Και επειδή έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε, μάλλον, θα το διαβάσω το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Ναι, έδωσα τα 28 ευρώ για το βιβλίο και, μάλλον, φτηνό είναι σε σχέση με όσα πληρώσαμε όλοι οι πολίτες από την τσέπη μας για τα «μαθήματα» των σκιτζήδων και των μαθητευόμενων μάγων της πολιτικής που κυβέρνησαν καταστροφικά τη χώρα από το 2015 έως το 2019.

ΔΙΑΒΑΖΑ, όμως, από χθες το πρωί διάφορα αποσπάσματα που κυκλοφορούσαν στις ενημερωτικές ιστοσελίδες. Δύο- τρία πράγματα μου έκαναν περισσότερο εντύπωση.

ΤΙ γράφει ο πολιτικός που θα έσκιζε τα Μνημόνια και θα άλλαζε την Ευρώπη για το κόμμα του; «Μερικά πράγματα μου φαίνονταν ακατανόητα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είχα έρθει από άλλον πλανήτη, ήμουν κομμάτι αυτού του κόσμου. Επαιρνα μέρος σε κομματικές διαδικασίες από τα δεκαπέντε μου, είχα ξοδέψει σ’ αυτές εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ώρες από τη ζωή μου, αλλά υπήρχαν στιγμές που δεν καταλάβαινα πώς είναι δυνατόν να μην κατανοούν την κατάσταση, τις δυσκολίες, την πολιτική μας… Το πιο σοβαρό, όμως, πρόβλημα δεν ήταν η ενδυμασία, αλλά οι δηλώσεις τους πριν και μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης. Μέχρι να προσέλθουν στο Υπουργικό Συμβούλιο, ορισμένοι πρέπει να είχαν ανεβάσει ο καθένας τους από μία μονάδα τουλάχιστον τα spreads των ελληνικών ομολόγων. Ο ένας κοινωνικοποιούσε υπηρεσίες, ο άλλος προσλάμβανε απολυμένους, ο τρίτος έδιωχνε τους Κινέζους από τον Πειραιά. Επικρατούσε η αισιοδοξία της βούλησης και απουσίαζε η απαισιοδοξία της νόησης». Στη συνέχεια, εκθέτει ανεπανόρθωτα όλους τους στενούς συνεργάτες του, από τον Βαρουφάκη και τον Παππά μέχρι τον Λαφαζάνη και τον Πολάκη.

ΑΛΗΘΕΙΑ, ο Αλέξης Τσίπρας δεν τους επέλεξε; Εκείνος δεν έβαλε τον δραχμικό Βαρουφάκη υπουργό Οικονομικών να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη και τον, επίσης, δραχμικό Λαφαζάνη υπουργό Ανάπτυξης; Δεν ήξερε τίποτα όταν ο Παππάς έφτιαχνε τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες; Δεν γνώριζε τίποτα για τη σκευωρία της Novartis; Δεν είχε ιδέα για τον αψύ Πολάκη; Δεν ήξερε τι σκορποχώρι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ; Τώρα τα κατάλαβε όλα αυτά; Μα, δεν ήταν μόνο ότι τα παραμύθια τα πούλαγε μαζί με τους συντρόφους του το 2015, αλλά πως στον ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν μέχρι πριν από 40 ημέρες.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε πει πολλές φορές δημοσίως πως δεν κινδύνευε η χώρα να βγει από την ευρωζώνη; Πως θα βαράει τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές; Πως η Μέρκελ δεν θα μπορεί να μη δεχθεί το σχέδιό του; Εκείνος τα είχε πει όλα αυτά;

ΚΑΙ, τώρα, τι γράφει στο «παραμ-Ιθάκη» του; Πως αφού τα είχε κάνει όλα μπάχαλο με τη διαπραγμάτευση και το ανεκδιήγητο δημοψήφισμα, κάποια στιγμή βρισκόμασταν στη… δραχμή. Ναι, ας διαβάσουμε το απόσπασμα από το βιβλίο: «Εκεί όπου πραγματικά εκτροχιάστηκε η συζήτηση ήταν κάπου κοντά στις 5 το πρωί. Τότε τέθηκε από τους εταίρους το ζήτημα της έδρας και της διοίκησης του Ταμείου Αξιοποίησης της Περιουσίας του Δημοσίου, του γνωστού Υπερταμείου. Ασφαλώς γνώριζαν ή θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να δεχτώ να μεταφερθεί η περιουσία της Ελλάδας, 50 δισ. ευρώ, προς ιδιωτικοποίηση σε Ταμείο με έδρα το Λουξεμβούργο ή οπουδήποτε εκτός Ελλάδας. Και με διοίκηση ξένων. Ηταν μία βαθιά προσβλητική και αποικιοκρατικού τύπου απαίτηση. Και όμως αυτό απαιτούσαν με επιμονή (…) Δεν άντεξα άλλο. Σηκώθηκα και έφυγα χωρίς να κοιτάξω πίσω. Ανέβηκα στον επάνω όροφο, κοίταξα τους δικούς μου στα μάτια και τους είπα, απλά, κουρασμένα: “Τελείωσε”. Θυμάμαι ακόμη καθαρά, σαν να ήταν χθες, τη σκηνή μέσα στο ασανσέρ.

Ημασταν αμίλητοι, εγώ, οι αστυνομικοί και η Ελένη, η γραμματέας μου, με ένα βλέμμα γεμάτο αγωνία. Εσπασα τη σιωπή: “Αυτή τη στιγμή είμαστε στη δραχμή, παιδιά. Εχουν τελειώσει όλα”. Στην αίθουσα ήταν ο Δραγασάκης. Καθόταν σκυφτός σε μια καρέκλα, με τους αγκώνες στηριγμένους στο τραπέζι και τα χέρια να κρατάνε το κεφάλι του. Ηταν αποκαμωμένος και ψυχικά διαλυμένος. Του λέω: “Γιάννη, θα αντέξουν οι τράπεζες;”. -“Δεν ξέρω”, μου απάντησε. Τελικά, η παρέμβαση Ολαντ-Τουσκ έφερε την πολυπόθητη συμφωνία. Το ζήτημα του Υπερταμείου, που λίγο έλειψε να στείλει την Ελλάδα πίσω στη δραχμή, λύθηκε».

ΑΡΑ φτάσαμε μια ανάσα από την επιστροφή στη δραχμή. Και τι έδωσε για να το γλιτώσουμε; Τη δημιουργία του Υπερταμείου, που είχαν αρνηθεί τόσο ο ΓΑΠ όσο και ο Σαμαράς.

Ο μαθητευόμενος μάγος και το κόμμα… σκιτζήδων διέλυσαν τα πάντα, για να φέρουν ένα αχρείαστο τρίτο Μνημόνιο. Και τώρα ζητάνε και τα ρέστα.