Η άμεση διάχυση της πληροφορίας και η γρήγορη ενημέρωση των πολιτών για επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα είναι ένα προνόμιο της εποχής μας, το οποίο πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού. Ομως, είναι άλλο οι επίσημες ενημερώσεις και η καθοδήγηση για βασικά μέτρα ασφαλείας και άλλο οι κινδυνολογικές δηλώσεις και οι αναρτήσεις που κατακλύζουν τα σόσιαλ μίντια.

Οταν, μάλιστα, οι δηλώσεις αυτές είναι και αντιφατικές μεταξύ τους, με τους ειδικούς να επιδίδονται σε «πόλεμο» προβλέψεων, τότε ο κίνδυνος απαξίωσης της μετεωρολογικής επιστήμης αυξάνεται. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι περισσότεροι πλέον έχουν, μέσω των έξυπνων συσκευών, τη «δική» τους πρόβλεψη, εστιασμένη υποτίθεται στην περιοχή που βρίσκονται, τότε αντιλαμβανόμαστε την υπερπληθώρα πληροφοριών που δέχεται ο μέσος πολίτης.

«Αν ρωτήσετε πέντε μετεωρολόγους αν ο τυφώνας θα φτάσει στην Τάμπα ή αν η χιονοθύελλα θα παράγει 6 ή 12 ίντσες χιονιού, θα λάβετε πέντε  διαφορετικές απαντήσεις», απαντούσε σε σχετικό ρεπορτάζ ο Αμερικανός μετεωρολόγος Brian La Marre. Διότι μη νομίζουμε πως μόνο στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη υπάρχουν αποκλίσεις μεταξύ των προβλέψεων.

Πρόσφατα, άλλωστε, οι αμερικανικές αρχές προχώρησαν στην εκκένωση 5 εκατομμύριων πολιτών για τον τυφώνα Μίλτον, ο οποίος ήταν όντως ένας από τους μεγαλύτερους κυκλώνες των τελευταίων δεκαετιών, αλλά ευτυχώς τα αποτέλεσματά του δεν ήταν τόσο καταστροφικά. Βέβαια, όλοι οι επιστήμονες ξεκαθάρισαν ότι η επιχείρηση εκκένωσης ορθώς αποφασίστηκε, αφού βοήθησε στη μείωση των ανθρώπινων απωλειών.

Επιστρέφοντας στα δικά μας, μία ημέρα μάς χωρίζει από τον δεύτερο μήνα του φθινοπώρου και αυτό σημαίνει ότι θα έχει βροχές και καταιγίδες. Τι πιο φυσιολογικό από αυτό; Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις μεταξύ των βασικών προγνωστικών μοντέλων καιρού. Αλλωστε, τα μετεωρολογικά μοντέλα είναι εργαλεία που επεξεργάζονται αριθμούς για να προσομοιώσουν μελλοντικές ατμοσφαιρικές συνθήκες.

Και ναι, σήμερα η επιστήμη έχει στη διάθεσή της έναν τεράστιο αριθμό δεδομένων, όμως τα προγνωστικά μοντέλα ούτε τέλεια είναι ούτε 100% μπορούν να πέσουν μέσα. Προφανώς κάποιος πρέπει να πάρει την ευθύνη επιλέγοντας το πιο πιθανό σενάριο, ακόμα και αν αυτό είναι συνειδητά η επιλογή του χειρότερου, αφού έτσι μειώνονται οι πιθανότητες κινδύνου για τη ζωή και την ασφάλεια των πολιτών. Ομως, από την αυστηρή προειδοποίηση μέχρι την ακατάσχετη κινδυνολογία η απόσταση είναι τεράστια.