουρεμάτων. Τον έφτιαξα πάνω σε γυαλί ήταν από τα πιο δύσκολα σχέδια που έχω κάνει. Είναι όμως και από τα πιο εντυπωσιακά, γιατί το έχω τοποθετήσει στο πάτωμα της γκαλερί μου, και τραβάει αμέσως το βλέμμα του επισκέπτη.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένα δεύτερο έργο που ξεχωρίζω είναι το Shadow Art, ένα σχέδιο του Χριστού, που δεν φαίνεται αμέσως, αλλά αποκαλύπτεται μέσα από την αντανάκλαση του φωτός στον τοίχο. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό και έχει έναν συμβολισμό πολύ δυνατό.
Γενικά έχω φτιάξει πολλά έργα με τον Χριστό. Κάθε φορά που δημιουργώ ένα τέτοιο έργο, νιώθω πως μετά όλα στη ζωή μου ηρεμούν, μπαίνουν σε μια καλύτερη ροή. Λες και φέρνει γαλήνη.
Λ.Κ.: Αν κάποιος σε ακολουθήσει στα social media θα παρατηρήσει ότι έχεις πολύ δυνατή και αμφίδρομη σχέση με το κοινό σου. Πόσο σε βοήθησαν τα social media να προωθήσεις τα έργα τέχνης σου;
Σ.Φ.: Ξεκίνησα να χρησιμοποιώ τα social media στην αρχή απλώς για πλάκα. Κάποια στιγμή ανέβασα ένα βίντεο στο TikTok και είδα ότι πήρε 20-30 χιλιάδες προβολές. Είπα τότε “Αυτό είναι μια διαφήμιση χωρίς να πληρώσω”, γιατί θυμάμαι ότι στο Instagram πλήρωνα για να διαφημιστώ. Έτσι αποφάσισα να το πάρω πιο σοβαρά.
Έβλεπα και ξένους στο εξωτερικό, που με τα social είχαν αποκτήσει πολλούς ακόλουθους και δουλειά. Σκέφτηκα ότι μπορεί να γίνει και για μένα κάτι αντίστοιχο και έτσι άρχισα να ανεβάζω συστηματικά βίντεο. Μέσα από αυτά έδειχνα τον κόπο που ρίχνω σε κάθε έργο. Έδειχνα και στιγμές από την καθημερινότητά μου. Ο κόσμος με έμαθε μέσα από τα social media και πολλοί ήρθαν να με γνωρίσουν από κοντά, είτε στο μαγαζί μου είτε παλαιότερα όταν δούλευα αλλού.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, την πρώτη μέρα που άνοιξα το δικό μου μαγαζί, ήρθε ένας κύριος και μου είπε: «Δεν έχω μαλλιά, δεν κουρεύομαι συχνά, αλλά ήρθα μόνο και μόνο για να σε στηρίξω, γιατί είδα τον κόπο σου και με άγγιξε.»
Έχω δεθεί πολύ με το κοινό μου. Δεν τους βλέπω απλώς σαν “ακόλουθους” προσπαθώ μέσα από τα βίντεό μου να περνάω μηνύματα. Να εμπνέω, να δίνω δύναμη, να κάνουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο. Και αυτό είναι που με γεμίζει περισσότερο.
Λ.Κ.: Τι ρόλο παίζει η ψυχολογία στη ζωή σου;
Σ.Φ.: Η αλήθεια είναι πως τα αρνητικά σχόλια δεν γίνεται να μην σε επηρεάσουν καθόλου. Επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο. Μικρός με ένοιαζε το τι θα πουν οι άλλοι. Μεγαλώνοντας όμως, αυτό άλλαξε.
Κατάλαβα πως συνήθως τα αρνητικά σχόλια τα κάνουν άνθρωποι που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να προσπαθήσουν για κάτι καλύτερο, και γι’ αυτό προσπαθούν να ρίξουν τους άλλους. Ίσως για να νιώσουν εκείνοι καλύτερα. Και εντάξει, το σέβομαι αυτό. Ο καθένας βλέπει τη ζωή αλλιώς.
Με τα χρόνια έμαθα να το διαχειρίζομαι. Όχι τελείως πάντα κάτι μέσα μου στενοχωριέται, γιατί εγώ προσωπικά δεν έχω μιλήσει ποτέ άσχημα για κανέναν. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι προσπαθώ πάντα να δικαιολογώ τους άλλους, ακόμα κι όταν φέρονται σκληρά. Δεν ξέρω τελικά αν είμαι εγώ ο “παράξενος” ή εκείνοι… αλλά έτσι είμαι..
Λ.Κ.: Είσαι ένας νέος άνθρωπος που συμβαδίζεις με την τεχνολογία. Κατά πόσο θεωρείς ότι η τεχνολογία έχει θετική επίδραση στη ζωή μας; Φοβάσαι κάποια μέσα όπως το Chatgpt; Το χρησιμοποιείς και αν ναι πιστεύεις ότι θα δημιουργηθεί σημαντικό ζήτημα στις θέσεις εργασίας με την παρουσία του;
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Σ.Φ: Βλέπω την τεχνολογία λίγο πιο σφαιρικά και πιστεύω ότι μπορεί να μας βοηθήσει πολύ στο να εξελιχθούμε, αρκεί να τη χρησιμοποιούμε σωστά. Προσωπικά, χρησιμοποιώ το ChatGPT και με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Μου λύνει τα χέρια, ειδικά στα social media, με καθοδηγεί στο τι να προσέχω, τι να γράψω, πώς να παρουσιάσω καλύτερα τα βίντεό μου. Είναι πραγματικά ένα χρήσιμο εργαλείο.
Σίγουρα, η τεχνολογία αυτή έχει ήδη επηρεάσει κάποιους τομείς εργασίας και ίσως στο μέλλον να αντικαταστήσει κάποιες θέσεις. Γι’ αυτό θεωρώ ότι οι νέοι πρέπει να προσέχουν τι θα σπουδάσουν και τι επάγγελμα θα διαλέξουν. Υπάρχουν επαγγέλματα, όπως για παράδειγμα στον οικονομικό τομέα ή σε άλλα εξειδικευμένα επαγγέλματα, που δεν μπορούν να αντικατασταθούν εύκολα από την τεχνητή νοημοσύνη.
Οπότε, το θέμα δεν είναι να φοβόμαστε την τεχνολογία, αλλά να μάθουμε να τη χρησιμοποιούμε σωστά και να επιλέγουμε έξυπνα τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε.
Λ.Κ.: Ζούμε σε μία κοινωνία όπου ο ρατσισμός ανθεί, ας μη κρυβόμαστε. Σίγουρα θα έχεις γίνει και εσύ αποδέκτης κάποιων σχολίων. Τα αντιμετωπίζεις με αυτό το αφοπλιστικό χαμόγελο;
Σ.Φ.: Ξένοι είναι μόνο οι εξωγήινοι. Είναι πραγματικά άσχημο να κρίνεις έναν άνθρωπο από την καταγωγή του. Μεγάλωσα στην Ελλάδα, οι γονείς μου είναι Αλβανοί, αλλά πάντα μου έμαθαν να είμαι σωστός, να βοηθάω όποιον έχει ανάγκη και να δίνω απλόχερα, χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, ξεχωριστοί, μοναδικοί. Δεν μπορούμε να βάζουμε τους ανθρώπους σε “σακιά” και να τους κρίνουμε γενικά και αόριστα. Ξέρω πως πριν αρκετά χρόνια, πολλοί Αλβανοί που ήρθαν στην Ελλάδα δεν έδωσαν την καλύτερη εικόνα. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως είμαστε όλοι ίδιοι.
Έχω βιώσει ρατσισμό σε όλα τα στάδια της ζωής μου και εξακολουθώ να τον βιώνω ακόμα και σήμερα, καθημερινά, τόσο στη ζωή μου όσο και στα social media. Κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν, να κρίνουν, να προσβάλουν, αλήθεια δεν ξέρω πώς νιώθει ένας άνθρωπος που μισεί έναν άνθρωπο επειδή είναι από άλλη χώρα δεν μου έχει περάσει ποτέ από το μυαλό.Αλλά δεν αφήνω να μου κλέψουν την ενέργειά μου. Δεν θα την ξοδέψω σε ανθρώπους που έχουν μίσος μέσα τους θα τη δώσω σε αυτούς που θέλουν να ακούσουν, να νιώσουν, να περάσουμε καλά και να πάρουν κάτι θετικό από μένα.
Και κάτι τελευταίο… Για όσους δηλώνουν θρήσκοι αλλά είναι ρατσιστές: αν νηστεύεις το κρέας, τα αυγά και το γάλα, αλλά δεν νηστεύεις την κακία και το μίσος που έχεις μέσα σου για τους άλλους ανθρώπους, ο Θεός δεν σε συγχωρεί. Τον Χριστό δεν τον σταύρωσε το κρέας , τον σταύρωσε η κακία.
Λ.Κ.: Τι θα άλλαζες στη χώρα που ζεις για να γίνει ο κόσμος μας πιο όμορφος;
Σ.Φ.: Θα ήθελα οι άνθρωποι να σταματήσουν να κρίνουν τόσο εύκολα. Να μην κοιτάνε από πού είσαι, πώς λέγεσαι ή τι φοράς, αλλά τι άνθρωπος είσαι. Να υπάρχει περισσότερη καλοσύνη, λιγότερη ζήλια, και να χαιρόμαστε λίγο παραπάνω με τη χαρά του άλλου. Δεν στο έκλεψε, το δούλεψε.
Θα ήθελα να υπάρχει περισσότερη αγάπη και υποστήριξη ειδικά στους νέους που προσπαθούν να κάνουν κάτι. Στην Ελλάδα πολλές φορές σε στηρίζουν μόνο όταν πετύχεις. Εγώ θα ήθελα να βλέπω τους ανθρώπους να στηρίζουν και πριν, όταν κάποιος ξεκινάει και παλεύει μόνος του.
Αν ο καθένας μας ήταν λίγο πιο ανθρώπινος, πιο ζεστός και πιο πρόθυμος να βοηθήσει χωρίς να κοιτάξει το συμφέρον του, τότε ναι ο κόσμος μας θα ήταν πολύ πιο όμορφος.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Λ.Κ.: Το όραμά σου; Κράτα κάποιο μυστικό γιατί ο λαός λέει πως όταν τα διαδίδουμε δεν πραγματοποιούνται.
Σ.Φ.: Το όραμά μου είναι να ταξιδέψει η τέχνη μου σε όλο τον κόσμο. Να μπορέσει να αγγίξει ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, διαφορετικές ζωές, και να τους δώσει κάτι ένα συναίσθημα, μια σκέψη, μια ελπίδα. Όπως λέει και ένα quote που είχα δει, «θέλω να φτάσω ψηλά όχι για να με δει ο κόσμος, αλλά για να δω εγώ τον κόσμο».
Δεν κυνηγάω τα χρήματα. Τα χρήματα για μένα είναι απλώς ένα εργαλείο – για να είμαι πιο ελεύθερος σαν άνθρωπος και να μπορώ να προσφέρω, όχι μόνο στον εαυτό μου αλλά και σε άλλους που το έχουν ανάγκη. Τα χρήματα αν καλός δουλεύεις κάποια στιγμή θα έρθουν δεν γίνεται να μην έρθουν, δεν θέλω να ζω αριστοκρατικά, θέλω να ζω απλά, όπως με τους φίλους μου σε ένα ταβερνάκι και ας έχω χρήματα να κάνω κάτι πιο ακριβό.Θέλω να βοηθήσω όπως θα ήθελα κάποτε να βοηθηθώ κι εγώ.
Ροή Ειδήσεων 
