Κανείς δεν αυταπατάται  ότι οι τελευταίοι λεονταρισμοί του Φιντάν δεν βασίζονται και στον ιδιαίτερα αρνητικό συσχετισμό Ελλάδας-Τουρκίας, που ο Τουργκούτ Οζάλ είχε χαρακτηρίσει μακροπρόθεσμα τουρκικό υπερόπλο στο Αιγαίο.

Σήμερα η υπηρεσία Statista υπολογίζει τον πληθυσμό της Ελλάδας στα 10,3 εκατομμύρια, ενώ η Τουρκική Στατιστική Υπηρεσία κάνει λόγο για 85,8 εκατομμύρια Τούρκους, με μέγιστη προσδοκία να γίνουν 93,5 εκατομμύρια το 2050. Υστερα, λένε, θα αρχίσει η φθορά εξαιτίας της… υπογεννητικότητας, που συνοδεύει πάντοτε την άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Μπορεί, λοιπόν, η δοξασία ότι οι Τούρκοι θα φτάσουν τα 100 εκατομμύρια να είναι ένας μύθος, αλλά δεν είναι καθόλου μύθος ότι το 2100 δεν θα έχουν μείνει πάνω από 7 εκατομμύρια Ελληνες σε αυτή τη Γη.

Μολονότι κατεξοχήν θετική επιστήμη, η Δημογραφία δεν είναι πάντα ευθύγραμμη. Ιδίως όταν υπεισέρχεται ο πολιτικός παράγων, όπως π.χ. στην Ινδία. Πρόσφατα εκτόπισε την Κίνα με 1,45 δισεκατομμύριο κατοίκους (έναντι 1,41 δισ. των Κινέζων), αλλά ο ακραίος ινδουιστής εθνικιστής πολιτικός, Μοχάν Μπαγκουάτ (ιδεολογικός πατέρας του πρωθυπουργού, Ναρέντρα Μόντι), άρχισε να φωνάζει για πρόβλημα … υπογεννητικότητας και κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει κίνητρα για την απόκτηση τουλάχιστον τριών παιδιών!

Ακούγεται παλαβό, δεδομένου ότι οι προηγούμενες ινδικές κυβερνήσεις είχαν ομολογήσει την αποτυχία τους στον οικογενειακό προγραμματισμό, που περιλάμβανε και μαζικές στειρώσεις. Δεν στερείται όμως μαθηματικής λογικής, καθόσον ο ΟΗΕ ανακοίνωσε ότι το 2025 η αναλογία γεννήσεων στην Ινδία έπεσε κάτω από τα δύο παιδιά ανά γυναίκα, που δεν επαρκούν για τη διατήρηση του πληθυσμού!

Στην πραγματικότητα, το αντίπαλον δέος Ινδίας-Κίνας (και μπαμπούλας της Ευρώπης) είναι η Αφρική, που ήδη ξεπέρασε το 1,5 δισ. και προβλέπεται να φτάσει τα 2,5 δισ. το 2050!