ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έχουν δικαίωμα να κάνουν αυτό που πιστεύουν. Και οι δύο, ως πρώην πρωθυπουργοί, μπορεί να θεωρούν ότι τους αδίκησε η Ιστορία -ίσως και ο ελληνικός λαός- και να επιθυμούν να διεκδικήσουν μία δεύτερη ευκαιρία.

Η αλήθεια, πάντως, είναι πως έως σήμερα κανένας από τους δύο δεν έχει βγει να διαψεύσει όλα όσα κυκλοφορούν, ακούγονται και γράφονται. Αρα, από τη στιγμή που δεν τα διαψεύδουν, μπορεί κανείς να εικάσει ότι είναι πραγματικά.

ΓΙΑ τον Αλέξη Τσίπρα, δεν υπάρχουν και πολλά για να σχολιάσει κανείς. Απλώς, ότι πρέπει να έχει απύθμενο θράσος να κουνάει το δάχτυλο προς τα κόμματα και τους πολίτες, όταν ήταν εκείνος που κέρδισε εκλογές με ψευδοαφηγήματα, ως πρωθυπουργός έκανε τα ακριβώς αντίθετα από όσα δεσμευόταν και μετέπειτα ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταστροφολογούσε 24 ώρες το 24ωρο 365 ημέρες τον χρόνο. Σε όλη του την πορεία υιοθέτησε ως βασική αρχή τον τοξικό λαϊκισμό και πάντοτε επιχειρούσε να διχάσει την κοινωνία.

ΤΩΡΑ, όσον αφορά τον Αντώνη Σαμαρά, πρέπει κανείς να αναγνωρίσει την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε με επιτυχία να κρατήσει την Ελλάδα εντός ευρώ στην πιο δύσκολη μνημονιακή περίοδο των ετών 2012-2015. Οπως και τον τοξικό πόλεμο που δέχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης.

ΕΔΩ και καιρό, όμως, ο πρώην πρωθυπουργός έχει πάρει σαφείς αποστάσεις από την κυβέρνηση. Ξεκίνησε με διαφοροποιήσεις αλλά, πλέον, έχει περάσει στη σκληρή αντιπολίτευση. Πόνταρε και ποντάρει, κυρίως, στα εθνικά θέματα, αλλά επιτίθεται στην κυβέρνηση σχεδόν για όλες τις πολιτικές που εφαρμόζει.

ΕΙΝΑΙ, μάλιστα, εντυπωσιακό πως ο τίτλος του άρθρου του Αντώνη Σαμαρά που δημοσιεύθηκε το Σάββατο στα «Νέα» ήταν σχεδόν ο ίδιος με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ -της κυριακάτικης «Αυγής»- πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση «απουσιάζουν» από τα όσα συμβαίνουν σε γεωπολιτικό και διπλωματικό επίπεδο στην Ευρώπη, στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.

ΑΞΙΖΕΙ να σημειωθεί πως πέρσι το φθινόπωρο και πάλι υπήρχε καταιγίδα επιθέσεων κατά της κυβέρνησης για τα εθνικά θέματα. Τότε η «καραμέλα» έλεγε πως έχουν γίνει μυστικές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες, πως σχεδόν η Ελλάδα έχει «δώσει όλο το Αιγαίο» εκτός από τη… Σαλαμίνα. Βέβαια, όταν η πραγματικότητα διέψευσε τα περί «συμφωνιών», μετά υπήρξε σιωπή από όλους τους αντιπολιτευόμενους. Τώρα φαίνεται πως ξαναζεσταίνουν το θέμα και… επανέρχονται.

ΣΤΗΝ Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και ελευθερία έκφρασης. Προφανώς, οι πρώην πρωθυπουργοί έχουν κάθε δικαίωμα να παρεμβαίνουν δημόσια για ό,τι θεωρούν σημαντικό.

ΑΝ, όμως, ψάχνονται να κάνουν κόμμα, αυτό είναι άλλη υπόθεση. Καλό θα ήταν, όμως, να βγουν και να το πουν δημόσια, για να τελειώσουν και όλες αυτές οι θεωρητικολογίες που κυκλοφορούν. Να προετοιμαστούν και να κατέβουν στις εκλογές του 2027. Οποιος θέλει ας περάσει να… ζυγιστεί.

ΤΟ πιθανότερο είναι πως οι πολίτες θα τους απαντήσουν με εκκωφαντικό τρόπο στις κάλπες. Για να τελειώσει και όλη αυτή η αέναη σεναριολογία για τους «πρώην» που υποτίθεται θέλει να… αποθεώσει ο λαός. Τα έχουμε πει πολλές φορές. Αξία έχει ό,τι κάνει κάποιος όταν είναι «νυν». Γιατί, όταν γίνει «πρώην» όλοι θυμούνται πολύ καλά τι είχε κάνει ως «νυν» και δεν μπορούν να δεχθούν να τους κουνάει το δάχτυλο.