Λίγα 24ωρα μετά την ταπεινωτική για τη Ρωσία επιχείρηση «Ιστός της Αράχνης» των Ουκρανών, 1.600 χιλιόμετρα μέσα στο ρωσικό έδαφος και με κατεστραμμένα δεκάδες από τα καλύτερα βομβαρδιστικά της ρωσικής Αεροπορίας, οι συμμετέχοντες στις «ειρηνευτικές συνομιλίες» μίλησαν μόνο -ούτως ή άλλως σημαντικό θέμα- για την ανταλλαγή αιχμαλώτων. Είναι βέβαιο, όμως, ότι στο μυαλό των μελών και των δύο αντιπροσωπειών στροβιλίζονταν τα ανατρεπτικά γεγονότα των τελευταίων ημερών. Ισως γι’ αυτό λίγο αργότερα, σύμφωνα με Ουκρανό διαπραγματευτή, η Ρωσία απέρριψε άνευ όρων την κατάπαυση του πυρός. Είναι άγνωστο πώς νιώθει ο Ντ. Τραμπ, ο οποίος βλέπει μια ακόμα πομπώδη «διαταγή» του να πηγαίνει στον κάδο των απορριμμάτων. Ηταν ποτέ δυνατόν να δεχθεί η Ρωσία έναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων σε μια συγκυρία ήττας; Οχι βέβαια, όπως δεν ήταν δυνατόν να πάει και η Ουκρανία, χωρίς να έχει κάνει μια τέτοια κίνηση, η οποία της αφαιρεί τον χαρακτηρισμό του «αμνού επί σφαγήν».

Πάμε λίγο πίσω. Το προηγούμενο βράδυ της εφάμιλλης κίνησης της Μοσάντ με την έκρηξη των πομπών, που έκαναν οι αντίστοιχες ουκρανικές δυνάμεις, η Ρωσία είχε εξαπολύσει μια από τις μεγαλύτερες επιθέσεις κατά αμάχων. Η επαρχία του Χάρκιφ π.χ., που χτυπήθηκε, κατοικείται κατά 95% από ρωσόφωνους, τους οποίους ο Πούτιν ήθελε να προστατεύσει από «τους ναζί του Κιέβου». Χρησιμοποιώντας 472 drones και 7 πυραύλους Κρουζ και βαλλιστικούς. Ο Πούτιν, που ήθελε την συνέχιση του πολέμου, προκειμένου να έχει χρόνο να κατακτήσει περισσότερα ουκρανικά εδάφη και άρα να διαπραγματευτεί με ακόμα καλύτερους όρους, έκανε από τα ισχυρότερα χτυπήματα του τελευταίου διαστήματος, προφανώς ανυποψίαστος, για την ουκρανική αντίδραση. Ο Πούτιν χτύπησε αμάχους, ο Ζελένσκι χτύπησε κρίσιμης σημασίας αεροπορικές βάσεις της Ρωσίας.

Πάμε στην αρχή. Πριν από 3 χρόνια η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, λέγοντας ότι δεν είναι πόλεμος, αλλά… «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Πίστευε τότε, όπως και οι απανταχού αφελείς υποστηρικτές τους, ότι «θα καθάριζε σε 2-3 μέρες, άντε μία εβδομάδα». Τρία χρόνια μετά τον «εύκολο πόλεμο», δέχθηκε το πιο ισχυρό και συνάμα ταπεινωτικό χτύπημα από την έναρξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης». Μπορούσε η Ουκρανία να κάνει μόνη της αυτήν την ιστορική επιχείρηση; Είναι επιπόλαια οποιαδήποτε αρνητική ή θετική απάντηση. Η απάντηση θα δοθεί στο μέλλον. Ο Πούτιν όμως βρίσκεται βαριά τραυματισμένος και «σωματικά» και «πνευματικά».

Κι εδώ αρχίζει το νέο επεισόδιο του θεάτρου του παραλόγου, που χαρακτηρίζει από της αρχή του αυτόν τον αναθεωρητικό πόλεμο. Φιλορωσικά συστήματα προπαγάνδας έριξαν αμέσως στον δημόσιο διάλογο τον χαρακτηρισμό το «Ρωσικό Περλ Χάρμπορ». Μια σύγκριση απολύτως λάθος και ανιστόρητη, η οποία όμως δρα υποδορίως, σαν τα δηλητήρια που σκοτώνουν στενούς συνεργάτες του μονάρχη. Θυματοποιεί τη Ρωσία και μετατοπίζει το διεθνές ενδιαφέρον από την ρωσική εισβολή στην «αναγκαία νόμιμη εκδίκηση». Ταυτίζει την Ουκρανία με τον τότε επιτιθέμενο «άξονα» (μέλος του η Ιαπωνία) και προφανέστατα προετοιμάζει το έδαφος για ένα αντίστοιχο πυρηνικό χτύπημα που ακολούθησε το Περλ Χάρμπορ. Μάλιστα κάποιοι από τους ημέτερους πιο πρόθυμους προπαγανδιστές της Ρωσίας το είπαν ευθέως. Αν δεν… επιβάλλεται, είναι δικαιολογημένο ένα πυρηνικό χτύπημα από τη Ρωσία.

Ολως τυχαίως, είναι οι ίδιοι που βλέπουν μόνο τη λιμοκτονία και τους νεκρούς στη Γάζα, διαγράφοντας από τη μνήμη τους την 7η/10/22 με τις σφαγές αμάχων και παιδιών, τους βιασμούς γυναικών και την αρπαγή ομήρων από την Χαμάς. Τότε δεν υπήρχε θέμα εισβολής στο Ισραήλ, ούτε πολύ περισσότερο «νόμιμη άμυνα» εκ μέρους του. Κάτι που δεν αλλάζει ως νοοτροπία και αντίληψη. Προϋπήρχε και δεν άλλαξε λόγω της κατάφωρης παραβίασης της «αρχής της αναλογικότητας» της αντίδρασης του Ισραήλ. Τώρα που αντέδρασε ο αμυνόμενος, ο οποίος έχει δεχθεί εισβολή και θρηνεί κι αυτός πολλές δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ο εισβολέας έχει «νόμιμο δικαίωμα» άμυνας ακόμα και με πυρηνικά!

Αλλά η υποκρισία σταλινικών, που μιλούν για «ανθρωπισμό» και «δημοκρατία», υποστηρίζοντας ταυτοχρόνως τη Χαμάς και τζιχαντιστές, αξεπέραστη.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ «ΜΙΡΛΑ»

Η «μίρλα» (τουρκικής προέλευσης λέξη που σημαίνει γκρίνια, μιζέρια, αρνητισμό, κλάψα και μεμψιμοιρία) δεν μπορεί να είναι πολιτική. Αλλά γίνεται εύκολα, όπως φαίνεται, «πολιτική μίρλα».

Παραδείγματα πρόσφατα: Μειώνεται η ανεργία σε χαμηλά 18ετίας και η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από χώρες όπως η Σουηδία, η Φιλανδία και η Ισπανία… ανάξιο όχι επιδοκιμασίας, έστω σχολιασμού. Αναστρέφεται το brain drain και από τις 600.000 Ελλήνων που έφυγαν την περίοδο της κρίσης και έχουν επιστρέψει οι 400.000; Σιγά το πράγμα…

Αντιθέτως, γίνεται μείζον θέμα στα όρια της «μειοδοσίας» και του «ξεπουλήματος» για την Ιερά Μονή της Αγ. Αικατερίνης στο Σινά κι ας έχει μιλήσει ο ίδιος ο πρόεδρος της Αιγύπτου ευρισκόμενος στην Αθήνα για συμβιβαστική συμφωνία. Οι μοναχοί της μονής δεν απελάθηκαν και η Μονή της Αγ. Αικατερίνης δεν έχασε την ιδιοκτησία της ή τον λατρευτικό χαρακτήρα της, αλλά η κυβέρνηση δεν ήταν… μέσα στο δικαστήριο!

Αποδεικνύεται ότι η Τουρκία δεν μπορεί να συμμετάσχει στο ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα SAFE χωρίς ομοφωνία (υπάρχει το άρθρο 16 το οποίο απαιτεί ομοφωνία) και ο Ελληνας πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί δημοσίως ότι θα ασκήσει βέτο, αν η Τουρκία δεν άρει το casus belli, κι όμως: κι άλλη «μειοδοσία»…

Ας αφήσουμε στην άκρη την υποκρισία για την τραγωδία των Τεμπών και τον αντισημιτισμό των «ευαίσθητων αντιφασιστών» για τη Γάζα: Η μίρλα, εκτός από ενοχλητική που είναι, δεν αποδίδει πολιτικούς καρπούς. Τι άλλο θέλει το ΠΑΣΟΚ του Ν. Ανδρουλάκη για να το καταλάβει; Να το περάσει και ο Βελόπουλος; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια άλλη ιστορία. Εχει τη μίρλα στο DNA του. Και επειδή του βγήκε» το 2015, τη συνέχισε αδιαλείπτως. Μέχρι που έγινε μια αριθμητικά και πολιτικά αμελητέα οντότητα.

Στριμωγμένοι οι πρυτάνεις

Ο «Ελεύθερος Τύπος» είχε ενημερώσει εγκαίρως προ 20ήμερου ότι ο νέος νόμος για την αντιμετώπιση της βίας στα ΑΕΙ θα έχει -μεταξύ άλλων- και κυρώσεις για τους πρυτάνεις, οι οποίοι αποφεύγουν αναλάβουν τις ευθύνες τους. Χθες το άκουσαν με τα αφτιά τους από τον Κ. Μητσοτάκη στο Μ. Μαξίμου. Ο νόμος που ετοιμάζει η υπ. Παιδείας, Σ. Ζαχαράκη, προβλέπει μια κλιμάκωση ποινών για τις φοβικές ή πολιτικά εμμονικές διοικήσεις των ΑΕΙ, που ξεκινούν από στέρηση μισθού και φτάνουν ως την έκπτωση από το αξίωμα. Ωρα να τελειώνει κι αυτό.

Κακός χαμός στην Αριστερά

Ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς το Συνέδριό του, με το φάντασμα μιας νέας διάσπασης να πλανάται. Π. Πολάκης, Ν. Παππάς και άλλα «ντούρα» αριστερά στελέχη του βλέπουν τον Σ. Φάμελο «λίγο» και «αναλώσιμο». Η Νέα Αριστερά δεν είναι μόνο ότι δεν υπέγραψε την πρόταση της Κουμουνδούρου για την Προανακριτική και υπερψήφισε την άρση της ασυλίας του Π. Πολάκη, αλλά συζητά σοβαρά με το ΜέΡΑ25. Ο Στ. Κασσελάκης θέλει να γίνει το δεξί χέρι της Ζ. Κωνσταντοπούλου, αλλά προς το παρόν πάει βόλτα στο Σινά για να «λύσει» -απορώ γιατί αύριο θα πάει και ο Γ. Γεραπετρίτης- το θέμα της μονής. Και ο Α. Τσίπρας έχει μείνει να ρίχνει πασιέντζες αν και πότε θα κάνει κόμμα. Μια ωραία και δημιουργική ατμόσφαιρα…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Η επόμενη εμφάνιση της Ζ. Κωνσταντοπούλου στη Βουλή θα είναι ντυμένη μοναχή;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Ελληνικό μπάσκετ: Οπαδιλίκι (ένθεν κακείθεν) VS χρήμα και αξιοπρέπεια στάνταρ ένα;