Μια ρωσική ναυτική επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη προ τριημέρου στο δέλτα του Δούναβη και μια επακόλουθη εισβολή μη επανδρωμένων αεροσκαφών στον πολωνικό εναέριο χώρο έχουν προκαλέσει προβληματισμό στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., αποκαλύπτοντας ένα νέο και ανησυχητικό επίπεδο πολυπλοκότητας στις ασύμμετρες πολεμικές δυνατότητες της Μόσχας. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά. Πρόκειται για μια υπολογισμένη σειρά κλιμακώσεων, που, σύμφωνα με αναλυτές, «είναι μια σκόπιμη δοκιμασία της αλληλεγγύης των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ».

Η ρωσική ναυτική επίθεση στον Δούναβη, όπως αναλύθηκε χθες, αντιπροσωπεύει μια σημαντική κλιμάκωση, αφού η επίθεση στο ουκρανικό πλοίο πληροφοριών, το «Simferopol», σε απόσταση μόλις 200 μέτρων από τα ρουμανικά σύνορα, «ήταν προσεκτικά και καλά σχεδιασμένη». Ηταν μία «κλήση αφύπνισης για το ΝΑΤΟ», που αποκάλυψε τρωτά σημεία στην αμυντική στάση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, ειδικά σε τομείς που δεν καλύπτονται από το άρθρο 5. Ο Δούναβης δεν είναι μόνο μια ζωτική σανίδα σωτηρίας για τις εξαγωγές σιτηρών της Ουκρανίας, αλλά και ένας βασικός οικονομικός διάδρομος για τη Ρουμανία.

Η προσδοκία της Ρωσίας να χρησιμοποιήσει αυτά τα drones σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή εγείρει ανησυχίες ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει παρόμοιες τακτικές για επιχειρήσεις με ψευδή σημαία, ενδεχομένως στοχεύοντας περιουσιακά στοιχεία του ΝΑΤΟ πέριξ του Δούναβη.

Στο θέμα της εισβολής των ρωσικών drones στον πολωνικό εναέριο χώρο, το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε μια πολυεθνική δύναμη, συμπεριλαμβανομένων πολωνικών F-16, ολλανδικών F-35 κι ενός γερμανικού συστήματος αεράμυνας Patriot 3. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που το ΝΑΤΟ ενεπλάκη άμεσα με ρωσικά αντικείμενα σε συμμαχικό εναέριο χώρο. Η Ρωσία προσπαθεί να δημιουργήσει μια «γκρίζα ζώνη» ανασφάλειας όσο το δυνατόν πιο δυτικά και η Δύση πρέπει να αντιδράσει με κάτι περισσότερο από απλά λόγια.

Η ρωσική εισβολή είναι ένα σκόπιμο μπαράζ που σχεδιάστηκε για να αμφισβητήσει τη βούληση των δυτικών δημοκρατιών. Η απάντηση πρέπει να είναι η επιβολή σκληρών κυρώσεων που θα πλήξουν τη ρωσική οικονομία και η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας στις χώρες της πρώτης γραμμής. Αυτή θα ήταν η εφαρμογή δευτερογενών κυρώσεων, οι οποίες θα ανάγκαζαν την Κίνα και την Ινδία να επιλέξουν μεταξύ των οικονομικών δεσμών τους με τη Ρωσία ή με τις πιο επικερδείς αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Η επίθεση χρησίμευσε ως υπενθύμιση του ιστορικού και ραγδαίου στρατιωτικού μετασχηματισμού της Πολωνίας, η οποία σχεδιάζει να διαθέσει το εκπληκτικό 4,8% του ΑΕΠ της στην άμυνα το 2025 – το υψηλότερο στο ΝΑΤΟ. Αυτή η τεράστια επένδυση επιτρέπει στην Πολωνία να εκσυγχρονίσει τον στρατό της και να εδραιώσει τον ρόλο της ως βασικός πυλώνας της ευρωπαϊκής ασφάλειας.

Η ενότητα και η αποφασιστική δράση που επέδειξαν η Πολωνία και οι σύμμαχοί της από την απογείωση αεροσκαφών ως την επίκληση του άρθρου 4 αποτελούν κρίσιμο αποτρεπτικό παράγοντα. Τώρα, η πρόκληση είναι αυτή η αποφασιστικότητα να μεταφραστεί σε μια βιώσιμη και δυναμική στρατηγική, η οποία θα πείθει τον Βλαντιμίρ Πούτιν ότι τελικά θα αποτύχει. Οι Ουκρανοί έχουν μια παροιμία: «Οσο πιο ήπια είναι η αντίδραση τόσο πιο σκληρό θα είναι το επόμενο πλήγμα». Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να λάβει υπόψη του το ΝΑΤΟ…