Πρόκειται για μερικά μόνο παραδείγματα από την αξιοποίηση συνολικά 15 πρώην Ειρηνοδικείων, η λειτουργία των οποίων καταργήθηκε στο πλαίσιο αναμόρφωσης του δικαστικού χάρτη της χώρας. Ετσι, οι κτιριακές εγκαταστάσεις, έπειτα από διαβούλευση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, παραχωρήθηκαν στους οικείους δήμους και δύο από αυτές στην Ελληνική Αστυνομία.

Περιττό να πούμε ότι η πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τις τοπικές κοινωνίες, αφού θα βελτιωθούν η καθημερινότητα και η εξυπηρέτηση των πολιτών, τα κτίρια θα αποκτήσουν νέα ζωή και -το κυριότερο- δεν θα ακολουθήσουν τη μοίρα άλλων κτιριακών εγκαταστάσεων, που όταν έχασαν την αρχική τους χρήση, αφέθηκαν να μαραζώνουν. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ είναι ενδεικτικό για το πώς μπορεί να αξιοποιήσει το κράτος την τεράστια περιουσία του. Δεν είναι μόνο το οικονομικό όφελος, που δεν είναι διόλου αμελητέο, αν σκεφτεί κάποιος ότι η αντικειμενική αξία των 15 κτιρίων αγγίζει τα 4 εκατομμύρια ευρώ. Είναι, πρωτίστως, η στροφή σε μία διαφορετική φιλοσοφία.

Η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου μοιάζει με προσπάθεια να ξυπνήσεις έναν κοιμισμένο γίγαντα. Δύσκολο, αλλά αξίζει, ειδικά στην εποχή της στεγαστικής κρίσης. Πρώτα, βέβαια, πρέπει να είμαστε σίγουροι για τον εθνικό πλούτο που διαθέτουμε. Για πόσα κτίρια μιλάμε, πού βρίσκονται, ποιες είναι οι χρήσεις και οι προοπτικές τους, αν είναι δεσμευμένα ή όχι, αν αξίζει να παραχωρηθούν ή να αξιοποιηθούν από επενδυτή. Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, μιλώντας πρόσφατα για τη μεγάλη διαδικασία καταγραφής των ακινήτων που είναι σε εξέλιξη, έκανε λόγο για έναν «μεγάλο κρυμμένο πλούτο». Αναφέρθηκε στην αξιοποίηση όλων των ανενεργών φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, μέσω των οποίων θα προκύψει μία μεγάλη δεξαμενή ακινήτων, υπενθυμίζοντας πως σύντομα αναμένεται και νομοσχέδιο για τις σχολάζουσες κληρονομιές. «Μπορούμε να ξεκλειδώσουμε τεράστιες αξίες», είπε. Ηρθε, λοιπόν, η ώρα να βγάλουμε το τζίνι από το μπουκάλι.