«Νιώθω γεμάτη και πλούσια με όσα έχω κάνει. Ποτέ δεν δυσκολεύτηκα στους ρόλους μου. Μου έβγαιναν εύκολα», τόνισε στη συνέντευξη Τύπου. Ούτε ακόμα όταν ήταν έγκυος και έπαιξε στην ταινία «Migrations» του Αλεξάντερ Πέτροβιτς. «Ε και; Δεν με επηρέασε αυτό», απάντησε αφοπλιστικά σε σχετική ερώτηση. Πρόσθεσε ότι ασφαλώς και την ενδιαφέρει η υποδοχή που θα έχει κάθε ταινία από το κοινό. «Δεν φτιάχνουμε ταινίες για να τις βλέπουμε μόνοι μας σε ένα δωμάτιο», είπε, αλλά υπογράμμισε ότι «είμαι απλά μια ηθοποιός. Δεν κουβαλάω τις ταινίες μαζί μου όταν τελειώνουν τα γυρίσματα. Με ενδιαφέρει να τις δει ο κόσμος, αλλά έως εκεί».

Τόνισε επίσης ότι «η εμπιστοσύνη είναι η λέξη-κλειδί στη δουλειά της. Αν δεν υπάρχει αυτή, τότε είναι δύσκολα τα πράγματα», ενώ είπε επίσης ότι πάντα ήθελε να γυρίζει ταινίες εκτός Γαλλίας και να ταξιδεύει. «Εχω κάνει πολλές ταινίες στην Ασία και ήταν πάντα υπέροχες εμπειρίες». Ακόμη μια υπέροχη εμπειρία ήταν όταν δούλεψε με την κόρη της, Λολίτα Σαμά, σε ταινίες όπως το «Copacabana» και το «Barrage».

«Hταν λίγο δύσκολο στην αρχή μέχρι να το συνηθίσουμε. Γελάγαμε πολύ. Αλλά στη συνέχεια ήταν πολύ ωραία», είπε, ενώ όταν ρωτήθηκε για τον ρόλο της γυναίκας στην κινηματογραφική βιομηχανία υπογράμμισε ότι «σε σχέση με παλαιότερα έχουν γίνει πολλά βήματα, έχει βελτιωθεί η κατάσταση πολύ. Αλλά πάντα υπάρχει περιθώριο να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο». Υπεραμύνθηκε της πεποίθησης ότι «στην αίθουσα είναι ο σωστός χώρος για να βλέπει κανείς ταινίες. Κι ας έχουν πολλαπλασιασθεί οι τρόποι προβολής», ενώ όταν ρωτήθηκε για τον πόλεμο στη Γάζα και την Παλαιστίνη υπογράμμισε ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερος θόρυβος στον κόσμο από όταν οι άνθρωποι υποφέρουν».

ΕΔΩΣΕ ΤΟ «ΠΑΡΩΝ»

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έδωσε χθες το «παρών» στην πρεμιέρα της τελευταίας της ταινίας «Η πιο πλούσια γυναίκα στον κόσμο», ενώ το Φεστιβάλ προβάλλει ταινίες της όπως οι «8 γυναίκες» του Φρανσουά Οζόν, «Amateur» του Χαλ Χάρτλεϊ, «Elle» του Πολ Βερχόφεν, «Η δασκάλα του πιάνου» του Μίκαελ Χάνεκε, «Η τελετή» του Κλοντ Σαμπρόλ κ.ά.

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

Συνέχεια με «Κίκα», «Ευχαρίστηση» και «Στον δρόμο»

Κατά τα άλλα, είδαμε στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου την ταινία «Ευχαρίστηση» της Αλεξ Μπουρουνόβα, που διαγωνίζεται για τον Χρυσό Αλέξανδρο. Ταινία γυρισμένη στην Αντίπαρο, αλλά φθινόπωρο, χωρίς το εκτυφλωτικό κυκλαδίτικο φως του καλοκαιριού. Ενα νεαρό ζευγάρι έχει βρει καταφύγιο εκεί για να σώσει τη σχέση του μέχρι που ανάμεσά τους μπαίνει μια γοητευτική γιατρός, που την υποδύεται η Ιρανή Zαρ Αμίρ Ιπραίμι. Κουραστική και ανώφελη αφήγηση για μια ιστορία που έχουμε δει τόσες πολλές φορές στο παρελθόν. Από τις ταινίες που σε κάνουν να κοιτάς το ρολόι σου μέχρι να αποφασίσεις να φύγεις.

Η «Kika» της Αλέξ Πουκίν από το Βέλγιο και το «Στον δρόμο» του Μεξικανού Ντέιβιντ Πάμπλος, που προβάλλονται στους «Ορίζοντες», είναι δύο ταινίες που έχουν το σεξ, με την ευρύτερη έννοιά του, στο επίκεντρο των ιστοριών που αφηγούνται. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για μια γυναίκα που αποφασίζει να ικανοποιήσει τις «ταπεινωτικές» επιθυμίες αγνώστων έναντι αμοιβής, καθώς έχει περιέλθει σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, ενώ στη δεύτερη ένας νεαρός γκέι Μεξικανός εκπορνεύεται στα στέκια των φορτηγατζήδων μέχρι που γνωρίζει έναν που θα του ξυπνήσει (;) τον έρωτα μέσα του. Ομως μια μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης που έχει κλέψει από τον μεγαλομαφιόζο της περιοχής δεν βοηθάει την κατάσταση. Και οι δύο ταινίες έχουν τις αρετές τους, λίγες καλές δόσεις χιούμορ η πρώτη και εντυπωσιακή φωτογραφία η δεύτερη, αλλά και τις αδυναμίες τους, που εστιάζονται κυρίως στον ρυθμό της δράσης, που ήθελε μια μικρή επιτάχυνση.