Sites και κανάλια έκαναν μερική ή ολική αναπαραγωγή της ανάλυσης (δείτε εδώ) προβάλλοντας βέβαια περισσότερο τα σημεία που μπορεί να εξυπηρετήσουν τις δικές τους επιδιώξεις, αλλά συμφωνούσαν και μερικοί πανηγύριζαν για το γεγονός της ανυπαρξίας της Ελλάδας σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα από το 2011 έως το 2019. Συμφωνούσαν επίσης πως  επί κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν αλλάξει τα δεδομένα και η Αθήνα έχοντας αναπτύξει τις διεθνείς συμμαχίες της προσπαθεί να καλύψει το μεγάλο χαμένο έδαφος.

Το θέμα με τη Λιβύη είναι πολύ σύνθετο και καθόλου εύκολο για διευθέτηση εξαιτίας της χρόνιας ανυπαρξίας μας στο πεδίο.Πολλές φορές μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφερόμενος σε όσους ασκούν κριτική είχε αναφερθεί στις ευθύνες που είχαν όλοι όσοι απουσίαζε η Ελλάδα για οκτώ χρόνια από το διπλωματικό τραπέζι, αφήνοντας έτσι την Τουρκία να κάνει παιχνίδι μόνη και ανενόχλητη.

Παρόλα αυτά, η Ελλάδα έχει θέσει σε εφαρμογή μια μεθοδική και επίπονη προσπάθεια για την ουσιαστική αναβάθμιση της παρουσίας και της επιρροής της στη Λιβύη, με στόχο τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων και την προώθηση της σταθερότητας στην περιοχή.

Συγκεκριμένα, η ελληνική διπλωματία αποκατέστησε και εδραίωσε σχέσεις με την αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης, διατηρώντας ταυτόχρονα διαύλους επικοινωνίας με τους ηγέτες της Ανατολικής Λιβύης.

Παράλληλα, η Ελλάδα ενίσχυσε την παρουσία της σε ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το NATO για την προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή.

Επιπλέον, η παρέμβαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο οδήγησε στην εξασφάλιση ρητής αναφοράς στα Συμπεράσματα για τη Λιβύη, ενισχύοντας την ευρωπαϊκή στήριξη στις ελληνικές θέσεις και προωθώντας μια πιο συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική στην περιοχή.

Επίσης η Ελλάδα πέτυχε την αποτροπή της υλοποίησης παράνομων τουρκικών γεωτρήσεων στη θαλάσσια περιοχή της Λιβύης, αποδεικνύοντας την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής της απέναντι σε προκλήσεις που απειλούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Πράγματα που μπορεί για κάποιους να μην είναι τίποτα ή λιγοστά, αλλά για όσους δεν αντιμετωπίζουν όσα κάνει αυτή η κυβέρνηση στην καλύτερη με καχυποψία και στη χειρότερη με μαύρη προπαγάνδα καταλαβαίνουν ότι είναι πολύ σημαντικά.

Αντί επιλόγου καταθέτω τον επίλογο του κ. Μπαλωμένου στην κατατοπιστική ανάλυσή του: «Η μεταστροφή της ελληνικής πολιτικής προς τη Λιβύη μετά το 2019 κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να κινείται ως θεσμικός σταθεροποιητής στην Ανατολική Μεσόγειο, με ρεαλισμό, συμμαχίες και στρατηγική υπομονή, ώστε να ενισχύσει τη διεθνή της θέση και να συμβάλει στην ειρήνη και τη σταθερότητα της περιοχής».