Ολοι ζήσαμε εκείνη την απίστευτη τραγωδία που ακόμη και μόνο από τους άθλιους κυβερνητικούς χειρισμούς το ίδιο βράδυ -πριν ακόμη αποκαλυφθεί το μέγεθός της σε απώλειες- προκάλεσε οργή και ανησυχία για την ικανότητα του κράτους.

Οσο περνούσαν οι ώρες και οι μέρες, γίναμε αυτόπτες μάρτυρες από τις αντανακλάσεις της εικόνας και του ήχου των ραδιοτηλεοπτικών διαύλων ενός πλήρους διαλυμένου κρατικού συμπλέγματος, όπου οι πολλοί πρωταγωνιστές φορούσαν στολή και γαλόνια πυροσβεστών, λιμενικών, αστυνομικών, τροχονόμων, ενώ οι βασικοί συμπρωταγωνιστές, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, εντεταλμένοι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι απλώς επαναλάμβαναν στα κανάλια το γνωστό «τροπάριο» της εγκατάλειψής τους από το κράτος, τα αεροπλάνα, τον ελλειμματικό προϋπολογισμό, την έλλειψη προσωπικού, κρατώντας για ακόμη μια φορά την ασπίδα άμυνας και αποποίησης πάσης ευθύνης .

Στο ίδιο έργο θεατής το Εφετείο, πιθανότατα από την αρχή της διαδικασίας, και η Ανακριτική Αρχή οδήγησαν στην απόφαση πως μόνο τα στελέχη της Π.Υ. ευθύνονται για την τραγωδία και πως ΕΛ.ΑΣ., Τροχαία, Λιμενικό Σώμα, Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού δεν όφειλαν να έχουν λόγο στο δράμα. Οι δήμαρχοι δεν φέρουν καμία ευθύνη, εάν αγνοούν επί χρόνια οτιδήποτε έχει να κάνει με την ασφάλεια των δημοτών και έχουν δικαίωμα να υπερασπίζονται τον εαυτό τους απλώς διαπιστώνοντας πως «δεν υπήρχαν έξοδοι προς τη θάλασσα σε κανένα σημείο, γιατί είχαν κλείσει οι ιδιοκτήτες των παράλιων κατοικιών με συρματοπλέγματα τα οικόπεδά τους, πως υπήρχαν διάσπαρτες αυθαιρεσίες, πως δεν είχαν καθαριστεί και ανακατασκευαστεί τα όποια σκαλοπάτια υπήρχαν από παλιά και πως δεν υπήρχαν καν πινακίδες διαφυγής».

Στο δε πριγκιπάτο της Περιφέρειας Αττικής -και αυτό δεν απασχόλησε από την αρχή τις δικαστικές αρχές- ναι μεν περιόδευε με υπηρεσιακό αυτοκίνητο ο διορισμένος με τα σχετικά πρωτόκολλα αντιπεριφερειάρχης Πολιτικής Προστασίας, όμως επειδή του είχαν τύχει κάποιες εξωτερικές ενασχολήσεις, σύμφωνα με δημοσιεύματα, είχε περάσει τη βάρδιά του, την Πολιτική Προστασία, τον Ιούλιο του 2018 στην κ. Ι. Τσούπρα, η οποία αρχικά είχε κατηγορηθεί για καθυστέρηση του Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικού Οργάνου και για τη μη έγκαιρη εντολή εκκένωσης των περιοχών και την οποία ούτε την ξανακούσαμε ποτέ ούτε καν την είδαμε στη λίστα των κατηγορουμένων.

Ο Ν.4662/2020 της κυβέρνησης της Ν.Δ. εισήγαγε το νέο πλαίσιο για την Πολιτική Προστασία καθορίζοντας ρητά τον ρόλο ευθύνης και ενεργειών της Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β’ βαθμού, εξασφαλίζοντας για το μέλλον αποφάσεις δικαστηρίων που δεν θα την αποκόπτουν από τον βασικό κορμό του κράτους, όπως έγινε τώρα. Αν και όπως θυμήθηκα, και τότε, το 2007 στις ανθρωποκτόνες πυρκαγιές της Ηλείας, χωρίς καν να υπάρχουν οι σημερινές αυστηρές διατάξεις, ένα περιφερειακό δικαστήριο -το Τριμελές Εφετείο Πατρών- είχε καταδικάσει τον τότε νομάρχη Ηλείας και τον δήμαρχο Ζαχάρως γιατί δεν είχαν λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Πιθανόν τότε να αποτελούσε κομμάτι του κράτους και η αυτοδιοίκηση.