Παρότι εδώ και λίγους μήνες το ΡΚΚ κατέθεσε τα όπλα και δέχθηκε να αφοπλιστεί ύστερα από προτροπή του ίδιου του ιστορικού του ηγέτη, το Κουρδικό Ζήτημα, που ταλανίζει την Τουρκία από το 1927, πόρρω απέχει από την οριστική λύση. Στην παρούσα φάση έχουν διακοπεί στο τουρκικό έδαφος ο ανταρτοπόλεμος και οι τρομοκρατικές επιθέσεις του ΡΚΚ και των παραφυάδων του, όπως τα «Γεράκια του Κουρδιστάν». Ομως, η οργάνωση εμφανίζεται δύσπιστη απέναντι στη νεφελώδη προσφορά αμνηστίας της τουρκικής κυβέρνησης.

Τον Ιούλιο, 30 μαχητές του ΡΚΚ (15 άνδρες και 15 γυναίκες) κατέστρεψαν συμβολικά τα όπλα τους στο Βόρειο Ιράκ, χωρίς ούτε ένας να παραδοθεί οικειοθελώς στις τουρκικές αρχές. Χθες, το ΡΚΚ ανακοίνωσε ότι, στο πλαίσιο της εκεχειρίας, όλοι του οι μαχητές αποσύρονται από τουρκικό έδαφος στο όρος Καντίλ του Βορείου Ιράκ, αλλά μαζί με τον οπλισμό τους. Ταυτόχρονα, ζήτησε να εφαρμοστούν «χωρίς καθυστέρηση» οι θεσμικές αλλαγές για την πολιτική ενσωμάτωση των Κούρδων στην Τουρκία και την απονομή πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η εξέλιξη σίγουρα δεν άρεσε στην Αγκυρα, που επιθυμεί την «εξαέρωση» του ΡΚΚ από το Βόρειο Ιράκ και τη διάλυση της ομογάλακτης οργάνωσης YPG στη Βόρεια Συρία – η οποία, όμως, τελεί υπό την «υψηλή προστασία» ΗΠΑ και Ισραήλ.

Εκμεταλλευόμενος επικοινωνιακά το μομέντουμ, ο φυλακισμένος από το 2016 Κούρδος πολιτικός ηγέτης Σελαχατίν Ντεμιρτάς (σχεδόν 10% στις προεδρικές εκλογές του 2014) τάχθηκε άνευ όρων υπέρ της συνέχισης της ειρηνευτικής διαδικασίας, χωρίς να απαιτεί από την Τουρκία να τον απελευθερώσει, όπως την έχει καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.