Δυστυχώς, εκτός από τους εχθρούς της, η Ουκρανία πρέπει να φοβάται και τους φίλους της. Συγκεκριμένα τα δυτικά κράτη και θεσμούς που καραδοκούν να εκμεταλλευτούν και να λεηλατήσουν ό,τι αφήσει ο Πούτιν από αυτή τη δύσμοιρη χώρα.

Στην πραγματικότητα, οι «φίλοι» της Ουκρανίας ξεκίνησαν το φαγοπότι προτού τελειώσει ο πόλεμος. Η μεγάλη ιδιωτικοποίηση άρχισε και οι Ουκρανοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να σεβαστούν τους όρους των δανειστών της, που υποδύονται τους «συμμάχους».

Με τις ενεργειακές της υποδομές κατεστραμμένες από τα ρωσικά drones και τους πυραύλους, η Ουκρανία θα υποστεί εκούσα-άκουσα μία σκληρή λιτότητα καθ’ υπόδειξη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που σχεδιάζουν το μέλλον της. Ηδη το Κίεβο έχει υποθηκεύσει τον μεγάλο του θησαυρό, τις εύφορες ουκρανικές πεδιάδες, ενώ ο Τραμπ έβαλε χέρι στον ορυκτό πλούτο με μία αποικιακή συμφωνία με τον Ζελένσκι. Πέραν αυτών, οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες βρήκαν έναν εξαιρετικό αγοραστή για τα όπλα τους: τον ουκρανικό στρατό των 800.000.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τους όρους του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για να εκταμιεύσουν δύο δάνεια των 15 δισ. και των 50 δισ. δολαρίων ως το τέλος του 2027: Αμεση ιδιωτικοποίηση συγκεκριμένων κρατικών επιχειρήσεων και των υπολοίπων μετά την άρση του στρατιωτικού νόμου. Ελάττωση της παρουσίας του κράτους στον τραπεζικό κλάδο. Απελευθέρωση των τιμών του ηλεκτρισμού και του φυσικού αερίου το β’ τρίμηνο του 2026. Ως το τέλος του 2026 θα πρέπει να έχει ιδιωτικοποιηθεί ο ουκρανικός σιδηρόδρομος. Η συμμόρφωση της Ουκρανίας θα εξετάζεται ανά τρίμηνο με επιτόπιες επιθεωρήσεις.

«Η Ελλάδα σεβάστηκε τους κανόνες μας και τώρα είναι μια χαρά (!) Οι Ουκρανοί διαθέτουν πολλούς πόρους, και για μας θα είναι ευκαιρία, όχι βάρος, να τους βοηθήσουμε», ομολόγησε, με απίστευτο κυνισμό, ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης Χάιντς Μίχαελ Γκάλερ, συντονιστής του ουκρανικού προγράμματος «βοήθειας» (Facility Plan) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τα σχόλια περιττεύουν…