Αυτά έγραψε στη «Haaretz» ο Ισραηλινός αρθρογράφος Γκίντεον Λέβι, προσθέτοντας: «Η αναγνώριση είναι κενά λόγια… Δεν θα σταματήσει τη γενοκτονία, η οποία μπορεί να ανακοπεί μόνο με πρακτικά βήματα της διεθνούς κοινότητας».

Για τη Βρετανία, την Πορτογαλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που επρόκειτο να αναγνωρίσουν χθες την Παλαιστίνη κόντρα στις επιθυμίες των ΗΠΑ, ακόμη και η συμβολική επιβράβευση ενός λαού, που αναζητά από το 1948 μια πατρίδα, συνιστά υπέρβαση. Ηδη οι 145 από τις 192 χώρες-μέλη του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος και στη σημερινή Γενική Συνέλευση στη Νέα Υόρκη αναμένεται εκτός από τη Βρετανία και την Πορτογαλία να το πράξουν Γαλλία, Καναδάς, Αυστραλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Μάλτα κ.ά.

Αφορμή θα είναι η συζήτηση του σχεδίου Γαλλίας-Σαουδικής Αραβίας για λύση δύο κρατών, στην οποία ο Νετανιάχου δίνει αυτές τις μέρες τη χαριστική βολή. Από τη μία, εκτοπίζει μαζικά τους κατοίκους της Πόλης της Γάζας με βομβαρδισμούς, δολοφονίες και κατεδαφίσεις (ήδη την εγκατέλειψαν 450.000 κάτοικοι προς Νότο) κι, από την άλλη, κόβει στα δύο τη Δυτική Οχθη, σκοπεύοντας να προσαρτήσει ένα μεγάλο κομμάτι της.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μοιάζει να λέει κοροϊδευτικά στους Ευρωπαίους: «Ιδού το κράτος που αναγνωρίσατε. Πού είναι οι κάτοικοι και πού είναι η γη του;».

Τα κυνικά επιχειρήματα του Τελ Αβίβ και τραμπικών κύκλων στην Ουάσιγκτον -που παρουσιάζουν ήδη τα επιχειρηματικά σχέδια αξιοποίησης του παραλιακού φιλέτου της Γάζας, με κτηνώδη αναισθησία, που θα αρκούσε να τους παραπέμψει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο- δείχνουν να έχουν βάση.

Ωστόσο διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι ακόμη και η συμβολική αναγνώριση των Παλαιστινίων θα αναβαθμίσει νομικά τον αγώνα τους για ανεξαρτησία, σε αυτόν τον κρανίου τόπο. Φτάνει, βέβαια, οι Ευρωπαίοι να έχουν τη βούληση να επιβάλουν ουσιώδεις κυρώσεις στο Ισραήλ και να αναβαθμίσουν διπλωματικά τις σχέσεις τους με την Παλαιστίνη.