Το Σάββατο ο πρωθυπουργός κοίταξε στα μάτια τη δεξαμενή του 41%, η οποία εν μέρει είναι δυσαρεστημένη μαζί του, και της θύμισε γιατί τον ψήφισε και το 2019 και το 2023. Της παρουσίασε ένα μεγάλο, συνεκτικό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα, το οποίο είναι οριζόντιο και δίκαιο και αντί να ευνοήσει μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους με τον 13ο μισθό αγκάλιασε 4.000.000 Ελληνες, τις οικογένειες και τα παιδιά τους.

Χθες στη συνέντευξη Τύπου κοίταξε στα μάτια τους ποικιλώνυμους αντιπάλους του και τους είπε «εδώ είμαι και δεν σας φοβάμαι». Η ατάκα του για τους «χορηγούς» του Α. Τσίπρα ήταν ένα γάντι που έπεσε θεαματικά στην πολιτική σκηνή. Ταυτοχρόνως ξεδίπλωσε κι άλλο τη στρατηγική του για μια Ελλάδα ακόμα πιο ισχυρή και ευημερούσα με ορίζοντα το 2030. Η εικόνα του και η εν γένει παρουσία του δεν θύμιζε σε τίποτα αυτό που προσπαθεί να επιβάλει η αντιπολίτευση. Δεν ήταν ένας «ξοφλημένος» πρωθυπουργός που βρίσκεται σε αποδρομή. Αντιθέτως, ήταν ένας αποφασιστικός πρωθυπουργός που χωρίς αλαζονεία έχει συναίσθηση της πολιτικής υπεροχής και είναι σε θέσει να ανοίξει έναν νέο πολιτικό κύκλο, με νέα πολιτικά δεδομένα -που ο ίδιος ορίζει-για τη διετία που απομένει έως τις εκλογές του 2027.

Παρέταξε και πρόβαλε όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει (γνώση, σχέδιο, τεχνογνωσία, ρεαλισμό και αποφασιστικότητα), σε σχέση με τους αντιπάλους του, οι οποίοι εξαντλούνται σε μια νεφελώδη σκανδαλολογία και σε έναν απόλυτο μηδενισμό. Το μοντέλο του «όχι σε όλα», άρα «ναι στο τίποτα». εκτονώνει, αλλά δεν παράγει ούτε πολιτική, ούτε πολύ περισσότερο προσδοκία.

Οι πρωτοφανείς φοροελαφρύνσεις που εξήγγειλε δεν ήταν μόνο ευρέος φάσματος και μεγάλες. Εχουν και μόνιμο μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα. Δεν είναι αποσπασματικές επιδοματικού χαρακτήρα παροχές, αλλά αλλαγές που είναι σκαλοπάτι για τις επόμενες.

Δεν έκανε τη στρουθοκάμηλο, αλλά αναγνώρισε και όρισε σαν βασικό αντίπαλό του την ακρίβεια και τις παθογένειες ενός σαπισμένου κράτους, το οποίο για να αλλάξει χρειάζεται σκληρές συγκρούσεις, μέθοδο και επιμονή. Και με ρεαλισμό που παγώνει έστειλε το μήνυμα προς εκείνους που νομίζουν ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν στα πεζοδρόμια και με καφενειακό ραχάτι, ότι η αναμέτρηση θα γίνει στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής που βελτιώνει ή επιδεινώνει την καθημερινότητα των πολιτών.

Υπό μια έννοια ο Κ. Μητσοτάκης ήταν και τυχερός, με πρωτοβουλία άλλων. Π.χ. ο αλαζόνας Α. Τσίπρας, χάριν του οποίου στήθηκε κοτζάμ συνέδριο του Economist την παραμονή της ομιλίας του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος. Βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση το «οραματικό», πλην εντελώς ασαφές και πλήρες καλολογικών στοιχείων, πρόγραμμά του να συγκρίνεται εντός 24 ωρών με ένα χειροπιαστό και συγκεκριμένο σχέδιο. Τι τύχη μπορεί να έχει μια κοινότοπη έκθεση ιδεών απέναντι σε ένα λεπτομερές και μελετημένο κυβερνητικό πρόγραμμα; Την τύχη που έχει ο Βραδυποριακός απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Η εγωπάθεια του αδιόρθωτου Α. Τσίπρα τον οδήγησε σε μία ακόμα ήττα.

Ο Κ. Μητσοτάκης, άθελά του, είχε την εύνοια της τύχης και με τις συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν για την τραγωδία των Τεμπών ανήμερα της ομιλίας του. Συγκεντρώσεις με σχεδόν άδειες πλατείες, οι οποίες δεν είχαν την παραμικρή σχέση με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου. Οι διοργανωτές και οι υποκινητές των προχθεσινών συγκεντρώσεων έκαναν το μοιραίο λάθος να αγνοήσουν ότι η σκευωρία του ξυλολίου, των χαμένων βαγονιών και των χαμένων νεκρών έχει καταπέσει στα μάτια της πλειοψηφίας της κοινωνίας, μετά τα αλλεπάλληλα πορίσματα των επίσημων φορέων και όχι ενός διαιτητή βόλεϊ, απόφοιτο εξαταξίου γυμνασίου, ή ενός αλλοπαρμένου «εμπειρογνώμονα», που είναι ασφαλισμένος στο Ταμείο των δημοσιογράφων. Διοργανώθηκε απ’ αυτούς που πίστεψαν ότι με τη συνωμοσιολογία θα «έριχναν τον Μητσοτάκη».

Τζίφος και τα δύο. Και ο αναπαλαιωμένος Τσίπρας και τα σενάρια της Ζωής και του Βελόπουλου.

Εληξε δηλαδή το παιχνίδι; Κάθε άλλο. Τα προβλήματα είναι εδώ, όπως και ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Το φθινόπωρο σίγουρα θα είναι ιδιαίτερα θερμό. Και υπ’ αυτήν έννοια έχει σημασία η δημόσια προειδοποίηση του Κ. Μητσοτάκη προς τους υπουργούς και τους βουλευτές της Ν.Δ., οι οποίοι είτε φέρονται σαν «κουρασμένοι» είτε γκρινιάζουν κρυπτόμενοι. Και το φθινόπωρο και οι 18-19 μήνες που απομένουν ως τις εκλογές δεν θα είναι υγιεινός περίπατος για την κυβέρνηση. Πρώτα πρέπει να «καθαρίσει» όσους είναι για «καθάρισμα» λόγω ΟΠΕΚΕΠΕ και να επιστραφούν τα κλεμμένα από τα ποικιλόχρωμα λαμόγια. Και μετά να υλοποιηθεί στο ακέραιον ό,τι είπε ο πρωθυπουργός. Οι μετρήσεις των επόμενων ημερών θα δώσουν απλώς μια πρώτη ένδειξη για το τι και πόσο άλλαξε. Οπως επίσης θα φανεί αν το ΠΑΣΟΚ αδράξει την ευκαιρία-άνοιγμα του Κ. Μητσοτάκη και πάρει μέρος στον διάλογο για μείζονα εθνικά θέματα, διαχωρίζοντας τη θέση του από την παραληρηματική αντιπολίτευση του απόλυτου μηδενισμού.