«Φταίει η Ακροαριστερά», «Τον όπλισε η woke υπερβολή» και διάφορα άλλα εύκολα στη λογική του άσπρου-μαύρου. Το γεγονός ότι ο 22χρονος δολοφόνος Τάιλερ Ρόμπινσον ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε απόλυτα online, ταυτισμένο με μια κουλτούρα που δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να αναπτύξεις ό,τι αναπτύσσεται στα μυαλά των φυσιολογικών ανθρώπων, έπαιξε ως θεωρία, αλλά όχι ως κυρίαρχη.

Είναι, άλλωστε, πιο βολικό και ελκυστικό το σενάριο ότι «το FBI ερευνά διασυνδέσεις του δράστη με ακροαριστερές οργανώσεις». Ελκυστικό ως πολιτική θεώρηση, αλλά και βολικό από ό,τι φάνηκε και για τον ίδιον τον Τραμπ, καθώς μόλις χθες έγινε γνωστό ότι σκοπεύει να εκδώσει ακόμα ένα διάταγμα στον γνωστό δερματόδετο φάκελο, σύμφωνα με το οποίο αναμένεται το κίνημα «Antifa» να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των οργανώσεων εσωτερικής τρομοκρατίας.

Και το προφανές; Πού πήγε; Ο 22χρονος αυτός, αντί να μαθαίνει ποδήλατο ή μπάσκετ, μάθαινε να λύνει και να δένει αυτόματα οπλοπολυβόλα και μάλιστα με την παρότρυνση, την εποπτεία και την πλέρια περηφάνια της μητέρας του. Ο 22χρονος αυτός δεν ήξερε πώς είναι η κανονική ζωή παρά μόνο η διαδικτυακή.

Η προσωπικότητά του σκαλισμένη από την ολοκληρωτική online προσομοίωση κοινωνικοποίησης με τη βία των video games σε πραγματικό χρόνο με άλλους χρήστες να έχει αντικαταστήσει κάθε πιθανό κώδικα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Ενας online τελειωμένος τύπος που μιλούσε την ακατανόητη γλώσσα των όπλων σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό, ως υποκατάστατο του κανονικού κόσμου και των σχέσεων των ανθρώπων. Μια εξωφρενικά ιδιόμορφη κατάσταση ριζοσπαστικοποίησης, ένας κανονικός άλυτος συμπεριφορικός γρίφος.

Χθες, έγινε γνωστό ότι εδώ στην Ελλάδα, στην περιοχή της Λάρισας, συνελήφθη ένας 13χρονος με την κατηγορία ότι, χρησιμοποιώντας Τεχνητή Νοημοσύνη, κατασκεύασε υλικό πορνογραφίας ανηλίκων με βασικό υλικό την πραγματική φωτογραφία ενός 11χρονου αγοριού.

Οι Αρχές ειδοποιήθηκαν από τους γονείς του δεύτερου παιδιού. Το υλικό διακινήθηκε σε κλειστή ομάδα χρηστών στα social. Οσο διαφορετικές και αν είναι οι δύο υποθέσεις, έχουν κάτι κοινό. Την αντικατάσταση του κανονικού κόσμου από έναν άλλον που δεν παράγει ανθρώπους με κανονικά εργαλεία πρόσληψης και λειτουργίας των μυαλών και των σωμάτων.

Ο προβληματισμός για το τι μπορεί να γίνει για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης περιλαμβάνει ακόμα και τα απαγορευτικά μέτρα. Δεν είναι εύκολο στις σημερινές κοινωνίες να περιορίσει κανείς την πρόσβαση στα social. Ούτε και να ελέγξει τις συνέπειες μιας ολόκληρης κουλτούρας συμπεριφοράς και χαρακτήρων που έχει επισκιάσει όλες τις άλλες. Ισως, λέμε ίσως, μια κάποια λύση να υπάρχει στα σχολεία και την οικογένεια. Ισως…